Jollibee | SoonHoon ff

Jollibee 91

Soonyoung's

Di ko alam kung bakit ngiting aso sina Seok ngayon kahit na di naman sila aso. Humithit ba silang tatlo bago pumasok ngayong araw?

Nakakatakot na rin sila. Sobrang sipag. Halos akuin lahat ng trabaho ngayong araw. Mula kaninang umaga nandito na kahit na midnight shift naman sila. ANO BANG NAKAIN NG TATLONG TUKMOL NA TO AT BAKIT SILA NAGPAPAKABAYANI SA KASIPAGAN?

"Hyung, wala ng costumer. May gagawin pa ba kami?"

"Ako nga tapatin niyo, gumagamit ba kayo ng droga?"

"Innocence kami tanga."

"Oo tama si Seokmin!"

"Wag kang magbibintang dyan, hyung! I N N O S I N S kami!"

"Umuwi na nga kayo."

"Mamaya uwi namin hyung. Sabay-sabay na ta--"

"Hala may costumer pa!"

"Ay sino kaya yan!"

"Tanga Seok, wag kang papahalata na si Jihoon hyung yung darating."

Nasapo ko na lang yung noo ko sa katangahan nilang tatlo. Pero bago ko pa sila mapagsabihan, agad nang bumukas ang pinto. Si Jihoon nga yung padating at may kasama pang dalawang tao.

Sina Wonwoo at Hansol.

"OMG! May artista!"

Ayan lang ang naririnig ko sa mga employee ko nang makita nila si Hansol. Agad namang lumapit yung tatlong gago sakanila at pinaupo pa sila malapit sa kinatatayuan ko.

I sighed nang magtama ang tingin namin ni Jihoon. He smiled at me kaya napa-iwas ako ng tingin. Hindi man siya kasing saya ng mga ngiting binibigay niya saakin noon pero naramdaman ko yung geniuness ng ngiti niya. It's warm and lovely.

I miss him so much.

"Hyung, order lang kami ni Wonwoo hyung ah?"

"Ok."

He smiled at them bago yumuko ulit. Bigla ring nagsi-alis sina Seok kaya naiwan kaming dalawa. Siya naka-upo habang ako nakatayo malapit sakanya. I was looking at him nang bigla siyang mag-angat ng tingin.

"Hi Soons."

"... Hi J-Jihoon."

"Kumusta?"

"..."

"..."

"Ok naman. Ikaw, kumusta?"

I don't know why but I just found myself sitting infront of him habang pareho kaming nakangiti sa isa't-isa. He has this lovely smile plastered on his face habang nakatingin lang siya sa mga mata ko.

I miss our eye contacts.

"Ok lang din."

"Masaya ka ba?"

"Ikaw? Are you happy?"

"..."

"..."

"Masaya."

"Then, happy din ako."

"..."

"I know na awkward pa pero gusto ko lang sabihin na proud na proud ako sa'yo. You've come this far. Biruin mo, ikaw na may-ari nitong branch na 'to. I'm so happy for you, Soons."

"..."

Hearing that from him feels so overwhelming. Parang nabunutan ako ng tinik sa lalamunan. It feels like I'm on cloud 9. Hearing that he's proud of me makes me so happy.

Lahat ng 'to para sakanya. Kaya masaya ako na proud siya para saakin.

"I'm also proud of you, Ji. Sikat ka na at kilala globally. Marami ka ng fans ah?"

"Looks and talent."

"Hindi ko naman maitatanggi."

He chuckled and I swear, that's the most beautiful music I ever heard. After 2 years, narinig ko ulit ang tawa niya. Hindi ko namalayan na napatitig na lang pala ako sakanya habang tumatawa siya.

"I miss this. . . us."

Nabigla ako dahil sa nasabi ko. Pareho kaming napatahimik dalawa. I bite my lower lip at napapikit na lang. Ok na e, ba't kailangan ko pang sirain yung moment!

"Ako din. Miss ko na 'to. . . at ikaw."

He smiled again, this time, a sad one. Pareho lang kaming nakatitig sa isa't-isa. We didn't uttered any words. Looking at him right now makes me want to hug him at 'wag na siyang pakawalan. But there is something holding me back. . .

Pain.

"Hindi na ba pwedeng ibalik yung mga bagay na namimiss natin para 'di na natin sila mamiss?"

"..."

"Kunwari, ikaw ibabalik ko ulit saakin."

🎵⭐🎵⭐🎵⭐🎵⭐🎵⭐🎵⭐🎵

KUNWARI, AKO BABALIK NA SAINYO :)))

kimmy 🤭🫵