Asil Bulanık

30/ Saldırı

Yarın hiç müsait olamayacağım için bölümü şu an yayımlıyorum. Herkese keyifli okumalar dilerim!

Yorum yapmayı unutmayalım.

Sevgiler, saygılar... Multimedya, temsili bir şekilde Marcella ve Sirius.

Rodolphus, Marcella'nın bu denli ağladığını görünce içinin karardığını hissetti. Kız, bıraksalar bütün gece ağlayacakmış gibiydi. Bu yüzden Rodolphus bir şey yapıp onu susturmalıydı.

"Sümüklerin cübbemi kirletiyor."

Marcella, Rodolphus'un sesini duyduğunda ağlamayı zar zor keserek elleriyle yüzünü sildi ve gürültülü bir şekilde burnunu çekti.

"Çok özür dilerim profesör. Bir daha asla olmayacak."

Rodolphus, kollarını göğsünde bağladı. Marcella'ya tepeden bir bakış attı. "Potter mı ağlattı seni?"

Marcella gözlerini kaçırarak "Hayır efendim." Dedi.

"Yalan söylüyorsun." Dedi Rodolphus. "Ne dedi sana? Aranızın en son çok iyi olduğunu biliyordum. Fazlasıyla iyi."

Marcella, Rodolphus'a baktı. Cümlelerindeki imaları fark etmişti.

"Şey, ben... Biz..."

"Sevgilisiniz."

"Pek öyle denemez efendim... Yani artık denemez..."

"Senden ayrıldı mı?"

"Galiba ben ondan ayrıldım."

Rodolphus, kollarını göğsünde bağladı. Marcella'nın yeniden gözleri dolmaya başlamıştı.

Bunu gördüğünde gözlerini devirdi. "Aşık mısın o gerizekalı serseme?"

Marcella, usulca başını salladı. Rodolphus, nedense sinirlenmişti.

"O çocuğa güven olmaz. Sirius Black kanı taşıyor o! Çapkınlık, zamparalık ve aptallık kanında var!"

Marcella, istemsiz bir şekilde güldü. Rodolphus "Neden gülüyorsun?" Diye sordu.

"Eşiniz, Bella Hanım da bir Black."

"Bella onlardan farklıydı." Dedi Rodolphus. Ellerini cebini sokup omuz silkti. "En azından çapkın değildi."

Gülümsedi Marcella. "Siz de çocukluktan beri berabersiniz değil mi?"

"Pek sayılmaz." Dedi Rodolphus. "Okul bittikten iki sene sonra... Ama önceden birbirimizi tanıyorduk ve hiç anlaşamazdık."

Marcella, gülümsedi. "Harika."

Ellerinin tersiyle ıslak yüzünü sildi Marcella.

"Yarın geri dönüyorsunuz." Dedi Rodolphus. "Dönüş vakti geldi."

Marcella, gözlerini irice açtı. "Tamamen unutmuşum..."

Rodolphus, tepeden bir bakış atıp "Hadi, yatağına git ve uyu." Dedi.

Marcella "Haklısınız efendim." Dedi. Hafif bir şekilde öksürdü. "İyi geceler profesör."

Marcella, yürümeye başladı. Birkaç adım atmıştı ki arkadan gelen ses ile durdu.

"Marcella."

Durdu ve Rodolphus'a baktı. Rodolphus, boğazını temizledikten sonra konuştu.

"Ne Potter ne de başka biri. Bir daha kimse için ağlama. Değmez."