gestalkt

Hoofdstuk 21

Recherche

Het onderzoek loopt dood. We hadden onze hoop gezet op het haataccount. Die bleek van een jaloerse 'beste vriendin' te zijn. Ik vraag af of ze nu nog jaloers is. Ik heb echt te doen met Mila, maar degene die haar dit heeft aangedaan is ons te slim af. Ik irriteer me aan het idee dat ik niet weet of ze nog levend of dood is. Ik ga nog langs haar school om namen van leerlingen of exleerlingen met een afwijkend gedrag op te halen. De jongens op die lijst bezoek ik allemaal. Ik geef niet op!

Mila

Waarom heb ik nooit geleerd wat ik moet doen als ik ontvoerd word? Ik weet waarom. Ik ben onschuldig niemand zou mij willen ontvoeren. Ik heb geen ontzettend rijke ouders waar hebzuchtige boeven van willen profiteren. Mijn ouders hebben meer dan de gemiddelde nederlander, en daar ben ik dankbaar voor. Verwend ben ik zeker niet. Ik krijg niet alles wat ik wil. Ik krijg kleedgeld, soms extra geld, maar mijn ouders zaten al te zeuren dat ik moet werken. Wat zou ik nu graag werken. Ik ben ook zeker niet overdreven mooi. Ik geef toe dat ik niet lelijk ben, maar ik zou best wat dingen willen veranderen. Om te beginnen met mijn buik en benen. Ik kijk naar mijn buik. Het lijkt alsof het opgezwollen is. Ik druk er hard op, maar het blijft zo. Zal wel door het gesteek komen. Misschien moet ik minder eten. Ik walg nu van alles dat op mijn pad komt. Ik voel me zo vies, maar het laatste wat ik wil is met Dux naakt in een ruimte zijn. Het is raar dat hij nu een naam heeft gekregen. Ik weet dat het niet zijn echte naam is, maar toch. Ik moet er niet aan denken om zijn lichaam dicht tegen de mijne te voelen al helemaal niet in bad. Van buiten zou ik schoon zijn na het douchen, maar van binnen zou ik me nog viezer voelen dan ik me nu al voel. Dux, Dux die naam past niet bij hem. Het lijkt op duck, en dat doet me denken aan vrolijke eendjes. Zorgeloos en vrij in het water dobberend.We gaan avondeten hij komt naar beneden met het eten. 'Hier is je eten prinsesje van me.' Zoals gewoonlijk maakt hij mijn handboeien los. Eigenlijk heb ik geen honger, maar omdat ik bang ben dat hij weer boos wordt besluit ik om te eten. Hij heeft lasagne gekookt. Ik moet toegeven dat hij best goed kan koken. Nadat ik de helft op heb kap ik ermee. Lasagne valt zo zwaar op mijn maag. 'Hoef je niet meer?' Vraag hij als ik mijn bord duidelijk van me af duw. Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil niet dat je je hoofd schud je moet praten.' Ik zeg en schud niks. 'Oké?' 'Hmm.' 'Graag duidelijke woorden.' 'Ja.' Waarom doet hij dit ik ben zijn slaaf geworden alles moet gaan zoals hij het wil. Ik ben zijn bezit niet, en dat moet ik hem zeggen ook! 'Waarom luister ik naar jou je bent de baas niet over mij!' Hij kijkt me uitdagend aan. 'Ohja?' 'Als ik wil schudden dan schud ik.' 'Ben je nog steeds niet dankbaar voor wat ik allemaal voor je doe?' 'Dankbaar? Ver van. Laat me niet lachen. Dankbaar omdat ik ontvoerd ben door een doorgedraaid zielig wezen. Ja, je hoort het goed ik zei wezen je bent het niet waard om mens te noemen.' Hij is boos, maar dat boeit me helemaal niks. 'Je durft wel hè. Je bent zeker niet op je mondje gevallen. Ook niet nadat je verdomme gestoken bent. Wanneer hou je op?' 'Als ik dood ben.' Hij loopt weg en gaat naar boven. Misschien gaat hij me nu dood maken. Hij geeft me niet eens de kans om een afscheidsbrief te schrijven. Ik moet lachen bij de gedachte dat ik zo dood ga door een 'brutale' mond. Hij komt alweer terug, maar met niks in zijn handen. Waarom wacht hij zo lang. Als ik zo irritant ben maak er dan een einde aan. Of is hij stiekem toch bang. Gaat hij mijn lichaam missen? Er zijn zoveel vrouwenlichaam op de wereld. Waarom zou je dan zuinig zijn op één van de velen. Zuinig zijn op iets dat niet van jou is. Ik vind het triest dat iets dat mijn ouders samen hebben gekregen zo uit hun leven word gerukt. Genadeloos. Ik zie mijn moeder voor me. Verdrietig voor zich uit starend. Waar is mijn dochter denkt ze. Waar is mijn Mila, mijn parel, mijn oogappel. Wie, wat, waar. Zoveel vragen. Ik heb dezelfde vragen die mijn moeder heeft. 'Mila ik wil niet boos op je worden, maar let op je woorden. ' Ik knik. Hij wordt weer boos. 'Waarom word je zo snel boos?' 'Werd jij vroeger niet boos als je iets wilde maar het niet kreeg? Ik ben nu boos, omdat ik jou niet heb terwijl je nu voor me zit. Heb je enig idee hoe pijnlijk dat is? Ik doe er alles aan om jou voor me te winnen, en dit krijg ik terug.' Hoe krijgt hij het voor elkaar om zichzelf in de slachtofferrol te plaatsen. 'Heb je enig idee waarom ik je niet wil? Hoe hoog denk je over jezelf?'
'Helemaal niet dat zou jij ook niet moeten doen.' 'Zou ook niet kunnen met onderdrukking.' 'Je onderdrukt jezelf.' Ik onderdruk mezelf? Wat? 'Nee, jij doet het begrijp je het verdomme niet!' 'Rustig maar schat ik haal wat te drinken voor je.' Ga weg! Blijf weg! Ik wil huilen, maar het lukt niet. Ik ben hard geworden.

