TURNING PAGES

Epilogue

**

"BALI," Malambing ang pagtawag na iyon ni Kathryn kay Daniel. Pinatulog kasi nila si Cade sa kwarto nito at ngayon, palabas na sila. "Yes, Love?" Tanong ni Dj sakanya at hinapit ito sa bewang. Nasa labas na sila ng kwarto ni Cade.

"Stay the night, please." Paglalamving niya at niyakap na si DJ. Ibinaon niya ang mukha sa dibdib ng nobyo. "Please?"

"Love, I have to be early tomorrow kasi game namin." Pangiti-ngiti si Daniel habang nakikitang nagtatampo at nanlalambing ito. Ilang araw na kasi silang di nagkikita. Ngayon lang ulit. Puspusan din kasi ang training nila ngayon. Championship na sa PBA at bukas na nga ang huling laban nila Daniel. He always makes time for Kathryn, Cade and his family kahit na sobrang busy niya. Ang totoo nga niyan, nawawala agad ang pagod niya kapag nakakasama ang mga ito lalo na si Kathryn.

Bumitaw na si Kathryn. "Ugh, fine, whatever." Aalis na sana ito pero madali siyang nahawakan ni Daniel at pinaharap ulit sakanya. "I'll promise, tomorrow after the game, sa'yo ako uuwi."
She just rolled her eyes. "I want you nowwww."

Mas lumawak ang ngiti ni DJ. "Love naman, don't make this hard for me. Please?"

Kahit na inis pa rin si Kathryn ay wala naman siyang magagawa kaya niyakap niya nalang ito ulit. "Tomorrow dito ka na muna alright?"

"I love you." Sabi ni DJ nang titig na titig sakanya.

"I love you, too. Manonood kaming lahat tomorrow."

"Thank you, Bal." Hinalikan niya ito sa labi. "Go to sleep na."

"Hatid na kita sa baba."

"Nooo, sige na, magpahinga ka na tangi."

"Sige na please. I wanna be with you pa."

"Okay," Magkaakbay silang bumaba at hinatid ni Kath si Daniel sa kotse nito. "Kailangan mong pumasok, okay?"

"Yeah, tatay." Hinapit niya ito sa bewang at hinalikan ng madiin sa labi. "I love you so much, Kathryn."

"I love you too, Daniel."

-

THE NEXT DAY, nagkausap lang sila ng umaga. Naiintindihan naman ni Kathryn na busy ito at nagpeprepare dahil game na nila ng hapon. Nagreready na rin ang pamilya niya at pamilya ni DJ dahil sabay-sabay silang manonood ng game.
Habang papunta sa upuan ay inaannounce ng host na narito si Kathryn Bernardo at nagsigawan ang mga tao. Magkatabi sila ng Mama ni DJ habang karga naman ng Tita ni Daniel si Cade.

Bago magsimula ang laro ay pinuntahan muna ni Daniel ang pamilya at sa huli ay hinalikan niya si Kathryn sa pisngi na siya namang naging rason para magulantang ang buong arena.

"Concert yata to ni DJ, eh." Natatawang sabi ni Karla kay Kathryn na siya namang nginitian lang ng huli.

Sa tuwing nakakapuntos si Daniel ay todo sigaw sila. Todo suporta. May mga panahon na pag nakaka tres ito at talagang nagliliyab sa court ay pinapakita si Kathryn sa monitor.

Malapit lang sila sa court kaya naman minsan ay nalalapitan sila ni DJ pag breaktime.

"Go KUYA!!!" Sigaw ni Magui at Lelay kay DJ. Maganda ang laban. Masyadong dikit. Hanggang sa nag fourth quarter na. Lahat sila kinakabahan dahil malapit lang ang lamang nila Daniel sa kalaban.

Panay tingin si DJ kay Kathryn. She can sense that he's nervous and tensed. Tumingin siya rito at nginitian siya ni Kathryn. "Go Love!!!" Maybe that's what he really needs. Ngumiti naman ito bumalik na ang focus sa laro.

Hanggang sa nagpantay ang scores at nagingay pa lalo ang arena.

