Hoofdstuk 3

110 10 2
                                    

Pov Jordan

'Ga maar weer zitten Jardan' zegt ze en wijst naar de bank waar ik net nog zat. 'Het is Jordan mevrouw' zeg ik een en voel een blos van schaamte over me heen komen. 'Ja Jordan, ga maar zitten' zegt ze met nog steeds dezelfde glimlach.

'Goed jongens en meisjes, neem jullie werkboeken maar' zegt ze en iedereen neemt zijn werkboek behalve ik want ik heb mijn boeken nog niet. De les begint en het is echt saai, ik zou zo in slaap kunnen vallen.

Als er twee lesuren voorbij zijn gaat bijna iedereen naar de refter en sta ik hier een beetje ongemakkelijk. 'Hee Jordan toch?' Zegt een jongen, zijn hoofd staat lichtjes schuin. 'Ja?' zeg ik meer vragend.

'Ik ben Daylon en dit is Kay, we zitten in dezelfde klas' legt hij uit en een 'oh' verlaat mijn mond. 'Kom je anders bij ons zitten?' vraagt hij en zijn hoofd hangt weer een beetje schuin. 'Graag' zeg ik en volg ze naar een tafel waar een jongen verveeld op zijn telefoon zit.

'Stel je voor' zegt Kay nors en geeft de jongen een stomp. Hij rolt zijn ogen en bekijkt me kort. 'Dennis' zegt hij enkel en gaat verder op zijn telefoon. Ik knipper een beetje verward met mijn ogen, ik ben school duidelijk niet gewend.

'Sorry voor het gedrag van Dennis, hij is nogal irritant de laatste tijd' zegt Kay, het laatste zegt hij snauwend richting Dennis die er niet op reageert. 'We hebben gehoord dat je skateboarden wel leuk vind, zie je het ander zitten om vanavond naar de skatebaan te gaan?' vraagt Daylon en kijkt me hoopvol aan.

Even denk ik na, gaat dat wel mogen van vader? Ik schud de gedachte van me af. 'Ja sure' zeg ik. 'Om 19uur aan het bankje?' stelt Kay voor en iedereen knikt goedkeurend en dan gaat de bel. We staan zuchtend op en vertrekken naar de volgende les, blijkbaar hebben we turnen.

De leerkracht geeft me turnkleren die ik vlug aantrek. 'Goed 4 rondjes opwarmen' zegt hij en iedereen begint op zijn eigen tempo te rennen. Als iedereen klaar is begint de leerkracht weer te spreken.

'Zoals jullie al gezien hebben gaan we vandaag met turntoestellen werken' zegt de leerkracht en iedereen knikt, sommige zuchten diep. 'Goed, ga jullie gang' zegt hij en iedereen verspreid zich.

Ik, Daylon, Kay, Dennis en nog een paar anderen staan bij een balk. Iedereen doet wat en vervolgens gaat Daylon erop staan. 'Daylon ga daar af man, je kan toch niets' zegt Dennis en neemt zijn enkel vast om er vervolgens een ruk aan te geven.

Hij kan zijn evenwicht niet meer houden en valt met een luide smak op de grond. 'Jij facking grote domme idioot' schreeuwt Kay en geeft hem een ferme duw en knielt dan naast Daylon neer.

De leerkracht komt op ons afgestapt. 'Jongens breng hem naar het secretariaat, en jij jongeman komt met mij mee' zegt hij en grijpt Dennis zijn bovenarm vast.

'Gaat het makker?' vraagt Kay bezorgd. 'Ja, ja alleen mijn knie doet wat pijn' stottert hij nog wat van de schok. Hij helpt hem recht en dan vertrekken ze naar het secretariaat terwijl iedereen nog wat verbaasd kijkt.

'Oké kom laten we een wedstrijdje doen' zegt iemand. Iedereen legt het zelfde parcour af en die het er kortst over doet wint. Dan is het mijn beurt. Behendig spring ik over alles, glij ik tussen alles, klim ik omhoog en kom steeds op beide voeten terecht.

'Ja het was duidelijk dat Jordan gewonnen heeft' zegt hij en iedereen juicht waardoor ik moet glimlachen. 'Oké het is tijd' zegt iemand en iedereen vertrekt naar de kleedkamers. Ik zie dat de spullen van Kay en Daylon weg zijn, vast meegenomen.

De rest van de dag ging nog vlug voorbij, Dennis is voor een week geschorst en Daylon bleef in het secretariaat.

Als ik thuiskom plof ik zuchtend op mijn bed. 'Hoe was het zoon?' vraagt hij als hij mijn kamer binnenkomt met een mapje. 'Apart en nee ik ga niets doen ik heb met vrienden afgesproken' zeg ik meteen maar alsnog gooit hij het mapje naar mijn hoofd.

'Dan doe je het daarna maar' bromt hij en verlaat mijn kamer. Ik kom overeind en pak het zwarte mapje dat ik haat. Ik open het en bekijk de papieren en kijk wat ik moet doen.

Ik moet een man van rond de veertig jaar vermoorden en het moet lijken op zelfmoord. Ik laat mijn schouders hangen.

------
Wat vinden jullie er al van?

Forgive Me (Voltooid)Where stories live. Discover now