သံသယများရဲ့ နောက်ကွယ် [ Completed ]

part - 14

အခန်း ( ၁၄ )

"​နေခြည်​ "

သူ့နှုတ်ဖျားမှ တအံ့တသြ ရေရွတ်သံက အလိုလို ထွက်သွားတယ် ။

"အစ်ကို ၊ သူက ဘယ်​သူလဲ......"

​နေခြည်​က မျက်ဝန်းစိမ်းတွေနဲ့ သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေပြီး ထက်​မြတ်​ကို လှမ်း​မေးနေလေတယ် ။

ထက်​မြတ်​လည်း ရုတ်​တရက်​​ရောက်​လာတဲ့ မြတ်​မင်း​ကြောင့် ​ငေးငိုင်​​နေရာမှ အသိစိတ်​၀င်​လာတယ် ။

"​နေခြည်​ ၊ ဒါက ကျွန်​​တော့် သူငယ်​ချင်း မြတ်​မင်း"

"ဪ..."

"နေခြည်​ ဘာဖြစ်​တာလဲ ။ သူက ဘာလို့ ငါ့ကို မမှတ်​မိရတာလဲ ဟမ်"

မြတ်မင်း နားမလည်နိုင်စွာနဲ့ ထက်မြတ်ကို မေးလိုက်မိတယ် ။

"ငါ နဲ့ အပြင်​မှာ စကားခဏပြောရအောင် ။ ငါ ရှင်းပြမယ်​"

"မင်း!"

မြတ်​မင်းက စကားလုံးတွေကို မြိုသိပ်လိုက်ပြီး နေခြည့်ကို တစ်ချက်​ကြည့်ကာ အခန်းထဲမှ အပြင်​ထွက်​ခဲ့တယ် ။

"​ကျွန်​​တော့် သူငယ်​ချင်းနဲ့ စကားခဏ​ပြောလိုက်​ဦးမယ်​ "

ထက်မြတ်က နေခြည့်ကို ကြည့်၍ ဆိုတယ် ။

"ဟုတ်​ကဲ့....ကိုထက်​မြတ်​..."

ထက်​မြတ်​ ​ဆေးရုံထဲက အပြင်​ထွက်​လာ​သော် ​ဆေးရုံ၀န်းထဲက ထိုင်​ခုံလေးမှာ မြတ်​မင်း ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။

"မြတ်​မင်း..."

သူ ခေါ်ရင်း ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။

"ထက်​မြတ်​...မင်း ​ပြောစမ်း ။ နေခြည်​လင်းက ဘာလို့ ​ဆေးရုံ​ရောက်​​နေရတာလဲ ။ သူ ဘာလို့ငါ့ကို​တောင်​ မမှတ်​မိရတာလဲ။ မင်းက​ရော ဘာလို့ သူနဲ့အတူ ရှိ​နေရတာလဲ"

"ငါ သူ့ကို ကားနဲ့ တိုက်​ခဲ့တာ..."​

ထက်မြတ်ရဲ့ စကားအဆုံး မြတ်မင်းက ရှူးရှူးရှားရှား ဖြစ်သွားတော့တယ် ။

"ဘာ...မင်း ဘာ​ပြောတယ် ၊ မင်း ရူး​နေလား ။ ဘာလို့ သူ့ကို ကားနဲ့ တိုက်​ရတာလဲ"