Askılı elbisemi giydiğimde gözlerim ameliyat izi olan göğsüme gitmişti. Her şey geçmişte kalmış ve üzerinden 2 hafta geçmişti. Zaman olanları hafifletiyor olsa da kalan izler o anıların yeniden canlanmasına neden oluyordu. Bu sadece dışarıdan bakıldığında görülen bir iz olabilirdi ama kalbimdeki yaralar hepsinden fazlaydı.
Mutlu bir insan olmak ve hayatımı mutlu bir şekilde geçirmek istemiştim. Dileğim bu kadar basitti ama hayat bana hep zor olanlarıyla gelmişti. Güçlü görünmeyi başarıyor olsam da içimde kopan fırtınaları kimse bilmiyordu.
Hala alışmakta zorluk çektiğim, karnımdaki bebeğimin varlığını hissetmek için elimi karnıma koydum. Kızlar böyle konularda daha hassas ve duygusal olsa da benim için durum hiçte öyle değildi. Hamile kalarak aptallığın en büyüğünü yapmıştım ve farkına bile varmamıştım. Ben ve anne olmak ? Ben daha kendimi büyütememişken karnımdaki bebeği nasıl büyütecektim?
Onun benim gibi yaşam sürmesini istemiyordum. Hayatında hep mutlu olmasını ve incinmemesini istiyordum. Yoongi ve benim gibi yara alması çok kötü olurdu. Açıkçası Yoongi de ben de ona nasıl bir gelecek vaat edecektik bilmiyorduk. Bu konuda çok fazla endişeliydim ama biz Yoongi ile buna sebep olmuşken onun için en iyisini yapmak zorundaydık . Yoksa kendi ailemize benzerdik.
"Ona iyi bakacağım endişe etme artık "
Yoongi'nin sesiyle ona döndüğümde omuzlarımı sadece kaldırıp indirdim.
"Korkuyorum onun sorumluluğunu almak kolay değil "
"Ben varım, annen var sana her koşulda yardım edeceğiz Bo Na. Sorun ne ki?"
Derin bir nefes alıp verdim. Kendimi hiç ama hiç hazır hissetmiyordum
"Hepsi senin yüzünden "Diyerek omzuna yumruk attığımda acımış gibi yaparak omzunu tutup
"O zaman engel olsaydın" diye mırıldandı. Aynı zamanda dudak büzüp aegyo yapmasına ne demeliydi!
"Ya ! Salak salak konuşma. Ben ne olduğunu anladım sanki"
"O gece öyle demiyordun ama gayette anlamıştın bence ne olduğunu "
"Sen üstüme azmış..." elini dudaklarıma koyduğunda konuşmamı engelleyip.
"İyice utanmaz bir şey oldun sen"diyerek belimi kavrayarak beni kendine çekti . Elini ağzımdan çekip diğer elini de belime koyduğunda ellerimi omzuna yerleştirip
"Bildiğim tek bir şey var Yoongi bey. O da senin bana bir daha zor sahip olacağın" dedim ve ardından omzunda toz varmış gibi tozları iterek göz kırptım. Şu an kendim gibi hissetmiştim işte . Gözlerimi kısıp bana iddialı bakışlar atarken
"Min Yoongi'nin eşi olacaksın ve çok iddialı konuşuyorsun. Hadi geç kalıyoruz gereksiz bir provamız var. Annem ve babam laf etmeden gitsek iyi olur " Diyerek elimi kavradığında "Annen de mi geliyor?" Diye sorarak çantamı aldım. "Hayır,senin anneni kastetmiştim " ağzım bir karış açık ona bakarken "Sen az önce anneme anne mi dedin? Aigoo çok tatlısın Yoongi " Diyerek yanağından makas aldığımda bana hayretler içinde bakarak "Cidden dengesizsin" diye söylendi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BLACK (MİN YOONGİ)✔
FanfictionAnnesine kızgın ve soğuk büyüyen Bo Na bir gün annesinin telefonu ile annesinin düğününe davet edilir. Gittiğinde ise şaşırtıcı bir gerçekle karşılaşır. Düğüne gitmenin tek güzel yanı Yoongi ile kesişen yolları olur.
