Piskopat Mafyam

Bölüm 17

Bu bölümü ben çok beğendim umarım siz de beğenir siniz. Yorumlarınız ve oylarınız içinde çok teşekür ederim. ❤

İremin ağzından :

Ateşle beraber dışarıya çıktığımızda çok heyecanlanmıştım. Ateş, Arda ve Ares çocukluk arkadaşı tabi bende Ateşi çocukluktan beri tanıyorum ve seviyorum ama hiç bir zaman ona bunu iltiraf edecek cesareti kendimde bulamadım. Şimdi de böyle benimle konuşmak istediğini söyleyince de hem çok panikledim hemde çok heyecanlandım.

Dışarıya çıktığımızda köşede sesiz bir yere geçtik. İkimizde konuşmuyorduk ben onun konuşmasını heyecanla beklerken sanki bana inat yapıyormuş gibi gözlerini kaldırım taşına sabitlemiş bakıyordu. Artık heyecanım ve merakım beni durmadan soru sormam için sıkıştırıyordu bende daha fazla dayanamadım ve sordum " Ne konuşucaz Ateş" engel omaya çalışsam da sesimde ki merak umarım beni ele vermemiştir.
O da benim konuşmamla bana baktı "İrem şey... ben tam olarak nasıl başlayacağımı bilmiyorum " dedi ve elini ensesine atıp biraz ne söyleyeceğini toparlamaya çalıştı sanırım. Bu konuşması benim merakımı dahada kabartı. Ben heyecanla ne söyleyeceğini beklerken o söze başladı " Şey İrem ben artık içimde tutmak istemiyorum. Bunca zaman unutmaya çalıştım ama olmadı. Arda benim çocukluk arkadşım onun kuzenine bu gözle bakmak bana yakışmaz, arkadaşıma böyle bir şey yapamam dedim seni unutmaya çalıştım ama omadı. İrem ben seni seviyorum" dedi ben nefesim kesilmiş bir şekilde onu dinliyordum. Demeki benim aşkım karşılıksız değilmiş. Şu an vucudum işlevini yitirmiş sedece bir yere odaklanmış oraya bakıyordum. Ateşte sanırım benden cevap bekliyordu ama o gücü kendimde bulamıyordum.
Ateş" Bak senin bana karşı duyguların yoksa anlarım seni kalbime gömeye çalışırım" diyip arkasını döndü. Zorlada olsa " Ateş" diye bildim. Arkasını dönüp bana anlamayan gözlerle baktı. Ağzımdan sadece fısıltı gibi şu kelimeler döküldü " Bende seni seviyorum"

Ben daha ne olduğunu anlamadan beni kucaklayıp atrafında döndürmeye başladı. Ben kakahalarla gülerken arkadan bir alkış sesi geldi o tarafa baktığımda bizimkileri gördüm. Ateşte onları fark edip beni yere indirdi ama indirir indirmez elimi tutu. Bu o kadar güzel bir şeydi ki ben yılardır bu anı bekliyordum. Hep hayalini kurardım ama Ateşinde bana karşı bir duygusu olduğunu hiç düşünmemiştim.
Elele bizimkilerinin yanına yürümeye başladık. Ardanın tepkisinden aslına biraz korkuyordum o benim sadece kuzenim değil kardeşim gibiydi de. Ateşte bu yüzden bu kadar zaman beklemiş. Bunu düşündükce hala daha inanamıyorum beni sevdiğine.
Yanlarına geldiğimizde Arda bize donuk bir şekilde bakıyordu.
Ateş "Kusura bakma kardeşim daha fazla içimde tutamadım" dedi.
Arda elini yumruk yapıp elini kaldırdı ben Ateşe yumruk atıcak sanarken o omuzunu sıkıp " Kardeşim asıl senin gibi biri ile sevgili oduğu için sevindim neydi belirsiz biri ile sevgilili mi olsaydı. İkiz adınada çok sevindim. Ama kuzenimi üzersen bende seni bir güzel pataklarım " dedi. Arada ile Ateş sarıdılar. Hepsi tebrik etiğinde barın içine girdik.

Ben daha ne isteye bilirdim ki kaç yıldır seviğim çocukta beni seviyormuş karşılıksız sandım aşkım karşığı varmış, en yakın arkadaşlarım yanımda şu an o kadar mutluydum ki bu anı hiç bir şeyin bozmasını istemiyordum. Ateş biraz kıpırdanınca bende doğrulur pozisyona geldim. İçeriye geçtikten sonra herkes kendi köşesine çekilmişti resmen Arda ile Irmak fısır fısır konuşuyordular var bunlara bir şey ama bakalım yakında çıkar kokusu. Aresle Azrada da bir köşede konuşuyorlardı. Bizde Ateşle oturmuş kolunu omzuma atmış benimde başım onun gösündeydi. Kafamı Ateşe çevirdim "Sanırım bir tek benim hediyem kaldı"dedi ve çebinden bir kutu çıkartı. Evlilik teklifi olamazdı değil mi? Yok canım daha bu gün sevgili olduk o kadar erken değil üstelik daha kaç yaşındaydık ben iyice koca karılara bağladım. Bu saçma düşünceleri kafamdan atık Ateşe baktım kutunun kapağını açtığında içinden bir kolye çıktı. Kolyede taşlarla BİRTANEM yazıyordu. Çok güzeldi bu gün o kadar mutlu olmuştum ki anlatamam
"Çok güzel" diyip Ateşe sarıldım. Kolye bahane Ateşe sarılmak şahane.
Ay iyice benim kafa giti her halde mutluluktan. Ateşle ayrırdığımızda ben arkamı dönüp saçlarımı elerimle topladım oda kolyeyi taktı. Ona doğru döndüğümde bana o kadar güzel bakıyor du ki anlatamam. "Bu gün o kadar mutlu oldum ki teşekkür ederim " diyip tekrar sarıldım.

