Body Swap | yoonmin ✔

[16] Lost

[YOONGI]

Nie mogę uwierzyć, że to robię, ale od kilku godzin błądzę z tymi włóczęgami po lesie.

Dziś jest bardzo gorąco i duszno, trudno to znieść, ale na szczęście większość naszej wędrówki spędzamy w cieniu drzew.

Od dawna, nie wiem, gdzie jesteśmy, ani ile dokładnie minęło czasu.

Boli mnie głowa, jestem głodny i właściwie chcę po prostu iść spać.

Namjoon przewodzi jako lider i prowadzi nas tam i z powrotem. Jestem pewien, że on sam nie ma pojęcia gdzie jesteśmy.

- Wciąż potrzebujemy trzech punktów kontrolnych – ogłasza Junkook, lekko spanikowany, bo niebo powoli zaczyna robić się różowe.

Na każdej ze stacji znaleźliśmy kopertę z napisem „Grupa 5". Wewnątrz znajdował się kawałek papieru z częścią zdania.

- Ile już mamy? – pytam.

- Do tej pory znaleźliśmy siedem kopert, wydaje mi się, że to zagadka, ale wszystko jest pomieszane i nie ma sensu – wyjaśnia Seokjin.

- Nadal możemy wygrać – mówi entuzjastycznie Jimin.

Co jest z nim nie tak?

Namjoon zatrzymuje się i patrzy na mapę.

- Ostatnie trzy stacje są oddalone daleko od siebie, powinniśmy się rozdzielić – sugeruje.

- Idę z Taehyungiem – ogłasza Jungkook.

- Z Namjoonem – mówi Seokjin.

- Przyłącze się do Tae i Kookiego – decyduje Hoseok.

- Więc Yoongi i Jimin idą na ostatnią stację, spotkamy się tam gdzie wszystko się zaczynało – decyduje Namjoon.

Świetnie.

Do zobaczenia! – żegnają się.

Patrzę na Jimina przez kilka sekund niepewny, czy naprawdę chcę to zrobić.

- Na co czekasz?

Dlaczego miałem nawet nadzieję?

[JIMIN]

To oczywiste, że Yoongi nie dba o kondycję , ale właśnie dlatego cieszę się bardziej. Widzenie jego zmęczonej twarzy wydaje się całkiem zabawne.

- Jimin, ile jeszcze? – łka.

- Jeśli nadal będziesz taki słaby, to nie dotrzemy tam za sto lat.

Wygina usta w podkowę. – Musimy to robić?

Wygląda prawie słodko. A dokładniej, wyglądam słodko, ale to nic nowego. „Min Yoongi" i „słodki" to słowa, które nie pasują do siebie.

- Damy radę więc ogarnij się.

W końcu poddaje się i idzie cicho obok mnie.

Robi się coraz ciemniej i trudniej znaleźć drogę, ale już nie jest daleko. Myślę, że szkoda, iż dzień tak szybko minął.

- Czy to nie tu? – mówi od razu Yoongi.

Kiwam głową. Tak jest. Niedaleko nas wisi znak, na którym przypięto kopertę. Zbliżamy się tam i niecierpliwie ją otwieramy.

- Dwaj bracia, których znam... - czyta na głos Yoongi. - To wydaje się być początkiem.

- Skąd wiesz, skoro nie znasz reszty?