Αιωνιότητα: Οι Συλλέκτες των Νεκρών

Κεφάλαιο Τέταρτο

Η Άιβορι κατέστησε γρήγορα σαφές ότι δεν είχε πια καμία όρεξη για περίπατο στο κτήμα. Κι επειδή ο κλονισμός της τρομοκράτησε την Ελάιζα, έμεινε μαζί της. Περίμεναν κρυμμένες πίσω από μια παλιά, ψηλή σημύδα μέχρι ο Ντάνιελ να βγει από την έπαυλη, κι έπειτα έτρεξαν σαν τρελές στον εσωτερικό της. Η Άιβορι, δηλαδή. Η Ελάιζα δεν πίστευε πως υπήρχε τέτοια ανάγκη.

Τώρα κάθονται και οι δυο στο δωμάτιο της Άιβορι, η οποία πηγαινοέρχεται νευρωτικά και ασταμάτητα σαν θηρίο στο κλουβί του. Η Ελάιζα δεν είναι σίγουρη ότι θέλει να της δώσει σημασία, αν και μάλλον πρέπει. Μοιράζονται τον ίδιο χώρο, άλλωστε, ενώ η συγκάτοικός της δείχνει να βρίσκεται στα όρια νευρικής κρίσης. Θέλει να την καθησυχάσει, αλλά δεν ξέρει πώς. Βέβαια, αμφιβάλλει για το αν τα παρηγορητικά της λόγια θα πιάσουν τόπο, μιας και η κοπέλα μπροστά της μοιάζει να χάνεται όλο και βαθύτερα στις σκιές του νου της με το κάθε δευτερόλεπτο που περνά.

  «Αν καθίσουμε ψύχραιμα και το σκεφτούμε, σίγουρα θα καταλήξουμε σε μια λογική εξήγηση» λέει αργά και σιγανά η Ελάιζα στο τέλος, όμως η Άιβορι αναπηδά σαν να της φώναξε με το που ξεκινάει να μιλάει.

  «Δεν νομίζω ότι υπάρχει λογική εξήγηση σ' αυτό».

  «Εγώ πιστεύω πως υπάρχει» επιμένει εκείνη. «Είμαι σίγουρη ότι είδες κάπου τον Ντάνιελ χωρίς να το θυμάσαι, ίσως ακόμη και εχθές μιας και τον ονειρεύτηκες το βράδυ, απλώς δεν σου έκανε εντύπωση για να συγκρατήσεις τη μορφή του. Στον ίδιο χώρο ζείτε, άλλωστε. Δεν είναι δύσκολο να τον πετύχεις κάπου».

  «Θα το θυμόμουν» λέει η Άιβορι, με τον τόνο της να δυναμώνει σαν να είναι εκνευρισμένη, παρόλο που το πρόσωπό της δεν προδίδει ούτε την παραμικρή ενόχληση. «Πριν έρθεις, ήμουν εδώ ολομόναχη. Φυσικά και θα μου έκανε εντύπωση αν έβλεπα κάποιον άλλο να σουλατσάρει στο κτήμα».

  «Μπορεί να σου έδειξε κάποια φωτογραφία του η Ρόζαμουντ Μονρόε, μπορεί να σου τον περιέγραψε τόσο ζωντανά που να συγκράτησες τις λεπτομέρειες. Θυμήσου».

   «Όχι, τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Δεν υπάρχει λογική εξήγηση».

  «Μπορεί να τον είχες δει καιρό πριν στο δρόμο, ή να μοιάζει με κάποιον συμμαθητή σου, κάτι... Οι άνθρωποι δεν εμφανίζονται έτσι απλά στα όνειρά μας».  

Η Άιβορι ανοίγει τα μάτια της διάπλατα και τινάζει το κεφάλι της προς τα πίσω. Η έκπληξή της μοιάζει τόσο γνήσια, που παίρνει στην Ελάιζα μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβει ότι προσποιείται.