{Tamamlandı} Ölümle Aşk Arasında|NefTah|

★4★

Polis kimliğinin etkisiyle Nefes saniyeler içinde plan yapabiliyordu. Şimdi de bundan yaralanıyordu. Riskli olsa da yapabileceği bir şey vardı. Kendisi için geri sayıma başladı.

3

Silahını daha sıkı tuttu.

2

İçinden paslanmamış olmayı diledi.

1

Başına dayanan silahı tutup arkasında duran adama döndü. Aynı anda yakaladığı adama da tekme atmıştı. Saniyeler içinde diğer adamın da silahını almıştı. Silahları adamlara doğrulturken bu duruma gülmeden edemedi. Demek ki, zaman söylendiği kadar önemli değildi. Her şeye rağmen iyi bir polisti.

"Şimdi kim kimin azraili?"

Diğer silahın da emniyetini açtığı sırada iki adamın da bakışları şaşkınlıkla doldu. Kızı tanımış, yaptıkları hatayı anlamışlardı. Sonradan gelen adam olacakları engellemek için konuşmaya başladı.

"Nefes hanım, bir yanlışlık oldu."

"Sen ismimi nereden biliyorsun lan?"

"Polisiz biz de."

Nefesin kaşlarını çatarak "Ne saçmalıyorsunuz siz?" diye sormasıyla adam elini cebine doğru attı. Kısa bir an ateş açmak istese de adamın bakışları yanlış bir şey yapmayacağını gösteriyordu. Her hareketi dikkatle izliyordu. Adam polis kimliğini yavaşça uzattı.

"Diyelim ki polissiniz. Neden peşimizde dolanıyorsunuz? Eğer gerçekten polisseniz göreviniz başka."

"Şirkete yerleştirilenlerden bahsediyorsunuz, biliyorum ama onlar ayrı. Biz evi korumak için görevlendirildik."

"Evi koruma görevi bana verildi."

"Sizi koruma görevini de Fırat müdür bize verdi, Nefes hanım, yani komiserim."

Aldığı nefeslerin eşliğinde silahları sahiplerine uzattı. O kadar gerilmişti ki, rahatlamasıyla birlikte vücudu sızlamaya başladı. En çok neden korkmuştu? Kaleli ailesini koruyamamaktan mı, tetiğe basmaktan mı? Düşünceleri allak bullaktı. Eğer böyle devam ederse işini düzgün yapamayacaktı.

"İsmin ne?"

"Zülfikar."

Kız üstünü başını düzeltirken "Zülfikar, takip yapıyorsanız, koruyorsanız doğru dürüst yapsanıza işinizi," diye tısladı. Uzun süredir işinden uzak olduğundan kısa sürede hissettiği adrenalin bedenini terk ettiği anda yorgun düşmüştü. "Bu kadar dikkat çekilir mi?"

"Pazarda çok mu sırıttık?"

"Film cam arabayla sırıttınız, Zülfikar, film cam arabayla."

"Nefes! Nefes, neredesin?!"

Genç kız Tahirin sesini duymasıyla hızlandı. Keşanı Zülfikarın boynuna dolayıp "Bir daha şüphe çekerseniz ipinizi çekerim, Zülfikar," diyerek yanlarından ayrıldı. Tahir Kaleli deli gibi etrafta dolanıyor, fiziken Nefese benzeyen her kadının yüzüne bakıyordu. Genç kız dayanamayıp kahkaha attı. Buradaki kimse onun gibi giyinmemişti. Tahir bunu bile fark edemeyecek kadar korkmuştu demek.

"Karıştırılacak biri değilimdir be Kaleli!"

Genç adam duyduğu sesle hızla arkasını döndü. İşte karşısındaydı. Derin bir nefes alarak kıza doğru ilerledi. Nefesi pazarda göremeyince delirmişti. Onu arayan her kimse ailesine zarar veremeyince onu almasından korkmuştu. Düşündüklerinin saçmalık olduğundan emin olarak kıza doğru ilerleyip kolunu tuttu. Nefes bir kez daha cevabını bildiği sorular sormaya başlamıştı.