Azranın ağzından :

İremle Ateş dışarıya çıktığında bizde tekrar masaya oturduk ama Arda dalgın gözüküyordu. Biz hepimiz susmuş onların gelmesini beklerken birden Arda ayağa fırladı tabi onun arkadından Areste. Biz Irmakla birbirimize bakakalmıştık. Bende ona dönüp "Acaba bir baksak mı?" dedim oda " Hadi" dedi. Dışarıya çıktığımızda İrem Ateşin kucağındaydı Ateşte onu kendi etrafında döndürüyordu. Hepimiz onlara şok olmuş gözlerle bakarken Ateş onu kucağından indirdi ve elini tutu. O kadar tatlı ve mutlu gözüküyorlardı. Bizim yanımıza geldiklerinde Ateş Ardaya bakarak "Kusura bakma kardeşim daha fazla içimde tutamadım" dedi.
Arda elini yumruk yapıp kaldırdığında hiç birimiz bunu beklemiyorduk. Arese baktığımda onun da şaşırdığı çok beliydi. Ama Arda bizi şaşırtarak vurmak yerine omuzunu sıkıp " Kardeşim asıl senin gibi biri ile sevgili oduğu için sevindim neydi belirsiz biri ile sevgilili mi olsaydı. İkiz adınada çok sevindim. Ama kuzenimi üzersen bende seni bir güzel pataklarım " dedi. Ateşle İremi tebrik edip barın içine girdik.

Oturmuş etrafa mal mal bakınıyordum. Aradala Irmak aralarında gonuşuyordu. Yarın İremide Irmağıda sorguya çekip tüm detayları öğrenmem lazım dı. Sinsice sırıtım. Arese baktığımda onun da bana baktığını gördüm. Bana yaklaşmaya başladığında kalbimin atışları öyle bir hızlan dı  ki birazdan yerinden çıka bilirdi.
Ares başını boynuma doğru eğip kulağımım hizasında durdu ve fısıladı
"Ne o delirmeye mi başlıyor sun? Sabah kendi kendine konuşmalar şimdi sırıtmalar" şu anda yakınlığımızdan dolayı dediklerini biraz geç anlamıştım. Ona döndüğümda yüzünde o muhteşem sırıtması vardı. Ben ona bakarken beni kendime getiren onun sözleri odu " Ne o çok mu etkilendin? " hemen kendimi toparlayıp ondan uzaklaştım.

"He he Ares delirdim ve ben senin neyinden etkilenicem" dedim ve gözlerimi devirdim. Ona baktığımda gülmemek için kendini tutuğunu gördüm. Ve daha fazla dayanamadı ve kahkaha atmaya başladı. Kahkahalarırın arasında zorla konuştu "Senin zaten hahaha deli olduğunu hahaha biliyordum " ellimde olmadan bende kıkırdadım. Onu ilk defa böyle gülerken görüyordum ve o kadar güzel gülüyorduki şu an onun başka bir kıza böyle gülmesini istemezdim. Neden böyle düşündüğümü bilmiyorum ama içimden öyle gelmişti. Ona bakarken o kadar dalmışım ki önüm de salanan eli daha yeni fark ediyordum. Ares gülmeyi bırakmış ve garip bir şekilde bana bakıyor du "Sanırım gerçekten delirdin" dedi bunu o kadar cidi söylemiş ti ki bi an için düşündüm gerçekten delirmiş miydim? Ne diyorum ya ben bende de kafa kalmadı. İç sesim 'Ares sende kafa bırakmadı 'diyip kıkırdamıştı. 'Aresle ne alakası var ben zaten böyleydim' şu an kendimi kurtarmaya çalışırken dahada batırmış tım. Ben kedime kaşlarımı çatmış iç sesimle tartışırken Aresi unutmuştum. Ona doğru döndüğümde bana gerçekte tuhaf bir şekilde bakıyordu tabi o da haklı daha sabah beni kendi kednime konuşurken gördü demin kedi kendime sırıtıyordum şimdi de kaşlarımı çatmış iç sesimle tartışıtordu. Bu gün daha bu çocuğa be kadar rezil ola bilirdim acaba.