Taming the Mafia Boss

Chapter 22

"Bakit mo ginawa sakanya 'yon?!" Tinignan ko siya. Napailing ako dahil hindi ko alam na kaya niya 'tong gawin. I was hoping. ..

"Kung hindi ko gagawin sakanya 'yon ay ako ang diretsong mamamatay." Sabi nito na parang iyon ang pinaka magandang choice na gawin. He remained calm like he didn't done some bloody scenario!

"At 'yon ang magandang choice? Ang barilin siya? Marcus naman!"

"Bakit ka ba ganyan mag-aalala para sakanya!?" Napanganga naman ako sa tanong nito.

"Lahat ay mag-aalala dahil sa ginawa mo! You just shot him!"

"Sa braso lang naman 'yon--"

"Marcus! Still you commited a crime! Walang pinagkaiba 'yon! Paano kung hindi dumiretso sa braso niya? Paano kung sa balikat niya? Or worst sa puso niya!" Ayokong makita siya na may pinatay. Baka ito ang dahilan kaya't mailalayo siya sakin. ..o baka mahuli na siya ng tuluyan!

Ilang minuto kaming tahimik bago ko marinig ko ang mahihinang mura nito.

Bago pa muli akong magsalita ay tinalikuran ako nito at tuluyang umalis. Nanatili akong tulala sakanyang bulto na papalayo hanggang sa tuluyan na siyang maglaho sa paningin ko.

Kanina. ..you were pleading me to come back home. ..ngayon naman iniwan mo ulit ako. Ano ba talagang gusto mo?

I don't want to make things complicated. I want to be with Marcus. Pero I can't leave Greg just like that.

But if I have the chance to do a selfish choice. ..

Napasinghap ako bago tuluyang pinihit ang seradura ng kwarto ni Greg papasok. Gising na siya at may nakabalot sa braso nito kung saan siya natamaan. Ngumiti ako sakanya pero nakita ko ang pag-iling nito. ..kaya muli kong naalala ang nangyari. Na nalaman na niya na ako'y nagsinungaling.

"Who is Leandro to you, Elicia?" Agad nanlaki ang mga mata ko sa tanong niya bago nag-iwas. Pero I just found out myself telling my story to him. Except the part na may misyon ako na maaring hindi niya paniwalaan.. .at ang pagiging mafia boss ni Marcus.

"I understand. .." Nagulat ako sa sinabi nito. After all what I have done to him. ..

"I'm sorry. .." Iyon na lang ang nasabi ko sakanya. "Alam kong pinagkatiwalaan mo ako ng sobra--"

Ngumiti siya sakin bago sinabi ang mga tanong nakapagpapigil sakin. "Gusto 'kong itanong. .. Naging totoo ka ba sa'kin?" Kita ko ang takot sa mata nito ng itanong niya ito.

Nginitian ko siya. "I am true. Lahat ng pinakita ko."

Tumango siya at muling ngumiti sakin. Akmang magsasalita pa ako ng biglang marahas na bumukas ang pintuan at nakita ko si Marcus 'don.

Tinignan niya muna si Greg bago ibalik ang tingin sa'kin. Hindi ko maintindihan ang mata nito na nakatingin sakin. Blanko. Ang mga labi nito'y matiim na magkadikit na parang pinipigilan ang sarili sa maari niyang gawin.

"Let's go home. .."

Napakagat ako ng labi at tinignan si Greg na ngayo'y nakikipagsukatan na ng tingin kay Marcus.

"Home means to me. .." Ani Greg. Naningkit ang mata ni Marcus bago siya nginisian.

"If home means you, mas gusto ko 'pang tumira sa kalye."

"Elicia won't go with you. I am her home."

"Oww! I pitied who build you up. You look awful. Kung ganyan lang 'din ang itsura ng magiging bahay ko, I'd rather burn it up--"

"Marcus! Greg!"

Para na silang mga bata. Kung kanina'y akala mo kung sinong matapang makapagtutok ng baril sa isa't-isa ngayon ay wala na talagang sense ang pinag-uusapan nila!