Crazy In Love With You [BOYXBOY][Completed]

Chapter 16: James

I had enough and complete sleep this day. As I remember, Jonathan asked me if he could sleep with me. And I said yes to him. I did not talked to him last night because I feel so tired and sleepy. Nagising lamang ako nang may naramdaman akong isang mabigat na kung ano ang nakadagan sa may bandang tiyan ko. And to my surprised, I saw Jonathan hugged me while he still sleeping on my bed. Hindi muna ako gumalaw.

Bagkus, hinayaan ko lamang ang pagyakap nya saakin habang sya ay nahihimbing sa aking tabi. Pinagmasdan ko si Jonathan, pinagmasdan ko ang kanyang mukha. Tinignan ko rin ang kanyang nakapikit na mga mata. Ang makakapal nyang mga kilay. Ang mahahaba nyang mga pilik-mata. Ang matangos ‘nyang ilong at ang red-lips and yet kissable na labi nito.

Aaminin ko, hindi ‘man naging maganda ang una naming pagkikita pero sa tagpong iyon. Biglang nag-iba ang lahat. Nag-iba ang pintig ng puso ko. It’s too different for me. Dapat maiinis ako sa kanya nung kumatok sya sa pinto ng dorm ko, ‘yung time na sinisita nya ako dahil sa lakas ng tugtog ko. Pero, hindi ko nagawa, at nagulat na lamang ako nung biglang nagpacute ako sa kanyang harapan.

May ilang beses ‘din kaming nagkita. Pero, ‘yung time na nabugbog sya nung apat na lalaki. Halos gumuho ang mundo ko. Hindi ko alam kung bakit, pero naawa ako sa kanya. Naawa ako sa kalagayan ‘nya.

Kaya kahit natatakot ako dahil malalaki nga ang mga makakaharap ko, ay ginawa ko pa rin ang best ko. Ang iligtas sya sa kamay nung mga gungong na ‘yun. ‘Dun nagsimula ang lahat. ‘Dun nagsimula ang paghanga ko kay Jonathan. Aaminin ko, hindi lang ‘ata pagkagusto ang nararamdaman ko sa kanya. ‘Kundi ay isa na itong pagmamahal.

Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ‘nya oras na sabihin ko ito. Alam ko na mali ang magkagusto sa kapwa lalaki. Pero, ano naman ang gagawin ko? E, nagmahal lang naman ako. Gustuhin ko ‘mang iwasan sya ay hindi ko rin magawa. Siguro, hahayaan ko na lang kung ano talaga ang nararamdaman ko para kay Jonathan. Hahayaan ko na lang kung saan ako dadalhin ng aking nararamdaman sa kanya. Sasabihin ko na lamang sa kanya ‘kapag hindi ko na kayang itago pa.

Bumalik na lamang ang aking ulirat nang naramdaman ko ang pagkilos ni Jonathan sa aking tabi. Nagising na pala sya. Sa ilang segundo ay nagawa kong titigan ang taong katabi ko. ‘Mas masarap pala syang pagmasdan kapag gising sya.

“Good morning.” Bati nito sa’kin ng may kasamang malawak na ngiti. Napangiti na rin ako sa kanyang ginawa.

“Good morning rin. Tara bumangon na tayo. Magluluto pa ako ng almusal natin.” Sagot ko dito ng natatawa. Tatayo na sana ako ng bigla nya akong hilahin pabalik sa higaan. Wala naman akong nagawa ‘kundi ang magpatangay na lamang sa kanya. Dahil ang totoo ay ‘mas malakas sya saakin.

“Dito muna tayo kahit limang minuto ‘man lang.” Pagsasalita nito habang nakatitig sa aking mga mata. Bakit ang lakas ng charming nitong lalaking ito? May gayuma ba syang hinalo sa kung saan. Napatulala na lamang ako sa kanya. Hanggang ngayon ay hindi ko magawang ikurap ang aking mga mata. Nananatiling nakatingin lamang sa kanya.

“Bakit ganyang ka makatingin, James? May gusto ka bang sabihin? O, baka naman may gusto kang gawin saakin?” Nang marinig ko ang huli n’yang sinabi ay saka ‘dun lamang bumalik ang ulirat ko. Agad ko namang nahampas ang kanyang braso dahil sa bigla ko rito.

