Jollibee | SoonHoon ff

Jollibee 27

Soonyoung's

"Ey! Ey! Ey!"

Napatingin ako agad sa mga mata niya pagkarating niya dito. Namumula at halatang kagagaling lang sa matinding pag-iyak. 'Wag niyang sabihin saakin na sa loob ng tatlong oras, umiiyak lang siya?

"Tignan mo nga yang mata mo!"

Hinawakan ko ang baba niya at inangat ang mukha niya para makita ko ng maayos yung mga mata niya. I tsked and sighed bago siya bitawan at akbayan.

"Di ka na natuto."

Tumango-tango siya kaya naman ginulo ko yung buhok niya. Napatingin siya saakin and he pouted, eyes tearing up.

"Oh! Oh! Wag kang iiyak sa harap ko!"

"..."

"Gusto ko pag kasama mo ako, lagi kang masaya."

"..."

"Hays! Halika nga dito."

I pulled him into a tight hug para 'di ko makita yung pag-iyak niya. Pinikit ko na lang din ang mga mata ko at pini-pilit ang sarili ko na 'wag pakinggan ang bawat pag hikbi niya.

Kahit na ayokong nakikita siyang umiiyak pag kasama niya ako, pero wala naman akong magagawa. If I can't make him happy, then I'll just comfort him.

I rubbed his hair gently at hinayaan siyang umiyak sa dibdib ko. Everyone need this. 'Di naman sa lahat ng oras kaya mong itago yung nararamdaman mo. Naiintindihan ko na ito na lang yung paraan ni Jihoon para mailabas yung sakit na nararamdaman niya.

Seeing and hearing him crying like this makes my heart breaks. I sighed at tinatak sa utak ko na sa bawat iyak ni Jihoon, sisiguraduhin ko na ako ang kasama niya. Sisiguraduhin ko na ako ang magcocomfort sakanya. Kahit na ayoko siyang makitang umiiyak, gusto ko ako pa rin ang unang taong magcocomfort sakanya.

Gusto kong iparamdaman sakanya na kapag malungkot siya, andito ako lagi para sakanya. Na pwede niya akong takbuhan kapag nasasaktan siya. Na pwede niya akong iyakan lagi. Na nandito lang ako.

Gusto ko ako ang unang pumapasok sa isip niya kapag kailangan niya ng kasama. Gusto ako ang tinatakbuhan niya pag kailangan niya ng comfort. I want to be beside him no matter what.

Ewan ko pero may iba kay Jihoon na parang gusto mo lang siyang protektahan. Gusto mo siyang ilayo sa lahat ng sakit at lungkot sa mundo. I just want to make him the happiest person on earth because he deserves it.

"Soonyoung. . ."

"Hmmm?"

"Soonyoung. . ."

"Hmmmm?"

He pulled away at pinunasan ang luha niya bago ako tignan sa mata. Tinaas ko ang dalawa kong kilay na parang nagtatanong. He sniffled cutely and hugged me again.

Gosh!!!!! ANG CUTE NIYA SARAP IUWI!!!!

"Akala ko babawi ka saakin?"

"..."

"Huy!"

"..."

"Iiyakan mo na lang ba ako?"

"Please, until I get better."

"Gumagaan ba pakiramdam mo?"

"You can make me feel better."

ABA BUMABANAT!

Lee Jihoon, the ultimate paasa. Kwon Soonyoung please don't be fooled by his words. Kaibigan lang ang turing niya sayo. Kumbaga sakanilang dalawa ni Seungcheol na yun, si Jihoon si Cheol at ikaw si Jihoon. Ganun yun!

"Jihoon?"

"..."

"Let's have fun?"

"I can't have fun."

"..."

"Ang sama ng pakiramdam ko."

"Ang sakit, hindi ang sama."

"..."

"Iuuwi na lang kita. Saan ba bahay mo?"

"Hindi ako pwedeng makita ni Kwan ng ganito."

"Oh ano? Dito na lang ba tayo sa kalsada?"

"Take me home, instead."

"Huh?"

"Sainyo muna ako."

"Ano? Paki-ulit?"

Humiwalay siya ng konti pero nakahawak pa rin siya sa bewang ko at tumingala saakin. He's looking at me with pleading eyes. . .

"Dun muna ako sainyo? Please! 'Di ako pwedeng makita ni Kwan ng ganito. Pero ayoko ring gumala. I just want to rest. . .  I'm tired. Please?"

"Hays! You're driving me crazy!"

"..."

"Fine! Dun ka muna sa bahay ko."

"..."

"Bakit ganyan ka tumingin?"

"Bukas na lang ako uuwi--"

"What? Hindi pwede!"

"..."

"Ji, may shift ako ng 10 at hanggang 7 am yun. Walang magbabantay sayo sa bahay."

"Matutulog lang ako dun. Please! 'Di lang talaga ako pwedeng makita ni Kwan ng ganito."

"Pero. . ."

"Please!?"

"Uuwi kita ng 10 am."

"Promise!"

🎵🌟🎵🌟🎵🌟🎵

I just want to tell you that it is ok to cry. Do things that will help you get by (without hurting anyone and yourself). We all have different ways to cope up and I hope we all respect others way. Crying isn't a sign of weakness.

Also!!! Sometimes one doesn't need a word to cheer them up, I hope you'll just be there for them and let them be them. Just stay.