Crazy In Love With You [BOYXBOY][Completed]

Chapter 22: James

It's been a week since I had a fever. At sa mga linggong iyon, hindi nawala si Jonathan sa aking tabi. He's always with me. Lagi siyang nandiyan para alagaan ako. He made my heart beat so fast. He driven me crazy and overthink at the same time. Mas lalo akong nahulog dahil sa mga ginagawa niya para saakin.

Jonathan is the only guy who proved himself that love isn't about gender, that love isn't about two persons who were strangers but eventually fell to each other. He's the one who actually the kind of guy who is willing to give himself, to protect and love the person he is want to be with.

At lahat nang ito ay tanging naramdaman at nakita ko lamang kay Jonathan. I could say that only Jonathan can make my heart into trouble. I mean, sa kaniya lang ako nakakaramdam ng sakit at saya. Siya 'yung pahinga ko sa mundong nakakapagod.

Siya rin 'yung nagsisilbing inspirasyon ko kapag nauubusan na ako nang rason para lumaban at maniwala. Tanging si Jonathan lang ang lalaking nagpaiba na muli akong makakatagpo ng tulad niya. And now that I finally found him. Ayoko nang mawalay pa sa kaniya.

Masaya ako kahit na hindi ko masabi ang nais ko para sa kaniya. Hanggang ngayon ay natatakot pa rin ako na magtapat ng pagmamahal ko para kay Jonathan. Natatakot ako na baka isang araw ay mawala siya, iwasan niya ako, na baka magbago ang lahat kapag nagtapat ako.

At ayun ang isang bagay na ayaw kong mangyari. Hindi ko alam kung kakayanin ko pa ng mawala sa sistema ko si Jonathan. He completed my emptiness. Siya lang ang nakapagpuno sa pagkukulang ni Pau noon. At ngayon na masaya ako na kasama ko siya.

Siguro, tama ang naging desisyon ko. Handa akong magmahal nang isang taong kahit hindi ko sinasabi ang nararamdaman ko rito. Handa akong masaktan kapalit nang kasiyahan ni Jonathan. At handa akong mahalin siya nang palihim at patago. There has no label between us. There has no called love kung ako lang ang nagmamahal.

There has no love if Jonathan didn't knew about what I have feel for him.

There is no chances for me to be with him anymore. Dahil alam kong magbabago at magbabago ito. At may isang taong darating sa buhay namin na susubukin at sisirain ang kasiyahan naming dalawa.

Basta, ang mahalaga ay masaya kami na magkasama, masaya kaming dalawa. This is what that matters. Kung panaginip man ito, sana ay 'wag na akong magising pa. I chose to stay in my dream just not to get over to Jonathan. Siya na ang nagsilbing hininga ko, naging mata ko. How could I live without him?

"James, you okay?" Napabalik na lamang ako sa aking ulirat nang marinig ko ang boses ni Jonathan.

"Oo. Ayos lang ako." I smiled at him, I gave him an assurance that I am okay. And no need to be worried about.

"James, I'm so very happy dahil magaling ka na. Ilang linggo na rin ang nakalipas simula nung nagkasakit ka. Huwag mo na ulit pababayaan ang sarili mo ha? Dahil hindi ko naman masasabi na, sa lahat nang oras mababantayan kita."

Sa mga sinabing iyon ni Jonathan, nawala ang ngiti sa aking mga labi. Para bang may gusto siyang ipahiwatig saakin na hindi ko maunawaan. Bakit niya iyon sinasabi saakin? Aalis ba siya at iiwanan ako?

"Bakit parang sa tonong pinapakita mo, parang aalis ka?" Kahit nahihirapan akong magtanong. At natatakot sa magiging kasagutan niya. Naglakas loob pa rin ako na tanungin ito.

"Hindi naman ako aalis. Saan naman ako pupunta?" Huminto ito sa kaniyang pagsasalita at umusod nang pagkakaupo patabi saakin. "Hindi kita iiwan. Lagi akong nasa tabi mo. Ang akin lang, alagaan mo ang sarili mo. Ayun lang."

