Crazy In Love With You [BOYXBOY][Completed]

Chapter 5: Jonathan

Hay! Napabuntong hininga na lamang ako sa mga nangyayari saakin. Ang hirap rin pala na mawalay sa pamilya, no? I lived my life alone. I chose to separated with my family dahil sa studies ko. Lahat kasi sila ay nasa US, tanging ako na lamang ang naiwan rito dahil sa pag-aaral ko. Bata pa lang ako. Isa na sa pangarap na kurso ko ang Banking and Finance. That is why, I took this Major when I’ve finally reached in College.

What I want in my life, without any restrictions needed. Makakapag-dala ako ng babae sa boarding house ko. Walang magsasaway sa akin if it is wrong or not ‘yung ginagawa ko. I’m free to do everything I want. And yes, nagbo-boarding house ako malapit sa University na pinapasukan ko.

Lately, parang nararamdaman ko na parang lapitin ako ng away. Nung nakaraan, I saw those bad guys na panay ang sunod saakin. After a few days, they’re finally revealed themselves. Sila pala ‘yung dati kong kaaway sa dati namin tirahan noon. Hindi ko alam kung bakit nila ako hinahanabol. O, kaya nila ako hinahabol dahil sa angas ko?

Well, it’s my nature after all. Ito na ang personality na mayroon ako. Hindi ko na kailangan baguhan pa ang bagay na ‘yon just to please everyone else. Dahil nga sa nayayabangan sila sa personality na mayroon ako, ito at hinahabol na naman nila  ako. I’m still looking for a place na hindi nila ako makikita. Hindi ko alam kung saan ako pupunta at magtatago.

All I can do is to run and run. But, sa hindi ko inaasahang pangyayari, isang lalaki ang aking nabangga. Hindi ko siya hinintuan just to say sorry to him. Dahil kapag ginawa ko pa ang bagay na iyon, malamang sa malamang. Maabutan ako ng mga kutong lupa na humahabol saakin. At habang tumatakbo ako, rinig ko pa ang pagsigaw niya ng malakas. I shrugged my head, saka na ako mag-so-sorry kapag natapos na ito. Kung magkikita pa ulit tayo.

Matapos ang kulang kalahating oras na walang tigil sa pagtakbo, ay huminto ako dahil sa sobrang pagod na aking nararamdaman sa mga sandaling ito. They are so fucking guys. Dahil sa kanila ay hingal na hingal ako. I’m still looking everywhere kung nasundan ba nila ka or hindi. And good thing, nang masigurado ko na wala na ang mga iyon, ay napasalampak na lamang ako ng upo sa park. Kinuha ko ang tubig saakkng bag at ininum ito.

Habang nagpapahinga ako sa park, napag-isipan ko na umidlip muna dahil sa pagod na aking nararamdaman ngayon. Lumipas ang ilang minutong pag-idlip ko, nang magmulat ako ng aking mga mata, madilim na ang buong kapaligiran. So I decided to go home (boarding house) since it’s getting late na rin.

Nagising ako sa isang malakas na tugtog na nagmumula sa likod nitong dingding ng aking kuwarto. Tsk! Ang aga-aga naman nitong mangbulahaw ng kapit-bahay. Kaya naman lumabas ako ng kuwarto at kinatok ang pinto n katabing kuwarto ko ng malakas.

Tok. Tok.
Tok.tok.
Tok.tok.

Nakaanim na katok ang aking nagawa ngunit walang taong nagbubukas ng pinto. Nabingi na ata sa sobrang lakas ng sound trip niya. Kakatakot na sana ako ng biglang bumukas ang pinto nito. Hindi ko na napigilan pa ang aking sarili na sigawan siya kahit hindi pa masyadong bukas ang pintuan niya.

“Hoy, ikaw!? Ang aga-aga mong magpatugtog ng sobrang lakas. Bingi ka ba!?” Bulyaw ko sa lalaking nasa harap ko. I can’t control my anger at this moment. Dahil sobra niyang naistorbo ang pagtulog ko. Kahit naman sino ay magagalit sa sobrang lakas ng volume ng sound track niya.

