Κορέα (SUGA BTS greek Fanfiction)

Κεφάλαιο 51

Kira's Pov

"Το δώρο γενεθλίων σου." Του ανακοίνωσα. "Ξέρω πως άργησα αλλά δεν ήταν κι εύκολη διαδικασία."

Εκείνος όμως ούτε αντίδραση ούτε τίποτα. Όσο κι αν έψαχνα δεν μπορούσα να βρω ίχνος συναισθήματος στο πρόσωπό του. Ήταν όλο καλυμμένο από καθάριο σοκ.

Στεκόταν εκεί, ακίνητος, κοιτάζοντας το πολυαγαπημένο του πιάνο.

Βρισκόταν άθικτο μπροστά του και ήταν τόσο όμορφο κάτω από το δυνατό φως της λάμπας. Τα πλήκτρα του γυάλιζαν και το σκαλιστό του σχέδιο διακρινόταν πολύ πιο εύκολα από όταν ήταν στην βιτρίνα.

"Μ-Μα...πως;" τραύλισε χωρίς να πάρει τα μάτια του πάνω από το πολυπόθητο μουσικό όργανο.

Και φυσικά εννοούσε πως γινόταν να το αντικρίζει έπειτα από την ολοκληρωτική του καταστροφή, το βράδυ του ατυχήματος. Το βράδυ που το αμάξι έπεσε και διάλυσε τη γυάλινη τζαμαρία.

"Το είχα αγοράσει πριν από εκείνη τη μέρα." Ξεκίνησα να του εξηγώ. "Όταν αγοράζεις κάτι, το απομακρύνουν από την βιτρίνα και το μεταφέρουν στο πίσω μέρος του μαγαζιού για να το προφυλάξουν."

Σαν να μην πίστευε ούτε στα αυτιά του αλλά ούτε και στα μάτια του, πλησίασε με αργά βήματα το πιάνο. Εγώ έκανα νόημα στον μαγαζάτορα να μας αφήσει λίγο μόνους κι έτσι εκείνος επέστρεψε στο μαγαζί.

Ο Suga ακούμπησε απαλά ένα πλήκτρο και αναπήδησε στο άκουσμα του ήχου λες και του φάνηκε απρόσμενο. Έπειτα πέρασε με τα δάχτυλά του όλα τα πλήκτρα, σαν να ήθελε να βεβαιωθεί πως δεν ήταν κάποια παγίδα. Πως όλα δούλευαν σωστά.

Με αργή κίνηση, γύρισε προς το μέρος μου.

Ησυχία κι εγώ να τον κοιτάω στα μάτια και να περιμένω να δω τι θα κάνει.

"Κίρα..." η φωνή του ακούγεται αδύναμη.

Θα κλάψει;

Τρέχω ανήσυχη στο μέρος του και τοποθετώ τα χέρια μου δεξιά και αριστερά του προσώπου του. Το κρατάω κοντά στο δικό μου που βρίσκεται λίγα εκατοστά πιο κάτω.

Τα μάτια του όντως γυαλίζουν αλλά δε μπορώ να διακρίνω δάκρυα να σχηματίζονται.

"Είσαι τρελή." Μου λέει πριν πέσει στην αγκαλιά μου.

Με σφίγγει και με ζουλάει τόσο πολύ που δε μπορώ να αναπνεύσω αλλά δε με ενοχλεί γιατί η μυρωδιά του αποτελεί το οξυγόνο μου για εκείνα τα δευτερόλεπτα που δεν εισέρχεται αέρας στα πνευμόνια μου.