Forgive Me (Voltooid)

Hoofdstuk 9

Pov Daylon

In stilte rijden we naar mijn huis. Als we er zijn en ik eindelijk de auto ben uitgekomen zegt mam dat ze achter mijn broertjes gaat.

'Ik wist niet dat je broertjes had' zegt hij als we in de zetel ploffen. 'Vergeten vertellen' zeg ik zo onschuldig mogelijk waardoor hij zacht moet grinniken. 'Ze zijn vaak nog al actief dus ik waarschuw je even' zeg ik en hij knikt voor de deur geopend word.

'DayDay' roept Max en beide vliegen ze op me af. 'Hee jongens' zeg ik en ze ploffen in de zetel. 'Day wie is dat?' fluistert Tim redelijk hard. 'Dag jongeman in ben Jordan, een vriend van je broer' zegt hij en steekt zijn hand naar Tim uit die hij verlegen schud en vervolgens 'Tim' zegt.

'En jij bent?' vraagt hij aan Max en steekt zijn hand naar hem uit. 'Max' zegt hij en ook hij schud verlegen zijn hand waardoor ik zachtjes moet glimlachen.

Giechelend rennen ze de woonkamer uit. 'Ja dat waren mijn broertjes' zeg ik en hij glimlacht. 'Ze zijn schattig' zegt hij en haalt zijn schouders op.

'Gaan we anders even op de playstation?' stel ik voor waarop hij knikt. Ik hinkel naar de tv en installeer alles. 'Zo' zeg ik en overhandig hem een controller. 'Mogen de beste winnen' zegt hij grijnzend.

Na een paar uurtjes moet hij dan weg. 'Bedankt' zegt hij dan en schenkt me een glimlach. Ik glimlach terug. 'Daar zijn vrienden voor' zeg ik en we geven zo een mannelijke knuffel.

Als hij echt weg is val ik met een plof terug in de zetel. 'Lieverd, we kunnen eten' zegt mam.

.

Aan de schoolpoorten wacht ik op Kay, als het goed is is hij hier over enkele minuten. Ik leun met mijn rug tegen de  en staar naar mijn schoenen.

Als ik een paar tippen zie van schoenen schiet mijn blik omhoog en worden mijn ogen groter als ik zie wie het is. 'Oh hey Dennis' stotter ik nerveus en kijk over zijn schouder heen of ik Kay al zie wat dus niet het geval is.

Met één beweging grijpt hij mijn krukken vast en gooit ze op de grond. 'waarom doe je dit' stamel ik en begin al wat heviger te ademen.

'Door jou ben ik van deze kutschool gestuurd en is mijn vader woedend' sist hij. 'Dat is niet mijn fout' breng ik meteen in. Hij brengt zijn arm naar omhoog en zijn vuist vliegt met een volle vaart op me af waardoor ik mijn ogen dicht knijp.

Als ik niet voel open ik ze weer voorzichtig. Ik zie hoe een jongen die ouder is dan mij zijn vuist stevig vast heeft. 'Ben jij niet van school afgestuurd' zijn stem is wat hoger dan de mijne mar het klinkt bot.

'Dus' zegt Dennis en vernauwd zijn ogen. De jongen vernauwd zijn ogen ook en twee seconde later ligt Dennis op de grond. 'Als ik je hier nog één keer zie zal je wat meemaken' zegt hij waarschuwend en Dennis stapt weg.

In de verte zie ik Kay al stappen en die jongen raapt mijn krukken op. 'Dankje' zeg ik een beetje verlegen. 'Wat was dat daarnet' vraagt Kay meteen bezorgd als hij bij mij staat.

'Ik weet het niet, opeens was Dennis hier en hij gooide mijn krukken op de grond en wou me toen slaan maar hij' zeg ik en wijs de jongen aan. 'Cedric' zegt hij waardoor ik knik. 'Hij hield hem tegen en toen kwam jij' zeg ik en Kay klemt zijn kaken op elkaar. 'Die idioot' snauwt hij.

Beide bedanken we de jongen en gaan dan de school in waar we algauw Jordan zien zitten.