Ερωτεύτηκα την κολλητή μου.

Κολακείες

«Για πες.. έχεις αγόρι;»
Η Βικτόρια κοίταξε την πισινή συμμαθήτριά της παραξενεμένη. Η Ιζαμπέλα της έδειξε ένα χαμόγελο κάνοντας νεύμα με τα φρύδια της. Γιατί έκανε πως δεν ήξερε; Όλη η κωμόπολη το ήξερε. Είχε μαθευτεί κυριολεκτικά παντού και αυτό έφερε μια ακόμα μεγαλύτερη ενόχληση στην Βικτόρια που δεν κράτησε κανένα επίπεδο.
«Γιατί κάνεις πως δεν ξέρεις;» είπε φανερά ενοχλημένη και η Ιζαμπέλα φάνηκε λίγο έκπληκτη από την αντίδραση της όμως δεν πτοήθηκε. Οι κόρες των ματιών της κοίταξαν σκεπτικά προς τα δεξιά κι έπειτα καρφώθηκαν ξανά στα μάτια της Βικτόρια.
«Τι θα έπρεπε να ξέρω;»
Η Βικτόρια αναστέναξε κι έπειτα γέλασε στην σκέψη ότι η κοπέλα προφανώς συνέχιζε την μπλόφα της ακάθεκτη.
«Έλα τώρα, όλοι το ξέρουν.»
Η Βικτόρια γύρισε μπροστά της για να μην τραβήξει την προσοχή της καθηγήτριας. Λίγα δευτερόλεπτα μετά όμως ένιωσε τη συμμαθήτριά της να σκύβει μπροστά και να της ψιθυρίζει.
«Δεν ασχολούνται όλοι μαζί σου όσο νομίζεις.» η φωνή της ακουγόταν δελεαστική, λες και προσπαθούσε με τον τόνο της να εκφράσει προσβολή, αλλά αυτό δεν άγγιξε την Βικτόρια. Ή έστω έτσι πίστευε.
Το κουδούνι χτύπησε και όλες σηκώθηκαν να βγουν έξω εκτός από την Βικτόρια. Ένιωσε πως δεν είχε δύναμη να σηκωθεί από τη θέση της. Ήταν λες και το πιο παράλογο πράγμα την έλουσε στη θλίψη. Το μόνο πράγμα που ήθελε εξαρχής ήταν να μην ασχολούνται μαζί της. Και για κάποιο λόγο το να το ακούσει, την πάγωσε στην θέση της, την πλήγωσε ξανά. Τι ήξερε όμως αυτή η Ιζαμπέλα για τα κουτσομπολιά; Μπορεί αυτή να το έβλεπε έτσι δε σημαίνει ότι όλοι το έβλεπαν το ίδιο. Μπορεί απλώς αυτή να απείχε από αυτά. Μπορεί να ήταν η μόνη που τελικά κοιτούσε τη δουλειά της και δεν την ενδιέφεραν οι άλλοι. Μπορεί αυτό να ήταν κάτι καλό και να απώθησε με τη συμπεριφορά της τη μόνη κοπέλα που ίσως μπορούσε να συμπαθήσει ή εμπιστευτεί.. εντάξει ας μην το παρατραβήξουμε δεν είναι καιρός για εμπιστοσύνη ακόμα. Αλλά μια αρχή δεν θα έκανε κακό σε κανέναν, έτσι κι αλλιώς δεν τη ρώτησε κάτι που κανείς δεν ήξερε ήδη. Δεν έχανε τίποτα να δοκιμάσει.
Όταν οι κοπέλες άρχισαν να μπαίνουν στη τάξη, η Βικτόρια είδε την Ιζαμπέλα να μιλάει ήδη με τις μισές από εκεί μέσα. Να γελάει μαζί τους, να τις πειράζει, να τους ρίχνει ηλίθιες κολακείες. «Αχ βρε αγάπη μου τι τέλεια μαλλιά είναι αυτά, ΤΙ ΚΩΛΆΡΑ ΈΧΕΙΣ ΕΣΎ ΚΟΎΚΛΑ ΜΟΥ, τι όμορφα νύχια!» με όλες τις κοπέλες φυσικά να μη χάνουν την ευκαιρία να το θεωρήσουν τόσο κολακευτικό. Όταν η καθηγήτρια μπήκε στην τάξη και η Ιζαμπέλα κάθισε ξανά στη θέση της έσκυψε μπροστά και αντανακλαστικά η Βικτόρια έγειρε πίσω για να ακούσει τι ήθελε να της πει.
«Τι ηλίθιες πουτάνες όλες εδώ μέσα.»