Charlotte Cowell ➵ One Direction

94. nieuws

*Niall's pov*

Ik word wakker gemaakt door Paul

"Niall, wakker worden! We hebben geweldig nieuws" zegt hij.

"Wat?" "Het gaat over Charlotte" antwoord hij.

Ik ga meteen rechtop zitten.

"Wat? Hebben ze haar locatie gevonden? Zeg alsjeblieft ja!"

Paul kijkt me aan met een grijns en knikt.

"Yes!" Schreeuw ik zo hard als ik kan. Ik geef Paul een knuffel en ren de kamer uit.

"Op naar Charlotte!" Schreeuw ik.

~20 uur later~

*Charlotte's pov*

Ik moet het doen.

Het moet.

Zal ik het doen?

Het moet.

Er valt een traan op mijn wang als ik de woorden op papier zet.

Het donkere deel in me heeft gelijk.

Ik moet hier een eind aan maken,

Het moet.

Hoeveel mensen gaan me missen?

Niall, papa de Jongens en Sanne.

Maar 7 mensen.. Ze hebben elkaar toch?

Wat boeit Jason het? Niks. En rob? Ook niks.

Ze willen me gewoon in pijn zien. Dat gaat gebeuren.

Ik pak mijn puntenslijper en krijg het plastic er gemakkelijk af. Ik word gegroet door een scherp mesje.

Ik zucht een paar diepe keren en zet het mesje tegen mijn keel aan.

Maar Niall?

Ik gooi het mesje weg.

Wat ben ik aan het doen? Wat als ik wel vrij kom? Wat als ik weer terug bij Niall ben?

Je gaat Niall weer zien. Daarboven, als hij zijn leven heeft geleeft. Dan zijn jullie weer samen. So don't worry, pak het mesje, al je problemen gaan weg.

Ik pak het boekje en een pen.

Ik schrijf en schrijf en schrijf.

Voor Niall.

Voor Papa.

Voor Sanne.

Voor Harry.

Voor Louis.

Voor Zayn.

Voor Liam.

Ik laat mijn pen vallen.

Ik zucht weer diep en loop naar het mesje dat een paar meter voor me ligt.

Ik bijt op mijn lip en pak hem.

Opeens hoor ik iemand een sleutel in de deur doen.

"Fuck" zeg ik zacht.

"Nu, snel!"

Maar het is al te laat. De deur gaat open en daar staat Jason met een grijns. Ik verstop het mesje in mijn hand palm.

"Hello, bitch" zegt hij.

"Kom ik hier ooit uit?" Vraag ik hem.

Jason lacht. "Wat denk je zelf?" Vraagt hij.

"N-nou , ik denk het niet". Hij knikt. "Dat heb je goed"

En toen opende mijn ogen. Ik kom hier toch niet uit. Ik sterf hier toch wel, dus waarom gewoon niet nu een einde maken? De ellende die nog moet komen zal nooit gebeuren.

"Okay" zeg ik zacht.

Ik pak het mesje en zet hem op mijn keel.

"Je kan me geen pijn meer doen Jason, niet meer"

Ik zie Jason naar me toe rennen maar het is al te laat.

Ik druk het mesje in mijn keel en haal hem naar de andere kant van mijn nek.

Ik val neer op mijn knieën.

Tot ziens Niall