ΣΕ ΈΧΑΣΑ

11...

"23/01

Αγαπητό ημερολόγιο,

Έχει περάσει μήνας από τότε που όλα τελείωσαν, όμως η καρδιά μου ακόμα αυτόν ζητάει. Τον ψάχνω παντού όπου και αν πάω.. όποιον και αν δω. Όλοι και όλα τον θυμίζουν μα τίποτα δεν είναι αυτός. Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο ο πόνος μου όσο τότε όμως εγώ αισθάνομαι πως αργοπεθαίνω αισθάνομαι πως χάνομαι.. σιγά- σιγά και βασανιστικά. Δεν έχω δύναμη να συνεχίσω να στέκομαι στα πόδια. Σήμερα γέμισα όλο το σπίτι με τις φωτογραφίες του. Πλέον όπου και αν γυρνάω τον βλέπω. Ναι! Τώρα είμαι έστω και λίγο ευτυχισμένη. Αυτό ίσως να είναι που μου δίνει έστω και λίγο δύναμη. Το να τον βλέπω σε κάθε σημείο του σπιτιού. Μακάρι όλες αυτές οι εικόνες να τον φέρνανε στα αλήθεια. Μακάρι να ερχόταν να με βρει. Μακάρι να ήτανε εδώ.. Μακάρι.. Εύχομαι ο Θεός μια μέρα να τον φέρει. Να τον φέρει και να τον κάνει δικό μου. Δεν ξέρω πόσο θα αλλάξουν όλα. Ξέρω όμως πως όποιο και να είναι το τέλος μου όποια και αν είναι η τελευταία μου ανάσα θα έχει πάνω το ονομά του.. και όποια και αν είναι η τελευταία μου ελπίδα θα συνεχίσει να είναι όπως τότε, όπως τώρα και όπως πάντα. Το άρωμα του, το δικό του άρωμα και η ζεστή του αγκαλιά. Γιατί η δικιά του αγκαλιά είναι ταυτόχρονα η κόλασή και ο παραδεισός μου. Το τέλος μου και η αρχή"

«Ήρθα ρε Λία ήρθα σου λέω..» ψιθύρισε με δάκρυα γυρίζοντας για ακόμα μια φορά άλλη μια σελίδα.

Πλέον η κάθε σελίδα που γυρνούσε τον έκανε ακόμα ποιο χάλια.

Τον τρέλαινε ακόμα πιο πολύ.