Prince

XXVIII. The Message

Stil.

Twee zee blauwe ogen staren in mijn donkerbruine. Ze zijn prachtig. Ik heb er nooit veel op gelet, tot nu. Ze hebben door die blauwe gloed heen streepjes van zwart en donkerblauw zitten. Ze zijn bijzonder. Ik verdrink er bijna in.

Het is voor het eerst in heel mijn leven dat ik écht verliefd ben op iemand. Natuurlijk heb ik in het verleden wel eens iemand leuk gevonden, maar nooit zoals met Michael. Het past allemaal zo goed.

Er is niemand meer die mij tegen kan houden, geen hogere persoon als ik, geen secretaris, niemand, want ik ben de Koning. Alleen ik zelf heb het recht om mijzelf te stoppen. Maar ik doe het niet, ik wil het niet. Ik wil hem. Maar wil hij mij nog nadat ik hem zo lang en ruw heb weggeduwd?

Zijn mond gaat open, maar al vrij snel sluit hij die weer. "Je mag alles zeggen" zeg ik zacht tegen hem. Hij reageert niet en blijft mij aanstaren. "I-i-ik" begint hij stotterend. "Ik weet niet wat ik hier mee moet" zegt hij zacht.

Mijn hart maakt een diepe sprong naar beneden. Ik wist het, ik ben te ver gegaan door hem op afstand te houden. Ik kijk naar mijn handen die op mijn schoot rusten.

Weer is het stil in de kamer. Helaas is het geen gemakkelijke stilte. Alles behalve. Ik hoor Michael naast mij zuchten en ik voel de zwaarte van zijn lichaam van het bed af gaan. Hij gaat weg Nathan, je hebt het verpest nu.

Plots voel ik een vinger onder mijn kin en zie ik een pols met wat haartjes in mijn zichtveld. De vinger duwt mijn hoofd omhoog. Ik kijk Michael recht in zijn ogen aan. De blik in zijn ogen kan ik niet goed plaatsen, maar de kans om er op te focussen krijg ik niet.

Plots komt hij dichterbij en drukt zijn warme lippen op die van mij. Het duurt een moment voor ik het realiseer, en kus de prachtige jongen terug.

De kus is langer als die van de eerste keer dat we elkaar kusten. Veel langer. Er zit meer gevoel in. Veel meer. Mijn hart klopt als een gek door mijn borstkas heen, net als de vlinders die als een wilde door mijn buik heen vliegen.

Hij trekt terug en zet zijn voorhoofd tegen de mijne aan. "Dit wilde ik al zo lang kunnen doen Nathan" zegt hij. Voor het eerst voel ik mij gemakkelijk bij het feit dat hij mij bij mijn naam noemt.

"Het kan, als je wilt" zeg ik zacht en nog steeds blij verrast. "Graag" zegt hij zacht, gevolgd door een oogverblindend mooie glimlach. Nu pak ik mijn kans en zet mijn lippen tegen die van hem en geef hem een kus, die ik met alle passie van hem terugkrijg.

Doordat hij ongemakkelijk voorover gebogen staat voel ik dat hij meer in onbalans raakt hoe langer de kus is. Terwijl ik terugtrek raakt hij zijn evenwicht compleet kwijt. "Hoo!" roept hij en valt voorover, half over mij heen.

Ik begin te lachen en laat mij ook op het bed vallen. Ik rol naar hem toe als hij ook op zijn zij rolt. Voor het eerst lig ik met een jongen op dit bed. En dat voelt nog best spannend. Als ook Michael uitgelachen is kijkt hij mij weer met stralende blauwe ogen aan.

"Je had nog niet gegeten?" vraag ik hem plots. Hij knikt. "Heb je honger?" vraag ik hem. Hij knikt weer. "Er is nog vruchtenyoghurt over van het diner, als je wilt kan ik het laten halen voor je?" stel ik voor. "Er is toch geen personeel meer aanwezig?" vraagt hij. "Nee, behalve Amir die zou het kunnen halen voor je" "Ik haal het zelf dan wel even is dat goed?" vraagt hij. Ik knik instemmend.

Hij klimt van mijn grote king-size bed af en verlaat de kamer. Ik grinnik bij de gedachte king-size, het past nu volledig bij mijn functie. Oh ja, realiseer ik mij. Ik moet die brief nog ondertekenen en bij mijn secretariaat neerleggen. Dat laatste komt morgen wel. Ook ik ga van het bed af en loop naar mijn werkbureau.