THE SUFFERER

♠︎ Barbie Bebek

pain.

Keyifli okumalar.

~~~

"♪Anne kuş demiş ki, Vik vik vik ♪"

Peşimden sürükleyerek getirdiğim ağır spor çantasıyla demir odaya girmiştim. Her zamanki gibi soğuk, her zamanki gibi sessizdi. Şarkı söylerken sesimin yankılanarak kulağıma gelişini duyabiliyordum.

"Ve baba kuş demiş, Gak gak gak!"

İçeri girdiğim anda gözleri kapalı yerde yatan kızı gördüm. Ardından meraklı gözlerle yürüyüşümü izleyen Jimin'i ve gözlerini açık tutmak için mücadele eden Genji'yi.

"Ve minik kuş eklemiş, Cik cik cik..."

Ardımdan sürüklediğim çantayı bir kenara bırakıp Genji ve Jimin'in karşısında yere çömeldim.

"Bu şarkıda anlatılanı anladınız mı?"

Genji'ye tam iki gündür yemek vermiyordum. Doğrusunu söylemek gerekirse bu cılız bedenle iki gündür hayatta kalabildiği için ona hayrandım. Bugün onu besleyeceğim. Yani, belki.

Açlıktan öyle harap olmuş ki, bana cevap verebilecek gücü kalmamış. Zaten kalsa da cesaret edebileceğini sanmıyorum. Ancak Jimin tam da beklediğim gibi patavatsızca sorumu cevaplamaya çalıştı.

"Kuşların ses çıkarması mı?"

Söyledikleri kulağa bir aptalın cevabı gibi gelebilir ama ses tonundaki aşağılayıcı tavır ne yapmaya çalıştığını açıkça anlatıyor.

"Hayır pembe prens. Şarkıda diyor ki: Denginizi bulun."

Jimin yüzünü buruşturduğunda açıklamam gerektiğini anladım. "Eğer bir serçe olup kargayla çift olmak istersen ancak aptal bir civciv elde edersin!"

Ayağa kalkıp yerde hareketsiz yatan kızın yanına ilerlerken sözüme devam ettim.

"Bu bir metafor. Tabii ki bir kargayla bir serçenin sikişmesi sonucu civciv ortaya çıkar demiyorum. Bu bilimsel olarak yanlış."