“Hello sa ‘yo. Good morning—” Pagbati nito saakin. Pero hindi ko ito pinansin.

“Teka lang ha? Pasintabi lang ho? Saan ka po ba nakarinig ng nagpapatugtog ng kanta, na sobrang hina. Na parang langgam lang ang makakarinig. Tsaka ho? Nagpapatugtog lang ako. Marami ang nagre-rent rito, pero ika lang ang nagreklamo ng ganito?” Saad nito saakin. How sarcastic is he? He’s getting into my nerves now. Wala akong oras para sa ganitong klase ng kaartihan niya. 

“Tsk! Pilosopo ka. Kahit na. Napaka-aga pa rin para itodo ng husto ‘yung volume ng sound track mo. Hindi mo ba alam na nakakabulahaw ka nang natutulog!?” Halos maputol na ang litid ko sa pasigaw na pagsasalita sa kaharap ko ngayon. Parang nang-iinis pa, e. Kung hindi lang ako inaantok, nakatikim na ‘to saakin ng suntok.

“Teka lang ha? Para ho sabihin ko sa ‘yo, madalas ko ho itong gawin. Tulad nga nang sinabi ko, ikaw pa lang ang taong kumatok at nagreklamo sa pagpapatugtog ko. Kung nakakabulahaw ako, dapat may nakarating na saaking reklamo, ‘di po ba? Tsaka, ano po ba pakialam mo kung magpatugtog ako? Kung naiinggit ka ho, you can do the same naman. Para kwits tayo.”

Dahil sa sobrang inis ko. Hindi ko na pinansin pa ang mga kagaguhan ng taong kausap ko ngayon. At wala rin naman akong pakialam kung madalas niyang gawin ang ganito. Wala rin akong pakialam kung walang nagrereklamo sa ginagawa niyang pambubulahaw.

“May araw ka rin saakin.” Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin niya. Agad akong umalis sa kaniyang harapan. Dahil baka hindi ko mapigil pa ang aking sarili na masaktan siya.

Dala pa rin ng sobrang inis ko sa lalaking iyon. Hindi na rin naman ako makaktulog dahil sinira niya na ang tulog ko. Nag-ayos na lamang ako ng aking sarili. I just want to go somewhere. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Bahala na ang aking mga paa kung saan nila ako dadalhin.

Sa halos kalahating oras na aking paglalakad. Dito lang pala ako dadalhin ng aking mga paa sa isang park. Kaya imbes na magreklamo pa ako. Humanap ako ng medyo malilim na parte. Nang makahanap ako, pumunta ako sa isang puno at doon ako naupo.

Kung mamasdan mo ang lugar na ito. Kakaunti lamang ang taong narito. Ang iilan sa kanila ay magkakarelasyon, ang iba naman ay mag-pamilya. Ang puwestong aking kinalalagyan ay malayo sa kanila. Kaya malaya kong napagmamasdan ang lahat.

Ang sarap sa pakiramdam na muling makalanghap ng sariwang hangin. ‘Yung malaya ka sa gulo at usok ng siyudad. Ngayon ko lamang ulit ito naranasan sa talam ng buhay ko. I’ve just realized one thing. Nakakasawa rin pala ang makipag-fling sa mga babae. Alam ko naman na katawan lang habol nila saakin.

Paano kung naging pangit ang katawan ko? May mgaa babae pa kaya akong makaka-fling? For sure, wala. Dahil sa panahon ngayon, wala na ‘yung taong tapat at sa hindi sa itsura tumitingin. If you have your wealth, if you are handsome and famous enough, doon lamang sila lalapit.

But like what I have said, nagsasawa na ako sa ganun set up ng buhay ko. I just want to make some changes from now. Gusto ko ‘yung totong taong para saakin. ‘Yung tanggap ako with all my flaw and imperfecrions. I am patiently waitinf for the right someone kahit na matagal iyon. I am more willing to wait rather than to lose someone that is meant for me.