gestalkt

Hoofdstuk 1

Mila

'Hallo?'
'Hallo Mila.' Hoor ik een ruwe stem zeggen.
'Met wie spreek ik?'
'Met ... mij.' Weer de stem die ik niet kan plaatsen.
'Ja heel grappig kan je me nu vertellen wie je bent, en hoe je aan me nummer komt?'
'Daar kom je wel achter Mila.'
'Wat is dit?' Vraag ik paniekerig.
'WIE BEN JE?' Vraag ik vlug daarna. De pieptoon gaat af.

Mijn angst verandert al snel in een schaterlach.
Hoe heb ik zo dom kunnen zijn het is natuurlijk weer een domme grap van Eef. Dat kind weet ook niet van ophouden. Ze gaat me straks natuurlijk opbellen en keihard uitlachen.
Voor de zekerheid controleer ik het nummer, maar degene heeft zoals verwacht anoniem gebeld.

Laat ik voor de verandering maar eens een bad nemen. Ik hou van deze donderdag mijn broer is op school, mijn ouders werken en ik ben lekker vrij. In ons huis komt het zelden voor dat iemand helemaal alleen thuis is. Heerlijk is het.
Ik zet de kraan alvast aan, en kleed me uit.
Ik bekijk mezelf in de spiegel. Soms vind ik mezelf ongelooflijk sexy, maar meestal vind ik dat ik lijk op een zwijn.
Ik heb van mezelf kleine borsten, maar een dunne buik ho maar. Na een tijdje heb ik er alweer genoeg van, en het bad is redelijk gevuld.
Ik stap in bad. Heel langzaam ga ik erin voor het eerst in tijden heb ik alleen maar rust. Mijn lichaam heeft geen moment nodig om te wennen aan het hete water. Ik geef mezelf volkomen over. Ik sluit mijn ogen, en denk. Ik ga even onder water, waardoor ik mijn hart hoor kloppen. Na ongeveer een halve minuut kom ik weer boven water. Ik wil hier nooit meer uit.
Ik zit net te genieten, als ik een deur hoor open gaan.
Ik begin weer paniekerig te worden. Wie kan het zijn? Mathias is op school, en mam en pap werken beiden. Het kan niet zijn dat ze al zo snel thuis zijn. Ondanks het feit dat er net iemand in het huis is gekomen voel ik me veilig, omdat de deur van de badkamer op slot zit.
'Hallo wie is daar?'
Ik krijg geen antwoord. Ik begin het nu toch een beetje eng te vinden. Het komt vast door dat telefoontje van net. Waar maak ik me toch druk over. Ik roep wel nog een keer.
'HALLOOOO WIE IS DAAR?'
Weer geen antwoord. Met tegenzin kom ik uit bad. Ik droog me af, en besef dan dat mijn kleren nog op bed liggen. Gelukkig hangt er wel een oude badjas van me aan het rek.
Toch weet ik niet of het slim is om die aan te doen, en voor de rest naakt te zijn. Straks is het een enge gluiperd met rare bedoelingen.
Ik doe het toch maar wel aan.
Ik haal de deur van het slot en open het. Langzaam ga ik de trap af, en zie tot mijn verbazing dat er helemaal niemand in de woonkamer is. Voor de zekerheid kijk ik ook in de keuken, maar daar is ook niemand te bekennen. Heb ik het me nou verbeeld dat de deur open ging. Dat zou haast niet kunnen met die stilte. Ik weet zeker dat ik het heb gehoord ik ben niet gek.
Er klopt iets niet het voelt alsof er iemand anders in dit huis is.
Ik laat het maar, en ga terug naar boven. In mijn kamer trek ik zo snel mogelijk mijn kleren aan, en pak mijn mobiel.

Ik: Hey eef x

Eva: HOOOOIIII xx

Eva: Hoe gaat 't mop?

Ik: Goed hoor met jou? x

Eva: heeel goeddd! Wat ga je doen vandaag? x

Ik: haha geen plannen en jij ??

