Forgive Me (Voltooid)

Hoofdstuk 4

Pov Jordan

Ik grijp mijn skateboard van uit de kast en neem mijn sportzak met het gerief dat ik voor later nodig heb. Ik zet mijn raam op een kiertje en ren de trappen af. Ik roep niet dat ik weg ben want het kan hem toch geen zak schelen.

Ik gooi de voordeur dicht en stap naar het parkje. Vrijwel meteen zie ik de twee jongens zitten. We begroeten elkaar en ik kijk naar Daylon zijn knie. 'Alles is weer prima in orde, ik was gewoon wat in schok van de val' legt hij uit als hij mijn blik ziet en ik knik begrijpend.

We begeven ons naar de halfpipe. We doen allerlei trucjes en als het donker begint te worden nemen we afscheid. Ik stap de bosjes in en trek donkere kleren aan. Ik bekijk het papier nog eens en hijs de sportzak op mijn rug. Hier gaan we dan.

Ik kruip de boom in en kijk hoe de man vredig slaapt. Ik open het raam dat op een kiertjes stond en hou mijn adem in als het raam wat kraakt. Hij beweegt wat maar slaapt we verder. 

Ik leg mijn zak zachtjes op de grond en trek mijn handschoenen aan. Ik stap naar het bed en bestuur de man zodat ik zeker weet dat hij het is. Ik bijt op mijn lip en breng mijn handen dichter naar zijn nek.

'Kom op waarom twijfel ik opeens' zeg ik in mezelf en grijp zijn keel vast. De ogen van de weerloze man schieten open en hij probeert mijn nek te grijpen. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang en zet nog wat meer druk, zijn bewegingen verslappen tot hij helemaal niets doet.

Trillerig haal ik mijn handen van zijn nek en pak het touw waar ik een knoop in leg en rond  zijn keel hang. Ik breng hem naar de grond en sta vervolgens op zijn bed om het andere deel van het touw aan een balk te hangen. Om het nog geloofwaardiger te maken pak ik de stoel die in de hoek stond en leg het naast hem alsof het omgevallen is. 

Ik wis mijn vingerafdrukken en zorg dat de kreukels van mijn voetafdrukken op het bed weg zijn. Ik klim weer uit het raam en loop de donkerte tegemoet.

Als ik thuis aankom hijs is mezelf op aan de regenpijp en klim mijn raam binnen, ik trek meteen mijn kleren uit en ga naar de badkamer waar ik ze in het wasmachine stop. Ik neem een korte douche en als ik in mijn bed lig begin ik over vanalles te piekeren.

Waarom begon ik opeens te twijfelen? Ik ben getraind om alles meteen goed te doen, het belangrijkste was niet twijfelen, dus waarom deed ik het nu wel?

----

Comments en tips zijn altijd welkom :)