Chapter 9

14.9K 373 8
                                    

"We will know when it's ours. The heartbeat, the fragrance, the soul. We will recognize and know that the person is our other half."

"But unfortunately, we all don't have it. Or we don't have the chance to keep them or even meet them."

"Maswerte 'yung mga nakakahanap sa mga mate nila in this lifetime. And unfortunate to lose them...like Kuya Van."

"Hi"

Nilingon ko ang lalake na ngayon ay kasabay ko sa paglalakad sa hallway. I can't help but remember what Salva told me when I asked her about their kind and the mate thing.

"Err. Hi, again?"

I sighed and gave her a light smile. I replied, "Hi"

He looks familiar

"I'm Paul. I'm at your biology class. Glad to finally talk to you, Cass."

Mag-iisang buwan na ako rito pero hindi ko pa nagagawang makipagkaibigan o makisalamuha sa iba ko pang mga kaklase.

"You're spacing out. Are you okay?"

"I am," I replied.

"Wow." He lightly pressed his index finger on my cheek. "You got a cute dimple."

Nagulat na lang ako nang mamalayan kong hila-hila na ako nang mahigpit sa braso ng isang lalake. I mentally groaned.

Shit! Van?

"Ano ba?!" Sinubukan kong hilain ang kamay ko ngunit masyadong mahigpit ang hawak niya. "Van, ano ba?!"

Bigla niya akong isinandal sa isang pader. Malakas na tumama ang likuran'g bahagi ng katawan ko sa pader.

"Shit," I murmured curses under my breath.

"What do you think you're doing?" There he goes again. The color shifting of his eyes.

Is he mad??

Nilingon ko ang paligid, saka ko lang napnasing dinala niya ako sa likod ng computer room at walang kahit sinong tao ang naririto. How did that happen?

"Van, what's wrong? Kumalma ka nga!" I hissed.

Mahigpit pa rin ang kapit niya sa braso ko. He's glaring at me while heaving a deep breath. He looked both scary and funny. Pilit kong sinupil ang ngiti pero nahalata pa rin niya.

"And you think this is funny?" he whispered, more like a growl to me.

Ano bang nagawa kong pinuputok ng butsi ng taong ito? Could it be...nagseselos ba siya kay Paul?

Ah dreaming again, Cassandra?

"You looked funny." Hindi ko na itinago ang ngiti. Hinaplos ko ang dibdib niya dahil tila malalalim na paghinga pa rin ang ginagawa niya. "Calm down, okay? Calm down please," masuyo kong wika at patuloy na hinahaplos ang dibdib niya.

Good thing his yellow green eyes shifted back to gray. Naging normal na rin ang paghinga niya, ngunit nagulat ako nang isinandal niya ang kanyang ulo sa balikat ko.

He's... He's too close!

Nagwewelga ang bawat himaymay ng katawan ko. My heart is beating madly and I think I'm having a goosebumps, too! What the hell are these feelings?

"How could you do that?" bulong niya.

"Do what? Why are you mad?" I asked back.

Bigla siyang umayos nang tayo at muling binigyan ako ng masamang tingin. "Are you really insane or just plain stupid?"

Napa tanga na lang ako. But then I smirked at him. "I don't get your bipolar attitude but will you get to the point, Vander?"

"What were you doing with that guy awhile back? Flirting? And what were you doing in the forest during the moonlight festival? Nag-iisip ka ba?! What if Salva or the pack attacked you? Napakatigas ng ulo mo! Don't you think inilagay ang warning na karatula doon sa bukana ng gubat for entertainment or a joke?"

I eyed him still. Nagdidikit ang mga kilay niya habang nagsasalita. All I know before is that he was too silent na hindi niya kakayaning magsalita ng lampas dalawang pangungusap. But something changed. Sa higit dalawang linggo na hindi ko siya nakita parang malaki ang nagbago sa kanya.

"Don't you dare come near us again. Itss a warning. Let me remind you again, tao ka lang. "

"Are you and Laura together?" I asked instead of heeding my attention to what he said. Mukhang nagulat siya sa tanong ko.

I saw emptiness in his stare. Shut it Cassandra, gusto mo ba talagang ipahiya ang sarili mo?

But I have to. I just need to confirm my theory.

"Its none of your business," he replied. Padarag niya akong binitawan at iniwan .

There it goes again. The needles prickling my chest. Marahil totoo nga..

"You like him..."

"I do." Nilingon ko si Salva na nakasandig sa pader.

Naramdaman ko ang presensiya niya kanina.

"Too bad. Isa lang ang mate ni Kuya. Not Laura, not you, but Ate Agatha. And she died because of those fucking blood suckers.."

Agatha?

Saan ko narinig ang pangalang iyon? I think I heard it before.

"Pero there's something wrong." Sinundan ko siya nang mag-umpisa siyang maglakad patungong garden. "Kuya Vander is having chaos inside him. He's resisting something too hard.. Natatakot ako, kami ng pack na tuluyan siyang mawalan ng sariling control."

"Resisting what?"

Tinignan niya ako ng malalim. "Something to do with what you're feeling, Ate Cassandra."

Anong... Anong ibig niyang sabihin? Tinignan lang niya ako na parang may pumipigil sa kanya.

"Salva.What do you mean?"

She heaved a deep breath and said, "You both share a connection. A very very tiny but strong connection that is similar to Kuya Van and ate Agatha had before."

Anong...

"Hindi ko alam. Hindi namin alam. Walang nakakaalam. Because Agatha is the only mate Kuya Van ever had. At iisa lang ang mate namin, hindi maaring magkamali ang instinct ng isang werewolf pagdating sa pag pili ng mate," she added.

Lumapit siya sa akin at inilagay ang isang kwintas sa aking palad .

Nakabukas ang pendant nito na hugis puso at may larawan ng isang dalaga na nakangiti...

"That's Agatha."

Wait no...

Just no...

Bakit... bakit magkahawig kami?

Alpha and The BitchWhere stories live. Discover now