Forgive Me (Voltooid)

Hoofdstuk 11

Pov Daylon

'Max' schreeuw ik in paniek en kijk steeds om me heen, waar is hij toch? Ik maak me zo een zorgen over hem. Ik was volledig in paniek en Tim naar me toe kwam en zei dat Max niet meer bij hem lag.

'Max' roep ik opnieuw. 'Daylon' hoor ik Max roepen, hij klinkt helemaal overstuur. 'Max waar ben je?' roep ik en ren verder.

'Daylon' klinkt hij opnieuw en ik trek een sprintje als ik hem zie staan bij een boom. 'Max' zeg ik zacht en trek hem tegen me aan. 'Day, ik ben bang' huilt hij en slaat zijn armen stevig om mijn nek heen.

Ik til hem op en kijk zoekend om me heen, maar ik zie nergens beweging. Ik klem mijn armen stevig om hem heen en begin op een vlug tempo terug naar huis te stappen.

Als ik er ben ga ik stilletjes de trap op en open mijn kamerdeur waar ik Tim nog zie zitten. 'Tim waarom slaap je niet?' fluister ik en ik zie zijn betraand gezicht. 'Ik was bang en ik wou niet dat Max weg was' zegt hij fluisterend terug en de twee kleine broertjes geven elkaar een knuffel.

'Kom jullie moeten nu echt slapen' zeg ik en sta al op. 'Nee' protesteren ze meteen als ik hun hand wel pakken. 'Willen jullie dan bij mij blijven slapen?' vraag ik en zie ze knikken. Ik doe mijn schoenen uit en houd het deken voor hun omhoog.

Beide komen ze dicht tegen me aanliggen en beschermend leg ik mijn arm om hun heen. Langzaam val ik dan toch in slaap.

.

'Ik breng jullie naar school' zeg ik als mam nog steeds slaapt. Ik trek hun jas aan en geef ze hun boekentas. Als ik zelf mijn boekentas op mijn rug heb gehijst neem ik hun hand vast en stappen we zo naar school.

'Daylon' hoor ik iemand roepen en ik draai me meteen om. Ik zie hoe Kay hier heen jogt. 'Hoezo breng jij ze naar school?' vraagt hij en neemt de hand van Tim.

Ondertussen veeg ik mijn zweethand aan mijn broek af. 'Mam sliep nog' zeg ik en werp een blik op Max die stilletjes naast mij loopt.

Als we aan hun school aankomen hurk ik door mijn knieën. 'Ik kom jullie ook weer ophalen oké?' zeg ik zacht. 'Ik wil bij jou blijven Day, ik ben bang' fluistert hij en ik trek hem in een knuffel.

'Er gaat niks gebeuren en je bent bij Tim en andere klasgenoten oké?' zeg ik en hij knikt. Vervolgens geeft Tim mij ook nog een knuffel en stappen samen hun school binnen terwijl Kay al de hele tijd fronsend toe keek.

'Ze gedragend zich anders, wat is er gebeurd' zegt hij en ik slik moeilijk terwijl we verder naar onze school stappen. 'Max was in de nacht even verdwenen, ik vond hem bij een boom in het park terug' fluister ik naar hem en hij blijft geschokt staan waardoor ik ook stil sta.

'Nog een geluk dat je hem vond' zegt hij zacht en verder stappen we in stilte te school in. We gaan aan een tafeltje zitten en een beetje afwezig pulk ik aan mijn nagels.

Ik schiet uit mijn gedachtes als de bel gaat en ik sta zuchtend op, hier gaan we dan.

Ik plof neer op mijn plaats en frons als ik Jordan nergens zie. Waar zou hij zijn? Ik zucht zachtjes en begin naar de leerkracht te luisteren.

Ik veer een klein beetje op als ik hoor dat we binnenkort met onze klas naar de zee gaan, voor een paar dagen. Ik kijk Kay aan en een zwak glimlachje kijk ik hem aan.

Als de bel voor de middagpauze gaat staan we op en gaan we aan een tafeltje zitten. 'Heb jij enig idee waar Jordan is?' vraag ik aan Kay en neem een hapje van mijn boterham. Hij schud zijn hoofd en begint ook met eten. Lichtjes frons ik mijn wenkbrauwen.