Korku Okulu

Korku Okulu - 26.Bölüm - Fotoğraf

Telefonun çalmasıyla yerimden fırladım. Gördüğüm en korkunç kabusu görmüş olabilirdim. Arayan Efsun'du. Telefonu açtığımda Efsun, Buğra'nın uyandığını söyledi. Uzun zaman sonra sonunda iyi bir haber aldım. Yalnız çok kısa sürmüştü koması.

Yüzümü yıkadıktan sonra kahvaltı yapmak için mutfağa gittim. Annem, "Bugün kahvaltıyı dışarda yapacağız, üstüne bir şeyler al" dedi. Temiz hava almak çok iyi gelecekti. Aşşağı inerken merdivenlerde Tülin'i gördüm. "Bende tam size geliyordum." dedi. Annemde "Kahvaltı yapmaya gidiyoruz. Sende geliyorsun hem Selin'in de canı sıkılıyordu" dedi. Tülin'de başını sallayarak onay verdi.

Kafeye gittiğimizde cam kenarında olan bir masaya oturduk. Annem hemen siparişleri verdi. Tülin'e baktığımda bana bakarak öksürüyordu. Kısık bir sesle "Ne oldu ?" dedim. O da kısık bir sesle "Yandaki masaya bak !" dedi. Baktığımda Tülin'le aynı tepkiyi verdim. Karşı masamızda Kaan oturuyordu. Onu orda görür görmez geçen gece gördüğüm o korkunç rüya aklıma geldi ve o an bir kez daha yutkundum. Acaba rüyamdaki olay gibi Kaan'ın bana zarar verme gibi bir amacı mı vardı diye düşündüm. O sırada annem " Yine nerelere daldın ?" dedi. "Okulların açılmasına az kaldı o yüzden üzülüyorum." dedim. Bir karşılık vermeden henüz yeni gelmiş olan çayını yudumladı. Kahvaltımı bitirdikten sonra tekrar yan masaya baktığımda Kaan'ın orada olmadığını farkettim. İçime nedensizce bir rahatlama gelmişti. Tülin'de kahvaltısını bitirdikten sonra bizim eve geçtik.

Tülin'le birlikte benim odama geçtik. Rüyamda gördüğüm olayı Tülin'e anlattım. Tülin'de çok güzel bir rüya anlatmışım gibi kahkalarla güldü. "Komik olan ne ?" diye sordum. "Bilinçaltın çok iyiymiş." diye karşılık verince benim de yüzümde tebessüm oluştu.

Biraz Tülin'le konuştuktan sonra telefonum çalmaya başladı. Arayan bir özel numaraydı. İlk gördüğümde kesin biri beni işletecek sandığımdan kapattım. Ama ben her kapattığımda tekrar arıyordu her kimse. En sonunda çözüm olarak telefonu kapattım. Bu seferde Tülin özel numaradan aranmaya başladı. Hemen onun telefonunu da elinden alıp kapattım. Arayan her kimse hem Tülin'i hem de beni tanıyordu. Acaba kim arıyor diye düşünürken ikimizde aynı anda "Efsun" diye bağırdık. Heralde ben kapattıktan sonra benden habersiz tekrar açmış olacak ki Tülin'in telefonundan bildirim sesi geldi. Benimde duyduğumu görünce hemen telefonuna baktı. Telefona baktıktan sonra bana et görmüş kedi gibi gözlerini açarak baktı ve titreyen elleriyle telefondaki fotoğrafı bana gösterdi. Fotoğrafta henüz hastaneden çıkmamış olan Buğra ve yanında kanlara bulanmış bir bıçak vardı.