ΣΕ ΈΧΑΣΑ

13...

"18/02

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Κάθε τέλος δεν είναι μια καινούρια αρχή. Κάθε τέλος είναι θάνατος αν δεν καταφέρεις να ξεπεράσεις αυτόν που σε έφερε στο τέλος. Εγώ δεν το κατάφερα. Η καρδιά μου δεν σταμάτησε να κομματιάζεται μέρα με την μέρα.. λεπτό ανά λεπτό. Ίσως φανεί ανόητο. Όμως τα μάτια του μου έδιναν δύναμη. Το χαμόγελό του ευτυχία, η αγκαλιά του ελπίδες και τα μάτια του με έκαναν να ξεχνάω την κάθε δυστυχία. Τον κάθε πόνο. Ναι, το ξέρω. Έχω πολλές μέρες  να σε επισκεφτώ. Όχι δεν σε ξέχασα. Απλός πλέον δεν έχω άλλη δύναμη. Ναι, αυτήν την στιγμή που γράφω πονάω. Πλέον όχι μόνο ψυχικά αλλά και σωματικά. Φεύγω. Φεύγω αγαπητό μου ημερολόγιο. Δεν αντέχω να ζω. Κουράστηκα να υπάρχω. Θέλω να σε αποχαιρετήσω σήμερα. Έτσι και αλλιώς μόνο εσύ μου απέμεινες. Εσύ που μέσα σου αγκαλιάζεις και κρατάς τον άνθρωπο που δεν κατάφερα να κρατήσω εγώ κοντά μου. Όσο ήμουν ερωτευμένη μαζί του δεν έκανα ούτε μια χαρακιά στο σώμα μου. Ξέρεις γιατί; Γιατί  δεν σταμάτησαν λεπτό οι χαρακιές που γινόντουσαν στην καρδιά και στην ψυχή μου η μια μετά την άλλη σε κάθε καινούρια σκέψη που έκανα για τον Ίαν. Κατάλαβα πολλά μετά από τον χωρισμό μου με την ανάσα μου. Κατάλαβα πως ένα ψέμα μπορεί να φανεί τόσο όμορφο και τόσο αληθινό που στο τέλος όλη η ευτυχία που σου δίνει σε σκοτώνει σιγά σιγά και βασανιστικά. Κατάλαβα πως ένας άνθρωπος μπορεί να λέει σε κάποιον άλλον την λέξη "Σ΄αγαπώ" χωρίς πραγματικά να το εννοεί, πως ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος που μπορεί να κρύψει μέσα του όσο εσύ ποτέ δεν ήθελες να χάσεις. Κατάλαβα πως ίσως τα μάτια να μην ξέρουν τον λόγο που δακρύζουν όμως η καρδιά ξέρει πάντα τον λόγο που κλαίει. Πλέον δεν μπορώ να πω πως έχασα τον εαυτό μου γιατί τον έψαξα και τον βρήκα. Την ώρα όμως που πήγα να τον φτάσω προτού προλάβω να τον χαρώ, τον είδα να κομματιάζεται. Να γίνεται κομμάτια και να πέφτει ακριβώς μπροστά μου. Πόνεσα. Ναι, πόνεσα πολύ για τον Ίαν. Τώρα όμως είμαι σίγουρη και ξέρω. Δεν θα με αγαπήσει ποτέ και δεν θα ξαναγυρίσει. Για αυτό φεύγω. Κάπου μακρυά από όλους και από όλα. Κάπου που δεν υπάρχουν ψεύτικα χαμόγελα, ψεύτικα δάκρυα και ψεύτικες αγάπες. Ίσως εκεί να ηρεμήσω. Ίσως εκεί καταφέρω και για ακόμη μια φορά χαμογελάσω. Όσο για εσένα. Σου είχα υποσχεθεί πως δεν θα σε αφήσω να σκονιστείς. Θα σε αφήσω πάνω στο κρεβάτι μου. Εκεί που σε κρατούσα και χάραζα πάνω σου την κάθε μου μέρα και τον κάθε μου πόνο για τον Ίαν. Ελπίζω να με συγχωρέσεις για κάθε χαράκωμα. Αντίο."

"Λία!" φώναξε ο Ίαν με όση δύναμη είχε και το ημερολόγιο έπεσε από τα χέρια του που πλέον έτρεμαν. Πιάνοντας το κεφάλι του με τα δυο του χέρια και βγήκε τρέχοντας από το σπίτι.. για να ψάξει και να βρει την Λία.