Göklerdeki Nikah (Tamamlandı)

*4. bölüm*

(multi : Su Hümeyra ve Emir)

"-Neden bende ısrar ediyorsun ?'dedi adam .

-Çünkü senden başkadı yüreğime yakışmıyor .'dedi kadın .

-Benim neyime vuruldun ?

-Allah diye çarpan yüreğine .."

🍃Tezahhul ...

Eski mahalleye giren araba nihayetinde ahşap yapılı binanın önünde yavaşça durmuştu. Burası Emir'in rahmetli dedesinin annesine miras bıraktığı evleriydi. Babası vefat ettikten ve öğrenimini tamamladıktan sonra tayin olmuş, Bursa'dan buraya taşınmışlardı. Birkaç senedir de burada yaşıyorlardı. Genç kızı yanlız bırakmamasının verdiği iç huzuruyla arabadan inmek üzere hamle yapmıştı Emir. Fakat duyduğu cümle ile eli havada asılı kalmıştı. 

-Nişanlı olduğumuzu sen mi söyledin ?'

Emir dönüp şaşkınca Hümeyra'ya baktı . Gerçi bekliyordu bu soruyu hatta sorulmakta geç kalınmış bir soru bile olabilirdi bu. Ama bir an afallamış, böyle bir anda sorulunca ne diyeceğini bilememişti.

-Efendim ?'dedi anlamamış gibi bir tavırla.. Daha açık sorsun istiyordu . İçinde tek bir şüphe tohumu kalmasın. Genç kız ellerini huzursuzlukla kucağında birleştirdi.

-Hemşireye nişanlı olduğumuzu sen mi söyledin ? Tabii kendi yakıştırması değilse ?'

Dönüp genç adamın yüzüne baktı Hümeyra . Gözlerinde gezdirdi gözlerini . Cevap bekliyordu . Böyle birşeyi söylemesini gerektirecek bir bahane arıyordu menevişlerinde. Lakin cevaptan ziyade gözlerine değecek bir bakış dahi bulamamıştı. Emir hafifçe yutkundu.

-Ben söylemedim. Siz söylemişsiniz...'dedi tok sesiyle mırıldanarak. Deniz mavisi gözleri şaşkınca açıldı genç kızın. Bu ihtimal aklının ucundan bile geçmezdi.

-Be..ben mi ?'diye kekeledi şaşkınlık içinde. Emir önüne bakarken başıyla onayladı. Onu böyle mahcup etmek istemezdi. Lakin aklına onunla ilgili kötü bir düşünce gelsin de istemiyordu. Dudaklarını istemsizce birbirine bastırdı.

-Ben dışarda uyanmanızı beklerken içeriden bir ses duydum . Kapıya yaklaştım. Hıçkırarak ağlıyordunuz . Kötü birşey olduğunu , fenalaştığınızı düşünüp odaya girdim . Gözleriniz açıktı uyanıktınız . Ama yüksek ateşten olsa gerek , bilinciniz yerinde değildi . Konuşmaya başladınız , birşeyler anlattınız bana . Sonra tam o sırada odaya hemşire girdi ve sizi uyanık zannedip kim olduğumu sordu . Siz...'dedi ve gözlerine anlık bir bakış kondurdu genç kızın . 'Siz nişanlım dediniz...'

Hümeyra ellerini utançla yüzüne kapattı . Rezil olmuştu resmen. Emir bu konuda birsey söylememiş , açıklama bile yapmamıştı kimseye nişanlı olmadıkları hakkında. Ama Hümeyra hesap sorar gibi hemen sorgulamıştı durumu. Çok mahcuptu Emir'e karşı .

-Ben... Özür dilerim .. 'dedi başı önüne doğru eğilirken. Halbuki hastaneden çıkmışlar, bir daha kimse o nişanlı muhabbetini açmayacaktı. Böyle sorgulamanın ne alemi vardı canım? Emir büyük bir olgunlukla başını sallarken elini uzatıp arabanın kapısını açmıştı.

-Ortada özür dilenecek bir mevzu yok Hümeyra hanım. Ayrıca eve geldik buyrun .'dedi kendini kapıdan dışarı atmadan hemen evvel. Arabadan inip kapıyı çaldılar. Tedirgindi Hümeyra. Az evvelki mahcubiyetten sonra bir vukuat daha yaşasın istemiyordu. Nefesini tutmuş, başını kaldırıp kapının açılmasını ondan birkaç adım ötede bekleyen adama çevirmişti deniz gözlerini. Bir an çarpışıvermişti gözbebekleri . Kalbine bir sıcaklık değdiğini hisseden Emir hemen başını çevirmişti. Hümeyra ise sanki bakmaya doyamıyordu ona. Derken kapı açılmıştı.