Forgive Me (Voltooid)

Hoofdstuk 7

Pov Jordan

'Vergeet het' schreeuw ik tegen mijn vader. 'Jij gaat dat wel doen jongeman' zegt hij zo kalm mogelijk. 'Ik ga niet een kind vermoorden, ben je dan helemaal gek geworden' schreeuw ik zo luid ik kan. Meteen legt hij zijn hand op mijn mond en duwt me op de grond.

'Jij idioot, de buren kunnen je horen' zegt hij sissend. Ik duw zijn hand weg. 'Kan me helemaal niets schelen' gil ik en begin met mijn voeten te stampen. 'Verdomme' hoor ik hem zeggen en het laatste wat ik voel is een harde stomp tegen mijn slaap.

.

'Wakker worden' zegt iemand zogenaamd liefjes en een paar klappen op mijn kaken maakt dat ik meteen mijn ogen open. 'Wat?' zeg ik verbaasd als ik me niet echt kan bewegen. Mijn ogen schieten naar beneden en ik zie dat ik aan een stoel ben gebonden. 'Wat is er mis met je?' snauw ik en geef een paar rukken aan het duw waarmee ik vast zit.

'Zoveel, je zou het amper geloven' zegt hij en kijkt me aan. 'Ik geloof het maar al te graag' breng ik in en hij kijkt me voor een paar tellen ongelovig aan.

'Maar goed, de reden waarom je hier bent' zegt hij en een glimlach komt op zijn gezicht. 'Wie niet horen wilt moet voelen, en vandaag zal ik je eens wat flinke pijn bezorgen in dat hartje van jou' zegt hij met een ziekelijk lachje.

Mijn hartslag begint te stijgen, wat is hij van plan. Hij opent een deur en ik kan niet meteen zien wat er staat. 'Vandaag gaan we je eens pijn doen door middel van je moeder' roept hij en klapt eens in zijn handen. Mijn ogen worden meteen groot en ik begin te schreeuwen.

Hij rolt er een bed uit en ik zie mijn moeder vastgebonden liggen en ze straalt doodsangst uit. 'Jordan, Jordan! Mijn zoon' zegt ze en begint te huilen. 'Mam' zeg ik huilend terug. 'Bla bla bla' zegt hij en plakt ducktape op haar mond. 

'Stop ermee' gil ik en ik voel hoe hij ook ducktape over mijn mond hangt. 'Veel beter' zegt hij tevreden en haalt een zak tevoorschijn die hij vervolgens ondersteboven vasthoud. Tranen verlaten mijn ogen als ik zie wat het allemaal is.

Hij neemt er een klein mesje uit en kijkt er eens grondig naar. 'Wat denk jij er van?' zegt hij en houd het mes voor mijn gezicht. Ik begin te gillen, ook al is het gedempt en ik schud heftig mijn hoofd.

'Goedgekeurd' zegt hij en stapt richting mijn moeder die ook begint te gillen. Tranen stromen over een hoog tempo over mijn wangen als hij het mes over haar buik laat glijden. Ik probeer me los te rukken maar de touwen zitten te strak.

Ik buig mijn hoofd en ik hoor het mes op de grond vallen. 'Jij gaat kijken makker' zegt hij en trekt mijn hoofd omhoog door een ruk aan mijn haar te geven. 'Is het niet goed genoeg?' zegt hij. 'Stop' zeg ik huilend maar het komt er maar mompelend door.

'Iets groter zeg je?' ik begin weer te gillen als ik zie hoe hij een vlijmscherp mes over haar benen laat gaan. Ondertussen zit mam ook heftig tegen te stribbelen, niet dat het iets uitmaakt, ze zit te strak vast.

'Ik heb er genoeg van' hoor ik mompelen en met een kort beweging snijd hij haar keel open. Haar hoofd valt meteen slap en het is alsof haar grote ogen recht in mijn ogen kijken. 'Nee' komt er gedempt en gillend uit mijn mond.