Forgive Me (Voltooid)

Hoofdstuk 15

Pov Daylon

Met een kloppend hart draai ik me om maar ik zie niets. Trillerig adem ik uit.  Ik denk dat het tijd is om terug naar huis te gaan. Ik ga het park uit en op en snel tempo stap ik terug naar huis.

Eenmaal terug in mijn kamer zet ik mijn wekker en zonder de moeite te doen om me om te kleden kruip ik in mijn bed.

.

'Je ziet er bedrukt uit' merkt Kay op en ik haal mijn schouders enkel op. We stappen samen de school in en gaan bij Jordan zitten die me schuin aankijkt. 'Is er iets?' Vraag ik en hou mijn hoofd een beetje schuin.

'Nee hoor, goed geslapen?' Vraagt hij dan en trekt zijn wenkbrauw op waardoor ik mijn ogen vernauw. 'Ik heb horen vallen dat je eergisteren niet zo goed sliep vanwege je broertje, hopelijk heb je vandaah wel kunen slapen' zegt hij en blikt naar Kay.

Ik werp een schuine blik op Kay die me schuldig aankijkt. 'Ik heb heerlijk geslapen' zeg ik en sta dan op om vervolgens weg te gaan. 'Sorry' hoor ik Kay nog net zeggen.

Niet veel later stapt Kay naast me. 'Wat was dat allemaal man' sist hij. Meteen sta ik stil en duw hem zachtjes tegen de kluisjes.

'Jordan is veranderd sinds hij gisteren terug kwam. Verklaar me voor gek of niet maar ik ga uitzoeken wat' fluister ik en vervolgens stappen we weer naast elkaar alsof er net niets gebeurd is.

Zuchtend wrijft hij over zijn gezicht. 'Kan ik helpen?' Vraagt hij dan. Glimlachend kijk ik hem aan. 'Momenteel niet, ik weet zelf niet wat ik nu precies moet doen.'

'Laat maar gewoon iets weten oké?' Zegt hij en ik knik. We gaan samen naar de juiste les en gaan naast elkaar zitten.

'Tot morgen' zeg ik als school gedaan is. 'Doei' zegt hij en rent weg om zijn bus nog te kunnen halen. Ik ga weer achter mijn broertjes en terwijl ze vertellen wat er op school is gebeurd kijk ik af en toe achter me.

Het gevoel dat ik word achtervolgd is groot, maar ik probeer het gevoel zo goed mogelijk te negeren.

'Goed eerst wat voor school werken en dan spelen' zeg ik en ze rennen naar boven.

Ik ga weer voor het raam zitten en kijk of ik iets ongewoons zie, wat niet niet het geval is.

Zuchtend ga ik naar boven en begin aan mijn huiswerk, dat moet helaas ook gebeuren.

Nadat ik Max en Tim weer heb ingestopt ga ik naar mijn kamer en doe meteen het licht uit. Even twijfel ik maar toch trek ik de kleren van gisterenavond aan. Ik blijf nog even uit het raam kijken en frons mijn wenkbrauwen als ik een schaduw zie, een schaduw van een mens, gebukt achter een auto.