"Τι κάνεις εκεί;" τον ρώτησα οταν άρχισε να ψεκάζει.
"Εγώ εσένα θέλω." Διάβασα δυνατά οταν απομακρύνθηκε. "Suga, τι πάει να πει αυτό;"
Αποκλείεται να συνέβαινε αυτό. Απλώς αποκλείεται, δε μπορεί. Παίζει μαζί μου; Να το εννοεί με την καμία. Άλλωστε δ...
Έστειλα στον Namjoon αφού με τον Suga φύγαμε από το σπίτι.
Μαζί του, γρήγορα ξέχασα τον θυμό μου για τη μαμά μου.
Ήταν τόσο ενθουσιασμένος. Με το ένα χέρι κρατούσε την κάμερα και με το άλλο το δικό μου χέρι, από το οποίο με έσερνε παντού.
Κι εγώ βέβαια παραδινόμουν στις τρέλες του γιατί πολύ απλά η παιδιάστικη χαρά του τον έκανε τόσο χαριτωμένο που δεν μπορούσα να πω όχι.
Τι άλλο να έκανα; Λάτρευα το ξεδοντιάρικο χαμόγελό του που άφηνε τα ούλα του να φανούν και μπορούσε να με κάνει να νιώσω καλύτερα ή να αισθανθώ φτεσουγίσματα στην καρδιάανά πάσα στιγμή.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Και όταν τον έβλεπα να χαίρεται ένιωθα καλά με τα πάντα.
Γιατί χαμογελούσε λες και τίποτα στον κόσμο δεν θα μπορούσε να τον στεναχωρήσει ποτέ, άσχετα που αυτό ήταν ψέμα.
Τίποτα δεν μετρούσε για μένα όταν ο Yoongi γελούσε. Παρά μόνο εκείνος.
Το μόνο που ήθελα ήταν να είναι πάντα ευτυχισμένος.Είναι πολύ πολύτιμος για αυτόν τον σκληρό κόσμο που έχει ανάγκη από ανθρώπους σαν κι αυτόν.
Αν ποτέ του συνέβαινε τίποτα θα πέθαινα.
Όλα αυτά σκεφτόμουν καθώς με τραβολογούσε παντού, σε κάθε πάρκο, σε κάθε γωνία του δρόμου, μπροστά από κάθε όμορφο τοίχο με γκράφιτι και δίπλα σε ότι εκείνος πίστευε πως θα φαινόταν όμορφο στην φωτογραφία.
