ΣΕ ΈΧΑΣΑ

2...

Ξημέρωσε.

Ο Ίαν άνοιξε τα μάτια του. Δεν υπήρχε φώς μέσα στο δωμάτιο παρόλο που είχε ξημερώσει το δωμάτιο ήτανε σκοτεινό.

Ο λόγος ήταν ένας.

Όχι! Δεν ήτανε κλειστά τα παντζούρια αλλά ακόμα και στο παράθυρο υπήρχαν κολλημένες φωτογραφίες. Οι περισσότερες ήτανε μόνο με αυτόν. Σε όλο το δωμάτιο. Παντού.

Όταν θυμήθηκε έστω και θολά την χθεσινή του νύχτα πανικοβλήθηκε. Κοίταξε γύρο του μα δεν υπήρχε κανένας μέσα στο σπίτι εκτός απο τις φωτογραφίες του ίδιου. Ταράχτηκε. Σηκώθηκε απο το κραβάτι στο οποίο είχε αποκοιμηθεί και άρχισε να ψάχνει σε όλο το σπίτι την Λία όμως αυτή πουθενά. Αμέσως μετά έφυγε γρήγορα απο το σπίτι. Πήγε στο δικό του. Κοίταξε μήπως και είναι εκεί αλλά και πάλι δεν την είδε πουθενά.

Έμεινε στο σπίτι του χωρίς να βγεί καθόλου για τρεις μέρες. Σκεφτόταν όλα αυτά που είδε στο σπίτι της Λίας. Δεν μίλησε σε κανέναν για αυτό. Απλός έμεινε σιωπηλός και σκεφτόταν το που θα μπορούσε να ήταν άραγε η Λία. Σκεφτόταν και σκεφτόταν επίμονα για τρεις μέρες. Εξακολουθούσε όμως να μην τον νοιάζει για εκείνη. Η πλέον έτσι νόμιζε. Είχε συνηθίσει να την βλέπει καθημερινά έξω απο το σπίτι του. Όσο και αν πίστευε οτι το να την βλέπει κάθε μέρα έξω απο το σπίτι του τον νευρίαζε. Βαθιά μέσα του το ευχαριστιόταν. Όμως ο εγωισμός και η περηφάνια του δεν τον άφηναν να το καταλάβει.



Εμπιστευόταν την ομορφιά και το χρήμα του. Ήξερε πως με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να είχε όποια κοπέλα ήθελε και δεν τον ένοιαζε το μετά. Δεν τον ένοιαζε εάν πλήγωνε κανέναν. Δεν τον ένοιαζε καμίας κοπέλας το συναίσθημα. Αυτός ήταν ο λόγος που είχε χάσει πολλές κοπέλες που τον αγάπησαν πραγματικά. Αν και όλες μετά απο λίγο καιρό τον ξεπερνούσαν η Λία είχε βάψει όλη της την ζωή μαύρη. Είχε αφήσει όλα τα χρώματα ευτυχίας να μείνουν στα όνειρα της. Μόνο και μόνο για αυτόν. Μόνο και μόνο για τον έρωτα της. Έτσι και αλλιώς όλα οσα ήθελε να ζήσει τα ζούσε στα όνειρα της. Στην χώρα των ονείρων της που ήξερε πως ποτέ δεν θα μπορούσε να πάει.

Ο Ίαν αποφάσισε να την βρεί. Ήθελε να την βρεί πιστεύοντας πως με αυτόν τον τρόπο θα του έφευγε η περιέργεια. Δεν ήξερε πως βαθιά μέσα του, του είχε λείψει η παρουσία της κάθε πρωί μετά την εμφάνιση του ήλιου και κάθε βράδυ μαζί με το φεγγάρι και τα αστέρια. Του είχε λείψει η εμφάνισει της ακόμα και στις πιο βροχερές μέρες, ακόμα και στις πιο κρύες μέρες... που ενω κανείς δεν έβγαινε απο το σπίτι του, αυτή ήτανε εκεί μόνο και μόνο για να δει τα μάτια εκείνου που ερωτεύθηκε.. να δει τα μάτια εκείνου του εγωιστή που δεν της έδινε ούτε καν σημασία..

Ο Ίαν βγήκε απο το σπίτι του και κατευθήνθηκε για ακόμη μια φορά στο σπίτι της Λίας. Η πόρτα ήταν ανοιχτή. Έτσι ακριβώς όπως την είχε αφήσει εκείνος φεύγοντας βιαστικά. Ξαναμπήκε στο σπίτι που σε όποια γωνιά και αν γυρνούσε έβλεπε τον εαυτό του. Στο σπίτι που έμενε εκείνη που είχε χαράξει την ευτυχία της για χάρη του. Μπήκε στο υπνοδωμάτιο και πήρε στα χέρια του το ημερολόγιο. Άνοιξε την πρώτη σελίδα και άρχισε να διαβάζει..