I sighed as I relieved. Nawala ang takot kong iyon. Na akala ko ay iiwanan ako ni Jonathan. Narito kaming dalawa sa loob nang aking kuwarto. Kapwa kami magkatabi sa kama at nanonood ng series.

Naging habit na namin ito simula nung gumaling ako. Ito ang isa sa pinakaprecious moment ko with Jonathan. I found it sweet an yet so lovable. Ito 'yung hindi ko naranasan kay Pau. Na ngayon ay ipinaparanas saakin ni Jonathan.

"Bakit mo pala naitanong ang bagay na iyon?" Biglang pagsasalita ni Jonathan sa gitna ng katahimakan.

Napaisip naman ngayon sa naging pagtatanong saakin ni Jonathan. Napaisip ako kung paano ko ito sasagutin ngayon.

"Wala naman. Iba kasi 'yung tono mo, e." Napakamot na lamang ako sa naging kasagutan ko kay Jonathan. Pati na rin siya ay napatawa sa sinabi ko sa kaniya.

"Ikaw talaga-" Matapos niyang sabihin iyon, ay wala sa sarili niyang napayakap siya saaakin. At sa hindi naming inaasahang pangyayari, kapwa kami napahiga sa aming kama, na naging dahilan nang pagkakadikit ng aming mga labi.

Para bang may kuryenteng dumaloy sa aming mga balat na nagbibigay nang matinding pag-iinit. Hanggang ngaayon ay magkadikit pa rin ang aming mga labi. Sa mga sandaling ito, parang nauubusan ako ng hininga. Parang tinakasan ako ng sarili kong ulirat sa nangyayari ngayon.

At ang mas kinabigla ko ay ang unti-unting pagdikit ng labi niya sa labi ko. But, to my surprised, I found myself answering his mouth. Tila parang uhaw kami sa mga halik na aming ginagawa. Ito ba 'yung totong halik na nababalutan ng pagmamahal?

Matapos ang ilang segundo ng aming halikan, we both realized what we did. Sabay kaming napatawang parehas.

"We kissed as if we're boyfriends. Like what, I mean, we kissed each other but there is no label content." He said.

Napatawa naman ako sa naging reaksyon niya sa bagay na iyon. Well, tama naman si Jontathan. Naghalikan kami pero walang label na nag-uignay saamin. Walang pagsisisi kami sa kung ano ang ginawa namin na dalawa. Besides, we're both happy for what we have done.

"Ah? Sige na. Balik na ko sa dorm ko. Medyo lumalalim na ang gabi." Nang akmang tatayo na si Jonathan, agad ko siyang pinigilan sa kaniyang gagawin.

"Nope. I know." Tumigil ako sa aking pagsasalita at agad akong tunayo upang ilocked ang pintuan ng aking dorm. To make sute na hindi na siya aalis ng dorm ko. "Dito ka na magpalis ng gabi, Jonathan."

At nang dahil sa nagawa ko. Wala na siyang ibang choice kung hindi ang mag stay at matulog kasama ako. I know that I acted like a strange one. Pero wala, e. Tinamaan ako sa kaniya. It's like a desperate action atleast I got him already.

"Good night, James."

"Good night, too, Jonathan." Sagot ko sa kaniya

Magkatalikuran kaming dalawa. Pero naramdaman ko siyang nag-iba nang position niya kaya gumaya na rin ako sa kaniya. At ngayon, ay kapwa kami magkaharap. Magkatitigan sa isa't-isa. Madilim man ang kuwarto ngunit may sapat na liwanag na nanggaging sa liwanag ng buwan. Kaya sapat na rin saakin iyon upang makita ko ang guwapong mukha ni Jonathan.

Again, muli na namang nagdikit ang aming mga labi. Hindi na katulad nung kanina na marahas. Ngayon ay madadama mo ang pag-iingat sa mga halik ni Jonathan sa aking mga labi. At matapos iyon, ay magkayakap kaming natulog.