They Don't Know About Us

Part 25 | and love hurts.

Selaaaaaaaaaam!!!! bir önceki bölüm kadar olmasa da uzun bir bölüm oldu. -.- umarım beğenirsiniz :3 yorumlarınızı merakla ve heyecanla bekliyorum ^^ sizi seviyoruuuuum ^^ <3 :3

@Helinr Ya ben bu kızı yerim :D önce tanıyamadım ama sonra reeldeki arkadaşım olduğunu söyledi falan .s.s.s hikayeyi okumak için wattpad hesabı kurduuuu <3 <3 <3 <3 bu bölüm senin olsun canım <3

@MeryemMalik dessteğin ve güzel yorumların için çok teşekkür ederim hayatım <3 seni seviyoruuum <3 <3 <3

@MissQueen_1907 bölümleri yazarken acaba ne yorum yapacak diye merak ettiğim kişilerden biri :D <3 yorumlarını ayrı seni ayrı yerim <3 :3 ^^ çok teşekkür ederiiim <3 seni seviyoruuum <3

Hatırlatma:

Odaya çıktık. Tanrım ne yaptığımı bilmiyorum umarım yanlış bir şey yapmıyorumdur. Zayn yatağa uzandı ve sırtını döndü. Bende uzandım ve sağa döndüm. Sırt sırtaydık. Nefes almakta zorlanıyordum. Ayaklarımı bükmüştüm. Derin nefesler almaya çalışıyordum. Tanrım neden böyleyiz? Salak Maggie! Ne bekliyordun ki? Sarılıp kucak kucağa uyumayı falan mı? Perrie değilim ki ben. Gözlerimi sıkıca kapattım. Zayn bana döndü. Sıcak nefesi boynumka değdiğinde bana yaklaştığını hissetmiştim. Eli belime dokundu ve belimi geçip elimle buluştu. Elimi eliyle sardı. Çenesini omzuma koydu. Gıdıklandım ama kıpırdamamaya özen gösterdim. Geri çekilmesini istemiyordum. Başını kaldırdı ve yanağıma bir öpücük kondurduç Geri çekildiğinde suratımdaki gülümsemeden kurtulup konuşmaya başladım.

''Hastalığını bana da bulaştırmak istiyorsun sanırım.'' dedim.

Güldüğünü hissediyordum. Tekrar başını omzuma koydu.

''Seni seviyorum.'' diye fısıldadı.

Bende... söylemedim, söyleyemedim. Sadece gülümsemekle yetindim...

------------------------

Sabah gözlerimi açtığımda Zayn'in eli hala elimdeydi. Elini yavaşça üzerimden kaldırıp doğruldum. Onu uyandırmamaya özen gösteriyordum. Elimi alnına götürdüm ve ateşine baktım. Dudaklarını hafifçe büzüştürmüştü. Ateşi vardı. Hala. Alnına uzunca bir öpücük kondurdum.

Komodindeki telefon titreyince geri çekildim ve telefonu hızla elime aldım. Zayn'i uyandırabilirdi. Mesaj gelmişti. Perrie'den.

Yutkundum. Bugünü bozamayacaktı. Her ne olursa olsun bugünü bozmasına izin vermeyecektim. Mesajı açtım.

''Hayatım nerelerdesin? Aradığımda cevap vermiyorsun. Endişeleniyorum. Ve seni çok özledim. :* mesajı alınca beni ara. - Perrie. <3 ''

Hayır Mags. Ağlama. Hayır. Hayır. O sürtük bugünü bozamayacak. Derin bir nefes verdim ve burnumu çektim.

Telefonu iyice kavradım ve sıktım. Tüm gücümle duvara fırlattım. Çıkan sesle Zayn sıçrayarak uyandı.

''Neler oluyor?!''

Ellerimi saçlarıma götürdüm ve sakinleşmeye çalıştım.

''Yeter! Artık sabredemiyorum! Burada benimlesin Zain! Neden burada bile rahat bırakmıyor?! Seni özlemiş! Merak etmiş!''

Ayağa kalktı ve uykulu gözlerle bana baktı.

''Neler oluyor? Anlamıyorum.'' dedi sesi hastalıktan dolayı boğuk çıkmıştı.

''Perrie mesaj atmış! Canımı yakıyor. Acıtıyor. Boğuluyorum. Ölüyorum. Sanki evren birlikte olmamızı istemiyor gibi. Sürekli her şey berbat oluyor.'' dedim ağlarken.