Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 53

-Κυρία Θεμιστοκλέους...

-Πες μου, Λέανδρε την βρήκατε;

-Ναι! Είναι στο Μακάρειο Νοσοκομείο Λευκωσίας, στην εντατική μονάδα Παίδων. 

-Στη Λευκωσία; Τι διάολο κάνει εκεί;

-Δεν ξέρω. Πάντως μου 'παν ότι την έχουν χτυπήσει πολύ άσχημα, ένας περαστικός την βρήκε λιπόθυμη, μαύρη στο ξύλο.

-Ω Θεέ μου, γιατί; Πως έμπλεξε;

-Και πάλι δεν ξέρω!

-Που είσαι;

-Πηγαίνω στο νοσοκομείο, μίλησα με τον κύριο Θεμιστοκλέους και θα έρθει ο Παύλος να σας πάρει.

-Είσαι μαζί με τον άντρα μου τώρα;

-Ναι, πάμε να δούμε τι γίνεται.

-Εντάξει κλείσε κι ερχόμαστε.

Στο σαλόνι εμφανίστηκε η Μαρία που έδειχνε καταβεβλημένη από την κούραση και την αγωνία.

-Κυρία Θεμιστοκλέους, ο Παύλος είναι έξω, σας περιμένει.

-Ναι, ναι, έρχομαι πες του.

-Εμ, ξέρω ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, όμως βρέθηκε η κοπέλα που θα με αντικαταστήσει. Θυμάστε που σας είχα πει ότι θέλω να γυρίσω στο χωριό μου;

-Ναι.

-Ε, βρήκα μια κοπέλα, συγκεκριμένα είναι κόρη μιας παλιάς μου φίλης και θα έρθει σήμερα το απόγευμα, εδώ.Την λένε...

-Εντάξει, εντάξει Μαρία δεν έχω χρόνο τώρα. Μάλλον θα την γνωρίσει ο άντρας μου, γιατί εγώ δεν πρόκειται να φύγω από το νοσοκομείο σήμερα. Θα έρθει ο Αλέξανδρος αν είναι, αν χρειαστώ κάτι..., πάνω στην βιασύνη μπέρδευε τα λόγια της.

-Όπως επιθυμείτε κυρία. Πάω έξω στον Παύλο.

Μετακίνησε τις ρόδες του αναπηρικού καροτσιού, με γρήγορες κινήσεις. Δεν πρόσεξε όμως και πήρε σβάρνα το τραπεζομάντιλο του τραπεζιού, με το γυάλινο βάζο και τον ζεστό καφέ από πάνω. Όλα έπεσαν στο πάτωμα, κάνοντας ζημιά στο ακριβό χαλί, μα δεν την ένοιαζε. Ο υπόκωφος ήχος ακούστηκε σαν βούισμα στ' αυτιά της.

Ο Παύλος μόλις την είδε, έτρεξε να την βοηθήσει.

-Έμαθες κάτι για την κόρη μου;

-Όχι κυρία το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν είναι καλά. Την έχουν στο...

-Ναι, ξέρω που την έχουν, εγώ θέλω να μάθω τι ακριβώς έπαθε.

-Δεν γνωρίζω.

-Καλά βάλε μπροστά να φύγουμε γρήγορα.

Την ίδια στιγμή ο Αλέξανδρος με τον Λέανδρο περνούσαν την είσοδο του Μακάρειου Νοσοκομείου. Πήγαν αμέσως στον γκισέ με τις πληροφορίες.