They Don't Know About Us

Part 43 | bitches.

Merhabalar. Evet bu böüm biraz fazla gecikti. Canım fazla sıkkın. Önce yazamadım sonra kafa dağıtmak için yazmaya başladım. Neyse, buraya bir şeyler yazmaya başlarsam hepinizin canını sıkacam :D bu yüzden iyi okumalar.

Öptüm çook.

@ZeynepDKsknc : yorumunu okurken kahkaha atmıştım :D sade ama etkili bir yorum :D seni seviyoruuum!

Hatırlatma:

''Sen iğrenç bir insan değilsin Zayn.'' dedim ve omuzunu sıvazladım. ''Olaylar senin kontrolün dışında gelişti...'' derin bir nefes verdim. Ne diyebilirdim ki? ''Pekala, bana anlatmaya ne dersin? Aramızda kalacağını biliyorsun.''

''Canını sıkmak istemiyorum Lou.''

Kafasına yavaşça vurdum.

''Ne dediğinin farkında mısın sen? Aptal. Bunu duymadım sayıyorum.''

Güldü.

''Lou gerçekten dinlemek istiyor musun?''

''Tabiki. Eğer biri yardım etmezse sanırım bir arkadaşımızı daha rehabilitasyon merkezine göndereceğiz.'' dedim.

''Erin'le görüşüyor musun?''

''Hayır. Alisa Erin'in bulunmak istemediğini söyledi. Sanırım yalnız kalmaya ihtiyacı var. Ve sanırım onu anlayışla karşılanmalıyız. Döndüğü zaman ona hesap soracağım zaten.'' dedim ve gözlerimi devirdim ardından tekrar derin bir nefes verdim.

''Neden her şey üst üste geliyor Lou?'' dedi ve sesi titredi.

''Dinlemeye hazırım.'' dedim ve ellerimi dizlerime koydum.

--------------------------------

Maggie'nin Ağzından.

İç çamaşırımda gördüğüm kan lekesi sevinç kahkahaları atmama sebep oldu. Hamile değildim! Regl oldum! Tanrım şu an sevinçten bütün hastaneyi turlayabilirdim! Eğer bu olay bundan dört veya beş yıl sonra olsaydı buna üzülürdüm ama şu an yaşım anne olmak için çok küçüktü.

1 Ay Sonra

Artık bir arkadaşım yoktu. Burada yalnızdım. Stefanie'den bahsediyordum. Evet, buradan çıktı. Bana haber vermeden çıktı. O gittiğinden beri bir hafta geçti. Bana bir mektup bırakmıştı. Ama okumadım. Ona kırgındım. Bana veda etmeliydi. Sonuçta ben tedaviyi kabul ettiğini bile bilmiyordum. Oysa arkadaş olduğumuzu sanıyordum. Bu beni çok üzdü ve hayal kırıklığına uğrattı.

Oku o mektubu. Ah! Merhaba uzun zamandır ortalıkta olmayan sevgili iç sesim! O mektubu okumalısın. Mantıklı bir açıklaması olmalı. Stefanie'yi tanıyorsun. Hayır tanımıyorum. Sadece bir aydır birlikteydik. Ve baksana gerçekten arkadaş bile değilmişiz. Lütfen sadece bir kez benimle çatışma ve dediklerimi ilk seferde yap. Şimdi, şu lanet mektubu hemen oku. Pekala, sanırım bunu yapmalıydım.

Yastığımın altına bıraktığım mektubu aldım ve açtım. Okumalıydım değil mi?

''Erin, ben lafa nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Bu yaptığımın kesinlikle mantıklı bir açıklaması olamaz. Biliyorum. Sana haber vermem gerekirdi. Ama ben vedalardan hiç hoşlanmam Erin. Özellikle de sevdiğim insanlarla yaptığım vedalardan. Ben sevdiğim herkese veda ettim Erin ve bu benin canımı her zaman çok yaktı. Seni üzdüm, biliyorum. Ama söylediklerini düşününce sana hak verdim. Hayat kısa ve ben bütün hayatımı o dört duvar arasında geçiremem. Müzik okulu için param yok bu yüzden bu işi ya erteleyeceğim ya da tamamıyla unutacağım. Her neyse, beni kendime getirdiğin için teşekkür ederim tatlım. Umarım beni bir şekilde affedebilirsin. Numaramı en alta yazacağım, eğer beni affedersen ileride tekrar görüşelim. Aramanı bekleyeceğim. En kısa sürede oradan çık. Dışarıdaki hayatı çok özlediğine eminim. Tekrar özür dilerim Erin. Sevgilerimle Stefanie...''