Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 45

-Θέλω να το πάρουμε απ' την αρχή το πράγμα, να τα πούμε όλα. Τέρμα πια τα μυστικά και τα ψέματα, Αλέξανδρε.

-Σε αυτό συμφωνώ. Περιμένω να ακούσω τι θέλεις να μου πεις. Μήπως έχει σχέση με τη Ρεβέκκα;

-Ναι. Αυτά που θα σου πω θα σε σοκάρουν, ίσως σε θυμώσουν πολύ. Αλλά, προσπάθησε να σκεφτείς λογικά και να συγχωρήσεις. Κυρίως εμένα γιατί έκανα πολλά Αλέξανδρε, πάρα πολλά. Δεν ξέρω αν θα αντέξει η σχέση μας μετά από αυτό.

-Τώρα με τρομάζεις. Μα τι έκανες πια;

-Θα σου πω. Θέλεις αμέσως; Δεν μου βγαίνει να στο φέρω με τρόπο, δεν ξέρω τι λένε σε αυτές τις περιπτώσεις.

-Πες το.

-Λοιπόν. Για καιρό ένιωθα ότι η σχέση μας και η όλη ζωή που έχουμε, δεν με καλύπτει συναισθηματικά. Ήθελα να ξεφύγω, χωρίς βέβαια να το μάθει κανείς. Για αυτό έκανα ένα τρομερό λάθος, που με κάνει πραγματικά ντρέπομαι, ντρέπομαι για τον εαυτό μου, νιώθω πως σου φέρθηκα με τον χειρότερο τρόπο και δεν σου άξιζε αυτό. Θέλω να σου μιλήσω, χωρίς να πω ψέματα και θέλω να σε κοιτάζω χωρίς να ντρέπομαι!

-...

-Είχα μια εξωσυζυγική σχέση...

Ο Αλέξανδρος πετάχτηκε σχεδόν από εκεί που καθόταν.

-Με απάτησες; Αλήθεια, με απάτησες;

-Ναι. Είχα εραστή.

Εκείνος σηκώθηκε να βάλει ένα ποτό στον εαυτό του. Το ήπιε μονορούφι και το ξαναγέμισε.

-Ποιος είναι; Τον ξέρω;

-Ναι.

-Πες μου, που να σε πάρει ο διάολος, ποιος είναι;

-Ο Δημήτρης.

Εκείνος αφού πήρε βαθιά ανάσα, με αστραπιαία κίνηση πέταξε το ποτήρι που κρατούσε, στον τοίχο. Αυτό, έκανε έναν ανατριχιαστικό θόρυβο και έπεσε κάτω, σπάζοντας σε χίλια κομμάτια.

-Τι πήγες κι έκανες, Λήδα! Με τι μούτρα μου μιλάς, πως και δεν ντρέπεσαι μωρέ; Το ξέρω ότι έμενα μ' έχεις γραμμένο, αλλά και την αδερφή σου; Αυτή τη σκέφτηκες καθόλου;

-Ζητώ συγγνώμη και...

-Νομίζεις ότι θα τη δεχτώ τη συγγνώμη σου; Είσαι γελασμένη.

-Κοίτα εσύ θα κάνεις ότι θέλεις, αλλά θα με ακούσεις πρώτα. Δεν έχω τελειώσει με αυτά που θέλω να πω, για αυτό περίμενε.

-Τι ν' ακούσω ρε; Τι χειρότερο έχεις να μου πεις;

-Γιατί μου ακούστηκε λίγο ειρωνικό αυτό; Τέλος πάντων, θα μάθεις σε λίγο. Άκου τώρα...