Hoofdstuk 10

2K 77 11
                                    

Mila

'Hey Miel ik weet wat er is gebeurd het komt goed schatje ik ben er voor je.' 'Dankje Laura lief van je.' Ik ben nog niet eens in het schoolgebouw, en het begint al. Ik heb niemand toestemming gegeven om het rond te bazuinen. Ik loop richting de voordeur, en zie dat Paul naar me toe komt. Hij stormt op me af en geeft me een stevige knuffel. 'Ik ben er voor je Mila als je wilt praten.' 'Uhh oke.' Ik bevrijd mezelf uit de ongemakkelijke knuffel en snel mezelf naar binnen. Als ik binnen ben zie ik Eva bij een snoepautomaat staan samen met die Lars van laatst.

'Eeeef!'

'Mila!'

Ze rent naar me toe en knuffelt me. We schieten in de lach en ik begin gelijk over een ander onderwerp voordat het weer begint.

'Waar hebben we les?'

'Lokaal 3c.' 'Haha we hebben wiskunde van meneer Einzwijn.' Ik schiet in de lach Eva en ik hebben die naam voor hem bedacht zijn echte naam is meneer Einsteig. Hij houd van jagen, en hij heeft het steeds over zwijnen, dus vandaar. *TUUUUT* de bel gaat en we lopen naar de derde étage. Meneer Einsteig staat voor de deur, en iedereen geeft hem een hand.

'Goedemorgen allemaal zoals jullie weten was ik er een tijdje niet, dus kom ik langs om huiswerk te controleren.' Shit goed begin van de dag.

'Eef heb je het gemaakt?'

'Tuurlijk niet ik heb andere dingen aan me hoofd.' Gelukkig ben ik niet de enige.

'Dames mag ik jullie schriften zien?'

'We hebben het niet gemaakt.'

'Waarom niet?'

'Ik kon het niet maken.' Het is duidelijk dat hij niet op de hoogte is van wat er zich dit weekend heeft afgespeeld.

'Mila dit accepteer ik niet je hoort het gewoon te maken na je laatste uur in dit lokaal nakomen.'

'Oké, fijn zeg.'

'Jazeker jongedame.' Ik geef hem een arrogante blik. Ik heb nu al spijt dat ik naar school ben gekomen.

Stalker

Ik heb zin in morgen. Ik kan morgen het huis klaarmaken voor Mila's verblijf en overmorgen is ze welkom. Het gaat allemaal heel snel, maar ik kan niet wachten. Ik zorg ervoor dat ze een tv heeft zodat ze tenminste iets te doen heeft dit jaar. Een goed bed en ik heb heel veel tampons en maandverband nodig. Ook moet ik de pil regelen dat is misschien wel het belangrijkste. Elke dag ga ik voor haar koken, en één keer per week mag ze zelf iets uitkiezen. Een jaar lang zal geen enkel mannelijk figuur haar kunnen zien behalve ik. Ik moet alleen nog een manier vinden om haar voor altijd weg te stoppen, zodat niemand haar ooit kan vinden. Als ik iets wil dan krijg ik dat. Ik wil Mila, dus ik krijg haar.

Mila

Het voelt fijn om eindelijk weer lekker op de bank te liggen na een lange schooldag. Stomme Einzwijn die me liet nakomen. Misschien ga ik zo toch nog even langs oma mijn vader heeft gelijk het is wel lullig. Ze is zo eenzaam, en een bezoekje van haar kleindochter betekent veel voor haar. Het is raar, maar ik zou meer te weten willen komen over 'mijn' verkrachting. Ik heb het idee zo erg weggestopt dat ik vergeten ben dat er een haataccount tegen mij is. Er is een kans dat er een verband is tussen de verkrachting en het facebookaccount. Ik voel me nu echt een detective, maar ik onderzoek mijn eigen zaak. Hoe bizar. Ik pak mijn mobiel en open facebook. Ik ga naar mijn vriendschapsverzoeken. Het profiel is gewoon open ik kan alles zien. Als ik naar de foto's ga schrik ik. Allemaal foto's van mij. Ik terwijl ik fiets, ik dansend op een feest... 'het' feest. Deze persoon weet zonder twijfel meer! Ik heb al gelijk spijt dat ik het gedaan heb ik begin boos te worden. Wie haat me zo erg dat diegene me zoiets aan doet? Wie doet zoiets? Wat heb ik verkeerd gedaan? Tranen rollen over mijn wangen.

Stalker

Het is eindelijk woensdag! Ik heb al mijn belangrijke spullen kunnen proppen in 3 grote koffers. Mijn pleegmoeder brengt me zo met de auto. Om mezelf te kunnen verzorgen stort ze elke maand 300 euro op mijn rekening. Ze weet niet dat mijn oom ook elke maand geld stort, maar dat hoeft ze ook niet te weten. Ik moet betalen voor twee. Ik sta al bij de auto als ik mijn 'moeder' de trap af hoor komen.

'Hey zeg kom op neem even afscheid van je broertjes en zusjes.' Pff dat zijn ze niet en dat zullen ze nooit worden het zijn simpelweg kutkinderen.

'DOEEEII!' Schreeuw ik zo hard als ik kan. Ik stap in de auto, en als mijn pleegmoeder instapt begint ze metteen te klagen.

'Je kan ook nooit normaal doen zeg. Is het verdomme zo moeilijk om je familie gedag te zeggen. Je gaat nota bene een jaar weg.'

'Ze zijn geen familie van me. Ga nu maar gewoon rijden ik ben al chagrijnig.' Ze zucht geeft me een snelle blik en begint te rijden. Ik kijk uit het raam, en bedenk me dat de buurt waar ik grotendeels van mijn leven heb doorgebracht aan me voorbij gaat. Een jaar lang is dit mijn buurt niet meer. Ik grijns uit het raam. Iets moois wacht me op. Ik sluit mijn ogen en zie Mila lachend naar me toekomen. Ze omhelst me, kust me teder. Ze zegt dat ze van me houd ik zeg dat ik ook van haar houd, en haar nooit meer kwijt wil. Een eeuwigheid blijven we in een intieme houding. Haar lippen zijn zo zacht als zijde. Ik til haar op waardoor ze giechelt.

'Halloo zit je te dromen we zijn er kerel! Jouw paleisje wacht op je.' Ik schrik wakker uit mijn droom. Als ik naar buiten kijk zie ik 'mijn' huis. Een opwinding laait in me op. Als ik uitstap kan ik niet stoppen met lachen. Ik pak twee van mijn koffers, en steek de grootste sleutel van de sleutelbos in het slot. De deur gaat gemakkelijk open. Ik hoor mijn pleegmoeder met mijn koffer aankomen. Ze zet mijn koffer in de hal neer. 'Zo hé, jij gaat comfortabel wonen!' Jazeker met een beeldschone meid. 'Jammer dat ik het huis niet kan bekijken ik moet gelijk weg mijn jongen. Veel plezier we gaan je missen schat.' Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd, en ik geef haar een knuffel. Ik moet haar het gevoel geven dat ik haar gaan missen anders gaat ze weer zeiken. 'Doei mam ik ga je ook missen.'

Als ze naar de auto loopt gooi ik haar luchtkusjes toe, en zwaai ik haar uit. Zodra ze wegrijd gooi ik de deur dicht. Ik ren naar de bank en plof neer. Het liefst zit ik hier de hele dag, maar ik moet het huis klaarmaken voor morgen. De dag dat ik mijn diamantje ga ophalen.

gestalktWhere stories live. Discover now