...en de engel sprak Duits.

46. In voor, - en tegenspoed.

De winterzon wierp lange schaduwen over het besneeuwde veld. Hoewel het een bitterkoude ochtend was, kon de snijdende wind Lloyd niet deren. Vandaag was het een bijzondere dag. De dag dat hij met zijn geliefde Liesl in het huwelijk zou treden. Lloyd liet alle gebeurtenissen nog eens aan zich voorbij gaan. Zijn gedachten gingen terug naar de tijd dat hij in de loopgraven lag. Wachtend op het bevel, om op die beruchte eerste juli, "over the top" te gaan. Op het moment dat hij zoveel kameraden om hem heen zag sneuvelen, had hij nooit verwacht dat hij die dag zou overleven. Maar als door een wonder overleefde hij die eerste juli. Hoewel dat allemaal nauwelijks een half jaar geleden was geweest, leek het voor zijn gevoel, allemaal veel langer. Vandaag zouden Liesl en hij elkaar het ja-woord geven. Dan zouden ze voor de wet officieel getrouwd zijn. Dat het enkel de Deense wet betrof, maakte voor hen niets uit. Het was voor Lloyd, Liesl en haar familie meer dan genoeg om de schande van een ongehuwd ouderschap te voorkomen. Wanneer de oorlog eenmaal voorbij zou zijn, zou het huwelijk van Lloyd en Liesl ook in Duitsland rechtsgeldig zijn. Het was een slim bedachte constructie, waar Lloyd de Deense dominee en de familie Rasmussen zeer dankbaar voor was.

Lloyd trok de kraag van zijn jas nog wat hoger en keek opzij naar Johann. Het stemde Lloyd, op deze blijde dag, toch enigszins somber te moeten zien dat Johann nog steeds zijn wapen over zijn schouder meedroeg.
"Zeg Johann," begon Lloyd, "Hoe hoog schat jij de kans in, dat ik op mijn trouwdag de benen zou nemen?" Johann trok , bij het horen van Lloyds vraag, verbaasd een wenkbrauw op.
"Eh..ik denk..nou ja, wat een vreemde vraag, Lloyd." hakkelde Johann, die niet begreep waar Lloyd met deze vraag op doelde, "Ik denk namelijk dat je helemaal niet de benen zal nemen."
"Precies," antwoordde Lloyd, "Dat ben ik dus ook helemaal niet van plan."
"Waarom vraag je me het dan?"
"Omdat ik het zeer op prijs zou stellen, als er straks, bij de huwelijksplechtigheid, geen wapens aanwezig zouden zijn. Ik vind het niet alleen bedreigend, maar ook nog eens beledigend tegenover Onze Lieve Heer." Johann proestte het uit.
"Kom nou Lloyd," lachte hij, "We hebben het hier over een oude schuur, waar een, voor de Duitse wet ongeldig, huwelijk wordt gesloten."
"Vergeet niet," antwoordde Lloyd nijdig, "dat die zogenaamde schuur, zoals jij het noemt, wel gezegend is. Ik denk niet dat de dominee jouw woorden op prijs zal stellen. Bovendien heb ik.."
"Het is al goed, Lloyd." lachte Johann, "Mijn wapen zal, net als ik, niet bij de plechtigheid aanwezig zijn."
"Hoe bedoel je dat?" vroeg Lloyd, die er al die tijd vanuit was gegaan dat Johann het sluiten van het huwelijk helemaal zou bijwonen.
"Precies zoals ik het zeg. Ik zal de hele tijd buiten blijven wachten. Mijn wapen mag niet mee naar binnen, maar ik kan het ook niet onbeheerd buiten laten staan." Johann keek geamuseerd naar het verbijsterde gezicht van Lloyd.
"Dus ik heb tijdens de plechtigheid helemaal geen escorte?" vroeg Lloyd.
"Dat heb ik niet gezegd. Er zal een escorte aanwezig zijn. Hij zal alleen geen wapen dragen." Op de vraag wie die escorte was, had Johann schaapachtig gelachen, maar geen duidelijk antwoord gegeven. Lloyd begreep er nu helemaal niets meer van. Veel tijd om dieper op het onderwerp in te gaan had hij ook niet, want het tweetal was inmiddels bij de schuur aangekomen.

De schuur had een ware metamorfose ondergaan en was niet meer als zodanig herkenbaar. Lloyd en Johann hadden de afgelopen dagen een aantal stoelen naar de schuur gebracht. Precies zoals Dominee Sørensen hem gevraagd had. Toen de stoelen hun bestemming eenmaal bereikt hadden, had boer Müller hem de verdere toegang tot de schuur verboden.
"Het zal misschien geen kwaad kunnen," had de oude boer gezegd, "maar mijn gevoel zegt me, dat het ongeluk brengt als je hier, voor het voltrekken van het huwelijk, nog zou komen." Lloyd had er verder niet meer op aangedrongen en had de rest van de week, Frau Müller met een aantal huishoudelijke karweitjes geholpen. Lloyd vond het niet vervelend om huishoudelijke klusjes te doen. Het gaf hem zelfs een gevoel van genoegdoening. Het gevoel dat hij zich nuttig maakte, in plaats van dat hij hele winterdagen aan de keukentafel doorbracht, nutteloos surrogaatkoffie drinkend. Lloyd keek tevreden de schuur rond. Al het gereedschap, dat aan de muren en balken had gehangen waren door boer Müller de afgelopen dagen opgeruimd. Het altaar had een likje verf gekregen en er lag een prachtig zijden kleed, waarschijnlijk afkomstig uit de kerk van Dominee Sørensen, overheen gedrapeerd. Aan de wand, achter het altaar, was een prachtig kleed opgehangen en het warme licht van olielampen en kaarsen gaven het vertrek een sfeervolle uitstraling. Op het altaar stonden een aantal drinkbekers en een karaf met wijn, terwijl een eenvoudig kruisbeeld aantoonde dat er hier een bijzondere plechtigheid zou plaatsvinden. In de hoek van het vertrek stond zelfs een heuse kerstboom, versierd met dennenappels en kaarsjes.