Stalker

Mila weet ook niet van ophouden. Hoe vaak wil ze gewaarschuwd worden. Ik stond net op het punt om een einde aan haar leven te maken. Met die grote bek van haar zou ze eens andere dingen moeten doen. Ik word opgewonden als ik denk aan ons intiem met elkaar. Ze barst van de stress. Als haar man is het mijn taak om haar gerust te stellen. 'Rustig maar schat ik haal wat te drinken voor je!' Zeg ik om haar te kalmeren. Ik loop naar boven om drinken voor haar te halen. Ik ben bijna vergeten dat ik wat leuke pillen voor haar heb. Ik ga naar mijn kamer, pak de strip met ltx pillen, en ren terug naar de keuken. Remco zei dat ik nooit meer dan één ltx pil mocht gebruiken tegelijk. Ik heb op dit moment schijt aan die regel. Hij heeft er niet bij verteld waarom, dus het zal wel niet erg zijn. Ik schenk een glas vol met sap, en los er drie pillen in op. Ik roer met een lepel in het glas. Ik word opgewonden als ik denk aan wat er straks allemaal kan gebeuren. Ik had zoveel stress om Mila dat ik die pillen helemaal was vergeten. Ik loop naar de kelder met haar glas en geef het aan Mila. Tot mijn verbazing drinkt ze het bijna gelijk op. Normaal doet ze er overdreven langzaam over. Ik zet de tv aan. Het duurt een uur om het te laten intrekken zei Remco. Ik denk dat het nu drie keer zo snel gaat. We kijken naar een realityshow op mtv. Nou ja zij kijkt. Hoe zal ik merken dat ze opgewonden word? Ik moet denk ik de eerste stap zetten. Mila kijkt al een tijdje aandachtig naar het programma, en ik merk helemaal niks van opwinding op. Ik kijk snel op mijn horloge hoeveel minuten er zijn verstreken. Iets meer dan een half uur. Ik besluit om een eerste stap te zetten. Ik streel haar buik. Normaal zou ze me nu moordend aankijken, en haar lichaam omdraaien, maar nu lijkt ze het wel lekker te vinden. De pillen werken overduidelijk. Ik ga met mijn hand richting haar onderbuik. 'Vind je dit fijn?' Ze knikt. Net was ik heel boos geworden als ze dit had gedaan, maar nu heb ik daar geen tijd voor. Ik denk maar aan één ding. Ik zoen haar, en ze zoent me terug. Ik kan het niet geloven. Ze zoent me terug! De enige echte Mila van Koop. Ik maak haar handboeien los, en maak haar voeten los van het bed. Wel handig dat ik de sleutels altijd in me zak heb zitten. Ze grijpt bijna gelijk naar mijn geslachtsdeel. Mijn opwinding duurt niet lang, want het begint pijn te doen. 'Auw Mila rustig aan.' Ze luistert niet naar me, en knijpt zowat mijn ballen fijn. Ik probeer haar handen weg te halen, maar met de pijn die ik nu voel lukt dat nauwelijks. Ik heb geen controle meer over mijn eigen lichaam laat staan over dat van een ander. 'Waar is de sleutel?' Waarom vraagt ze dit ze hoort geil te zijn. Speelt ze een spelletje met me? 'Welke sleutel?' 'Je weet heel goed welke.' 'Ik weet het niet.' Ze komt op me zitten geeft me een aantal vuistslagen in mijn buik. Waar haalt ze deze kracht vandaan? Het doet verschrikkelijk pijn. Ik kan bijna geen adem halen. Ze is nu de baas over mij. Al die tijd was ik de baas over haar. 'Waar is die sleutel?' 'Niet hier.' Krijg ik er met moeite uit 'Waar dan? Ik wil het nu weten!' ' In mijn kamer.' Ze knijpt nog een keer in mijn ballen slaat wild op me in, en laat me hier liggen. Ik voel me verslagen en vernederd. Hoe heb ik kunnen denken dat de pillen zouden werken. Op normale meisjes wel ja, maar niet op Mila. 'Fuck you Dux. Rot lekker in de gevangenis. Ik haat je.' Nee, ze mag niet weg! Zo snel als ze kan rent Mila weg. Mijn mila rent weg! Iets in mijn hoofd geeft me weer energie. Mijn pijn lijkt minder. Ik ga haar achterna.