Eva: Ik kom zo even langs oke ik heb ook niks te doen. x

Wacht even Eva heeft me niet gebeld of iemand mij laten bellen anders had ze me er allang mee geconfronteerd. Als Eva het niet heeft gedaan wie dan wel?
Ik: Ja, is goed hoor.Nog dingen gedaan vanochtend?x
Eva: Nee joh het was super saai x
Ik: Oke ik zie je zo schat x
Eva: oke tot zo x
Voordat Eva komt ga ik nog even naar de winkel om snacks te halen. Als Eva komt moet dat er zijn, en er zijn geen snacks in huis. Althans niet ons soort.
Ik trek mijn zomerjack en allstars aan, pak mijn sleutels en vertrek.
De AH is gelukkig niet ver, een paar straten verderop. Alleen lijkt het nu alsof de AH aan het einde van de wereld is. Het is vroeg in de middag, maar toch is het best verlaten. Op een paar kletsende vrouwen, een voetballend jongetje en een jongeman is de straat helemaal leeg. Ik besef nu pas het geluid van schoenen achter me. Ik wil niet achterom kijken, want dat zal te opvallend zijn. Bovendien is het ook onzinnig waar bemoei ik me mee. Toch loop ik nu met gesnelde passen.
Degene achter me begint ook sneller te lopen. Zal het toeval zijn?
Eindelijk is de AH in zicht, ik loop naar binnen. Degene die achter me liep is niet naar binnen gegaan. Wat maak ik toch weer een drama om niks. Vrolijk loop ik naar de snoepafdeling.
Normaal zou ik gelijk weten wat ik zou willen, maar nu staar ik maar wat voor me uit.
Waarschijnlijk staar ik te lang, want er komt opeens een medewerker naar me toe.
'Kan ik je ergens mee helpen?'
Vraagt hij zelfverzekerd.
'Nee, bedankt,' zeg ik verlegen.
'Weet je het zeker het ziet er naar uit dat je niet kan kiezen.'
'Ja, dat klopt maar daar kan jij me niet mee helpen.'
'Ik adviseer mooie dames zoals jij kersen, hartjes of een haribo mix.'
Sinds wanneer ben ik mooi, en een dame? Ik begin te blozen. Ik hou van kersen en hartjes snoep, maar dat mag hij niet weten. Hij moet een faal gevoel hebben.
'Haha, ik ben niet zo van de haribo.'
'Hmm lastige klant sorry ik kan je niet verder helpen.'
'Zoals ik al zei,' zeg ik zelfverzekerd
Als hij weg is doe ik snel een pak kersen, een pak aarbeien en een star mix in mijn mandje.
Ik koop nog een zak lays sensation, een fles cola, popcorn en nog meer chips. Ik loop tevreden naar de kassa als ik me bedenk dat ik geen chocola en koek heb. Ik pak een reep milka oreo, een reep milka caramel en een pak oreo.
Dan ga ik eindelijk naar de kassa, maar nu minder vrolijk.
'Hallo.'
'Hoooii,' zegt de caissiere iets te vrolijk.
'Zooo jij hebt veel lekkers,' en dat gaat jou niks aan.
'Ja,' zeg ik omdat ik van mezelf iets terug moet zeggen.
'Dat wordt dan 12,67.'
'Wil je de bon?'
'Nee.'
Ik loop weg naar buiten, en zie de medewerker nonchalant leunend tegen een muur aan roken.
'Je houd toch wel van haribo zag ik net.'
'Ja, soms vertel ik perongeluk de waarheid niet,' zeg ik luid.
'Kom eens.'
'Nee, ik heb betere dingen te doen.'
'Perongeluk gelogen?'
'Nee, dit keer niet.'
'Expres?'
'Nee, doe gewoon je werk, en jaag geen klanten weg.'
'De klanten jagen zichzelf weg.'
Ik geef hier geen commentaar op, en loop door. Wat een idioot is het toch. Met zijn zogenaamde stoere praatjes. Na een paar straten ben ik gelukkig weer thuis. Ik pak mijn telefoon en lees mijn binnengekomen berichten op whatsapp
Eva: Hi, mop ik ben er zo x
Ik: Nice, ik heb allemaal lekkere dingen gehaald x
Eva: Yes niceee :) x
