Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 38

Ξύπνησε βγάζοντας περίεργους, δυνατούς ήχους, σαν ουρλιαχτά. Η Μαρία, που κοιμόταν αναγκαστικά στο δίπλα δωμάτιο, πετάχτηκε πάνω στη στιγμή, καθώς ακόμα δεν την είχε πάρει ο ύπνος και μπήκε στο δωμάτιο της. Πλησίασε, την αγκάλιασε σφιχτά, ενώ η Ερωφίλη έτρεμε, λουσμένη στον ιδρώτα.

-Ησύχασε κορίτσι μου, ησύχασε. Τώρα εγώ είμαι εδώ, δεν πρόκειται να φύγω. Θα μείνω εδώ δίπλα σου κι όλη τη νύχτα αν θες, θα σου κάνω παρέα. Θες να κάτσω;

Η Ερωφίλη κούνησε το κεφάλι καταφατικά. Δεν ήθελε να μείνει άλλο μόνη της, φοβόταν. Εκείνο το όνειρο είχε αφυπνίσει μέσα της μια σκοτεινή πλευρά, που ούτε ήξερε πως υπήρχε. Ήταν κάτι το άγνωστο και πρωτόγνωρο για εκείνη, δεν είχε συνηθίσει σε πιο βαθειές πτυχές του εαυτού της. Λίγη ώρα αργότερα κοιμόταν και πάλι, μ' έναν ήρεμο ύπνο και με τη Μαρία δίπλα, σαν άλλο φύλακα άγγελο.
                           
                           ***
Η Λήδα κοιτούσε τον Αλέξανδρο με λατρεία. Ναι, τώρα μπορεί να ένιωθε όλο το σώμα της μουδιασμένο, όμως η γλυκιά αίσθηση που της μετέδωσε το βλέμμα του, την έκανε να τα ξεχάσει όλα. Ωραία που ήταν...

-Είσαι καλά τώρα. Όλα τελείωσαν.

Εκείνη προσπάθησε να μάθει αυτό που τη καίει. Στάθηκε όμως τόσο δύσκολο να προφέρει το όνομα της αδερφής της.

-Η... Ρεβέκκα;

-...

-Πως είναι;

-Άσε τη Ρεβέκκα. Δεν κάνει να ταράζεσαι στην κατάσταση που βρίσκεσαι.

-Πως είναι;, επανέλαβε η Λήδα.

Τι να της πει ο Αλέξανδρος; Ότι σήμερα θα γινόταν η κηδεία της μάνας της και της αδερφής της; Πως λέγεται κάτι τέτοιο;

Δεν λέγεται...

-Είναι καλά! Ναι, οι γιατροί την φροντίζουν όλα εντάξει. Θα την δεις κάποια στιγμή, Λήδα.

-Ο μπαμπάς; Η μαμά;

Άλλη μια γροθιά για τον Αλέξανδρο. Άλλο ένα ψέμα τώρα...

-Ο Ερνέστος είναι εδώ έξω κι η Αννέτα γύρισε για λίγο στο σπίτι, είχε μια μικρή αδιαθεσία. Αχ αγάπη μου, μας κατατρόμαξες! Στ' αλήθεια πίστευα ότι θα σ' έχανα, όμως συνέχισα να ελπίζω, δεν γινόταν κι αλλιώς. Τώρα πια όλα είναι καλά κι εσύ έδειξες τη δύναμη σου, έδειξες ότι είσαι μια μαχήτρια. Κέρδισες τη ζωή.

-Η Ερωφίλη;

-Στο σπίτι είναι, σε περιμένει. Μόλις γίνεις λίγο καλύτερα και σε βγάλουν από την εντατική, θα την φέρω εδώ, σου έχω και μια έκπληξη μάλιστα!