You're The Only One (Lausingco Series #1)

Chapter 6

Chapter 6
Utot

Alas tres y media ako sakto nakarating sa Lucena. Gulat pa nga sina Mama kasi akala mila hindi ako makakauwi this weekend. Aba'y pwede ba naman yun? Miss ko na sila, mahigit one month ko na din silang hindi nakasama no.

Nagluto si Mama ng paborito kong tinola at ibang binake nya. Habang nakain kami ay panay ang kwento ko tungkol sa pag-ojt ko doon sa Lausingco Hotels. And mind you, talagang binida ko kina Mama kung gaano kaganda doon.

"Punta tayo dun mga minsan, Ma. Sobrang ganda. Tapos ang dami na nilang branches."

Natawa si Mama at sinandukan pa ako ng kanin sa plato.

"Oo, pag uwi ng Papa nyo." Natatawa nya pa ding sagot.

Tumulong ako sa pagligpit matapos naming kumain. Si Kuya ang pinaghugas dahil day off naman nya sa trabaho. Nagpaalam naman ako kay Nanay na maglalakad lang saglit.

Papalabas na ako ng gate nang tumunog ang cellphone ko. May text pala galing kay Eli.

Elizabeth:
Wer yu?

Sinaraduhan ko naman ang gate at nagsimula nang lumakad.

Ako:
Labasan. Y?

Pinindot ko ang lock button ng cellphone ko at tinabi sa bulsa ko. Hindi na gaanong mainit kaya ayos lang na mag lakad lakad ng ganitong oras. Sinilip ko uli ang cellphone ko, pero wala ng reply galing Eli.

Nagkibit balikat ako at shinoot uli sya sa bulsa ng short ko. Matagumpay akong lumampas sa bahay ng mga Lausingco at nakarating sa may tindahan ng siopao at siomai sa labasan.

Kinawayan ako nung mga security guard sa may labas ng Cooperative sa labas ng compound namin. Humarap ako sa kalsada para maghanda na sa pagtawid, pahakbang na ako ng matigilan ako dahil sa malalalim na mata ang nakamasid sa akin sa kabilang kalye. Napalunok ako at pinagpatuloy ang pagtawid.

Naiilang pa din ako kapag nagkakatitigan kami, though may part sa loob ng dibdib ko ang nagdidiwang dahil nakakatitigan ko sya ng ganun.

Walang lingon na dumiretso ako sa stall ng siopao at siomai doon. Huminga pa ako ng malalim dahilan para magmukha akong tanga.

"Siomai nga po. Trenta."

Matapos kong iabot iyong bayad ay pasimple akong sumulyap sa pwesto ni Emoji sa labas ng tindahan doon. Bahagya pa akong napasinghap dahil muli na namang nagtama ang paningin namin. Saktong sakto pa noong tumingin ako sa kanya. Mabilis kong iniwas ng tingin ko sa kanya.

Kinagat ko ng madiin ang pang ibaba kong labi. Shit naman, Sinag.

Inabot sa aking nung tindera iyong siomai ko. Kasalukuyan ko iyong nilalagyan ng mga condiments ng maamoy ko ang pamilyar na pabangong iyon.

"Siomai. Twenty pesos." Aniya sa napapaos na boses.

Sumulyap ako sa kanya, at tila ba nananadya ang tadhana dahil saktong sumulyap din sya sa akin. Kaagad akong umiwas ng tingin at binagsak ang mata ko sa siomai ko. Narinig ko pa ang bahagya nyang pagtawa dahil sa naging reaksyon ko.

Binuhat ko ang cup kung nasaan ang siomai ko at minadali ko ang paglalakad makaalis lang doon. At kahit anong bilis ko, alam kong nasa likod ko na sya.

Hindi na ako kumain ng hapunan sa kadahilanang busog na ako. Tumambay lang ako sa kwarto ko at inayos ang mga gamit ko.

Halos humaba ang leeg ko dahil narinig kong tumunog ang chat heads ng messenger ko. Binitawan ko muna ang mga papel na basura at lumapit doon. Si Rain pala, bakit daw hindi muna kami nagpakita ni Eli sa kanya bago kami umuwi. Hinayaan ko nalang sya at binalikan ang pag aayos ko.