“Ang naughty mo. Ako? Ikaw?titiikman ko? Bakit? Masarap ka ba?” Natatawa kong tanong dito pabalik. Pinagmasdan ko sya habang hinihilot ang parte nang aking hinampas. Nakonsensya naman ako dahil sa aking ginawa. Kaya agad kong inalis ang kamay nya at pinalitan ko ng aking kamay.

“Ang sakit naman nun, James. Parang binibiro ka lang naman e. Ang sakit.” Pag-iinda nito habang nakangusong nagsasalita saakin. Please, don’t do that, Jonathan. Baka hindi ko mapigilan yung sarili ko na ikiss ka.

“Sorry. Hindi mo naman kasi sinabi saakin na nagbibiro ka lang. Sorry, nabigla lang ako.” Malungkot kong sabi dito habang nakayuko. Kaya ako ayokong binibiro ako e. Kasi, hindi ko nakokontrol ang pagiging sadista ko kapag may nagbibiro sa akin.

“Ayos lang ‘yun ikaw naman nanakit saakin.” Nakangising sagot nito saakin. Hindi ko na rin napigilan pa ang tawa kaya napatawa na lamang kaming dalawa. Nagulat na lamang ako ng bigla nya akong hilahin palapit sa kanya. At ang ‘mas ikinagulat ko ay ang yakapin nya ako ng sobrang higpit. Ayos lang naman yung yakap nya dahil nakakahinga pa rin naman ako ng maayos. Ang tanging nagawa ko na lamang ay gumanti ng yakap sa kanya.

“Salamat ‘nga pala sa pagpayag na ‘dyan ako matulog. Salamat ‘din sa masarap na almusal. Tsaka, ‘yung hampas mo, medyo masakit pa rin e.” Ayos na e. Kaso pinaalala nya nanaman yung hampas ko sa kanya. Kaya nayuko ko ng de’oras ang aking ulo. Naramdaman ko ang kamay ni Jonathan na hinihimas nya ang aking baba upang itaas ito.

“Joke lang. ‘To naman hindi mabiro.” Napanguso na lamang ako sa lakas ng topak nito. Napatango na lang ako  sa kanya sinabi.

“ Bye na. Text-text na lang mamaya a? Bye na, James. Salamat ulit!” Sabi nito habang pumapasok sa kanyang kwarto. Napailing na lamang ako na natatawa dahil sa kanyang inasta.

Kasalukuyan akong nagliligpit ng mga kalat dito sa loob ng aking kwarto nang biglang tumunog ang aking cellphone senyales na may nagtext sa akin. (Isn’t obvious?) My inner self said.

Jonathan: Hello, anong ginagawa mo ngayon? 😊

Nang mabasa ko kung sino ang nagtext sa akin ay awtomatikong napangiti ako ng hindi ko alam ang dahilan. Agad naman akong nagreply sa text ni Jonathan.

James: Wala naman. Eto, naglilinis ng mga kalat sa dorm ko. Bakit?

Jonathan: Ah, wala naman. Hmmmm... salamat ulit. 😍

James: Salamat? Para saan naman? Alam mo, quota na ako sa pasasalamat mo.

Jonathan: Basta! Wag ka na lang magreklamo. You made my day. Really. Sana maulit uli yung tulog natin kagabi. 😍😙😘

Nang mabasa ko ang message nyang ito ay bigla akong napaisip. Ano ba itong nararamdaman ko? Ako? Kinikilig sa simpleng reply ni Jonathan? Pero, bakit? Bakit ko nararamdaman ang ganitong klaseng kilig lalo na sa kapwa ko lalaki. Ilang minuto rin akong napatulala dahil sa aking naisip. Pwede naman siguro iyon diba? Ang magmahal ka ng kapwa mo lalaki? Hay.

James: Don’t worry, Jonathan. This is not the first and last time na matutulog tayo na magkatabi. Malay mo, baka bukas or makalawa ay pumayag ulit ako. Sige na. Marami pa akong gagawin. Bye!

Hindi ko na hinintay pa ang reply nya kaya naman agad kong binalik ang momentum ko sa aking ginagawa. Muli akong napaisip kung pwede nga ang ganung klaseng relasyon. I can’t help it. Hindi ko alam kung paano ko ihahandle ang nararamdaman ko para kay Jonathan. Bago ito sa akin.

If I could tell him what I’m really feel inside of him, sana ginawa ko na. If I could say to him that I love him so much, sana sinabi ko na. But, these thoughts couldn’t help me. I’m afraid to know the outcome. I’m afraid to know his answer once I told him what I’ve really feels towards him.