Sampung segundo nalang, hawak pa ng kalaban ang bola. Nang sa isang iglap ay nakuha ito ni Daniel Ford at mabilis na tumakbo sa court. Panay sigaw ang coach niya na i-DOS niya lang pero huminto siya sa may threepoint lane.
Limang segundo nalang at shinoot niya na ang bola.

Buzzer beater.

"Oh my God!" Napasigaw nalang si Kathryn nang dumagsa na ang tao sa court dahil sa pagkapanalo nila DJ. "AHHHH!!!" Sigaw ni Magui.

Sobrang saya ni Kathryn at ng pamilya ni Daniel. Nagyakapan pa sila at talagang proud na proud sa panalo ng team nila Daniel. Hanggang sa amg awarding na ay hindi parin nakakalapit si DJ kay Kathryn at sa pamilya niya dahil iniinterview siya at maraming lumalapit masyado sakanila.

"And for this year's Most Valuable Player Award.." Sabi ng host.

Nagsigawan ang mga tao dahil alam naman nila kung sino 'yon. Even Kathryn knows who it is. Pumapalakpak lang siya sa sobrang saya at pagkaproud sa boyfriend.

"Daniel Ford!"

Nagsigawan ang mga tao sa arena. Kahit sila nakisigaw na rin.
Nakakatuwa lang isipin na ang mga taong sinasabing walang maibubuga si Daniel sa basketball ay ngayon ay tagahanga niya na. He proved them wrong.

Matapos tumanggap ng award ay ininterview naman siya at tinanong kung anong mensahe niya.

"Unang-una, gusto ko magpasalamat sa Diyos dahil hindi to lahat magiging posible kung di dahil sakanya. Ang solid. Sobrang saya. Sobrang sa pakiramdam. Sa mga teammates ko, grabe, iba kayo. Minsan ko lang to sasabihin pero mahal na mahal ko kayo." Niyayakap at inaakbayan naman siya ng mga kasama niya na masaya rin. "Ilang linggo, buwan yung training talagang pinaghandaan natin tong lahat. Sobrang sarap sa pakiramdam na andito tayo ngayon. Grabe. Sa pamilya ko, na andito rin ngayon maraming salamat dahil di niyo rin ako sinukuan. Sa lahat ng mga nangangarao magbasketball ituloy niyo lang 'yan. Tiyaga lang mararating niyo rin kung ano yung pinapangarap niyong makamit. Kami ng mga kateam at kaibigan, kapatid ko dito sa basketball tutulungan namin kayo dahil sa mga training centers na ipapatayo namin. Gagabayan namin kayo. At.." Huminga siya ng malalim.
"Ito gusto ko lang maging parte kayo ng pangyayareng to sa buhay ko."

Naglakad siya papunta kina Kathryn at nakangiti lang silang lahat. Walang kaalam-alam si Kathryn sa trip ng boyfriend niya hanggang sa lumuhod ito nang makalapit. Agad na nanlaki ang mata niya.

Nagsigawan ang buong arena at todo suporta naman ang kaibigan ni Daniel at Kathryn na nasa labas at loob ng court.

Hindi alam ni Kathryn kung ano ang mararamdaman. Nagulat siyang tunay. "Oh my gosh, Tangi."

"Gusto ko lang malaman mo na sayo lang nanginginig tong 6ft na pagkatao ko."

Magkahawak sila ng kamay habang nagsasalita siya.

"Kathryn, ikaw yung mundo ko. Mahal na mahal kita."

As if on cue, James Yap is already standing beside him, handing him the box. Nagpatuloy sa pagsigaw ang mga nakakanood sakanila. Even Kathryn couldn't contain her feelings at the moment.

Hinawakan ni Terrence Romeo ang microphone para kay Dj.

Hawak-hawak ni Daniel ang kabilang kamay ni Kathryn habang sa kabila niyang kamay ay hawak ang singsing.

"Kathryn Chandria Manuel Bernardo, will you marry me?"

She smiled at him, tears rolling down her cheek.
"Yes, DJ."

It may not have happened years ago. But here they are now. It may not have happened as early as he wants it to be, the most important thing is, he is marrying the same person that he loves. The same person he fell inlove back before when he was sixteen. And this is something beautiful. This is the love worth the fall. And they are lucky enough to have a love like this.

**

Thank you for patiently waiting! God bless. See you sa other stories ko. Hahahaha