Ik breng alle boodschappen naar boven, en zit nog even op whatsapp als ik de bel hoor.
Ik ren vrolijk de trap af, en gooi de deur open. Ik zie niemand staan. Waar slaat dit op wie belt er nou aan. Zeker weer die kwajongetjes die denken dat ze de hele wereld aankunnen. Ach ja iedereen is een keer klein, en dan doe je die dingen. Wel raar dat ze zo snel zijn weggerend eigenlijk bijna onmogelijk. Ze moeten dus in de buurt zijn. Met een minder vrolijk humeur loop ik terug de trap op. Ik ben nog niet eens boven, als ik de bel nog een keer hoor.
Ik loop de trap af, en doe de deur weer open.
'Heeyyy,' zegt Eva vrolijk.
Gelukkig is het Eva, en niet weer die kleine kindjes.
'Heeyy lieverd.'
'Zo ik heb je lang niet meer gezien.'
'Hahaha ja niet normaal je bent gegroeid joh.'
'Ja, in twee dagen kan je 15 centimeter
groeien.'
'Haha gekkie kom we gaan naar boven.'
Als we in mijn kamer zijn doe ik gelijk mijn computer aan, en log ik in op facebook. Eva heeft het veel te druk met eten bewonderen en uitzoeken. Soms ben ik echt jaloers op haar. Ze eet zoveel als ze maar wil, maar ze komt geen gram aan. Ze is al mijn beste vriendin sinds groep 2 we zijn onafscheidelijk.
Als ik inlog op facebook zie ik dat ik 25 vriendschapsverzoeken binnen heb. Ik voeg altijd iedereen toe als ik de naam zie. Ik doe dat nu dus ook, maar ik zie iets geks mijn foto met daar doorheen een kruis.
'Eef kom is kijken wat is dit?'
'Huh iemand heeft een haat account aangemaakt, maar wie heeft nou een reden om je te haten. Klik eens op die pagina.'
Ik kan mijn ogen niet geloven er staan allemaal foto's van mij op die waarvan ik niet eens weet dat die bestaan.
'Eef iemand stalkt me ik ben bang,' ik begin spontaan te huilen.
'Mila het komt allemaal goed het is vast een zielig persoon die niks te doen heeft.'
'Nee, Eef diegene haat me en wilt me vast dood hebben kijk dan naar 't scherm.'
'Mila sluit het nu af. Wat komen erachter wie dit is en dan is het afgelopen. Eet anders wat.'
'Geen honger. Eva ik wil je iets vragen, maar je moet het eerlijk beantwoorden. Heb je mij vanochtend laten bellen door iemand?'
'Nee, dat heb ik niet wat is er dan.'
'Niks hoor,' het lijkt me beter om niks te zeggen ik wil niet nog meer drama veroorzaken.
'Waarom vraag je het dan gek?'
'Ik had een gemiste oproep, maar het was anoniem.'
'Oh oke gelukkig niks ernstigs.'
Het was dus wel ernstig. Wie heeft dit haataccount aangemaakt, mij vanochtend gebeld. Wat wil diegene van me. Misschien was degene vanochtend wel in mijn huis.
Het enige wat ik weet is dat ik bang ben, doodsbang.

Stalker

Mila, Mila, Mila waarom is ze zo perfect. Ze lokt het zelf uit dat ik dit nu moet doen. Haar mooie lange bruine haren, die benen. Ze moet een bezit van me worden. Ik wil haar voor mij alleen. Binnekort zal het zo zijn. Ze kent me niet, maar ik weet meer over haar dan ik zou moeten weten. Hoe zou ze er naakt uitzien? Alleen bij die gedachte al gaat mijn hart sneller kloppen. Ik ben geobserdeerd ik wil haar aandacht, maar die zal ik nooit krijgen. Ze valt niet op types als ik. Als ik die aandacht niet vrijwillig krijg zal ik het maar op een andere manier moeten krijgen. Ik weet waar ze woont wat ze regelmatig doet waar ze op school zit. Ik kick erop om haar bang te zien.Hoe zou het zijn om Mila bij haar keel te pakken, met een mes langs haar keel te gaan en haar te horen smeken om vrijlating. Ik wil macht over haar, en die macht zal ik krijgen.