Dementia (Shqıp) |✔|

part 27 ❇

Kaluan dy muaj qe Nirvana endej neper shpirtra te trazuar fajtore burgjeve e neper zyren e saj , e palodhur ne gadishmeri per te ndihmuar kedo qe kerkonte ndihmen e saj.

Sot do fliste me dy persoana rradhazi per te arritur te zbuste marrezite ne mendjet e secilit.

Njeri qe kishte perfunduar ne burg per vjedhje te rendomta e ishte viktimizuar ne burg nga nevojat seksuale te me te forteve ndersa tjetri gjendej ne burg per nje akt makaber ndaj nipit te tij.

"Ke deshire te flasim sot per te ardhmen tende Eriodion?" Iu drejtua nje 20 vjecari me kembe te holla qe veshtronte me frike syte e perlotur te Nirvanes pasi i kishte treguar me detaje sesi kishte rene pre e abuzimeve seksuale ne burg . E kishte bere Nirvanen te pendohej qe shpesh here pyeste pacientet ftohte  si te ishte e pashpirt.

Ama cdo fjale e tij e bene Nirvanen te rrenqethej  te harronte qe ishte nje psikologe, e psikologet ishin te dashura ama te ftohta , te prera e sduhej te perfshiheshin emocionalisht.

Ne ate situat ajo ishte dicka e pamundur. Teksa Eridioni po i tregon per endrrat e tij , deshirat e shumta qe kishte pasi te dale nga aty Nirvanes i vertiteten tjera mendime.

'Ishin dy ose tre veta qe benin si kapo te burgut. Sa here na linin te lire per te shijuar ato  pushimet 3 orarshe ne oborr...oborrin te cilin e kam pare shume pak pasi me terhiqnin zvarre me fusnin ne qeli e benin cte donin. Njelloj sic benin ne banjo. I urrej dushet e perbashketa. '

"Po me degjon?" Ia nderpret Nirvanes mendimet e kerkon per miratim nga ajo.

"Po po me thuaj?"

Dua te behem dikushi ne jete e kete e duam te gjithe. Dua te behem thjesht nje Eridon qe sheh punen e tij qendron jashte problemeve dhe mundohet ti beje balle veshtirsive te jetes. Do mundohem te gjej nje pune te rifitoj besimin e familjes..."

'Me rrihnin, me godisnin me cte gjenin. Kishte raste qe i godisja ama dhuna ishte me e madhe. Pasi skisha me fuqi te kundershtoja degjoja trupin e tyre te mbeshtetej nga pas meje.'

"Me vjen mire qe mendon per nje te ardhme e sidomos per rifitimin e besimit te te afermve te tu. Besoj se mbeshtetjen e tyre do e kesh. Fajet e gabine bejme te gjithe esenca e kesaj bote kaq kalimtare eshte te mos rendim pas gjerave abstrakte e te pamundura  por tu falim dashuri e ngrohtesi njerzve tane e ata te bejne te njejten gje.'

Kur u largua perqafoi Nirvanen. I kerkoi numrin e zyres se saj dhe duke perseritur shifrat me vete hera heres ndalonte dhe i thonte qe kishte qene me fat qe Nirvana ishte bere pjese e problemeve te tyre. Ishte mirenjohes qe kishte dike te afte per te degjuar.

Priti per te burgosurin tjeter duke menduar per ndonje leje qe ti dergonte te burgosurit ne ndonje aktivitet a te bente dicka per ta ne menyre qe te mund te shijonin grimca te lirise e te ishin te lumtur me aq sa u falej.

Dera e celikte u hap serish. Ishte nje zhurme qe Nirvana e degjonte prej 1 viti tashme. Ishte mesuar me ate kercitje me ato krrap krrap hapash me ate cing cing hekurash. Ishte mesuar edhe me ate te pashpirt qe kishte perballe.

"Pra Arber cdo na thuash sot?" I flaku keto fjale ne ajer jo me peshtirosje po me keqardhje per ate person qe kishte perballe.

"Ca me tthan moj. Ti kam than krejt. Mos me shif me ato sy. Djali e meritojte me vdek ne at menyr."

'I preva koken sepse me tha se kam harru me pi ilacet. I thash mprit ktu shkova mora spaten e ja ngjesha nkok. Filloi tu i dal gjak po hala bertiste hala renkojte. Ato zhurma me acaronin ma fort. I rash nqaf disa ber me spat derisa pash qe koka fluturoi tutje. Kam qesh me lot kur gjaku filloi tu me sperkat teshat hahahah.'

"E di te kuptoj. Ndoshta e meritonte." Keto fjale Nirvana ia perseriste gjithmone teksa shkruante pafund ne flete te bardhe rezultatet e ketij pacienti. Nje person me rrezikshmeri te larte per shkak te mendesise se ulet. Kishte frike nga ai person perballe saj ama kerkonte te ishte e sigurte qe ishte nje rast ndryshe para se ta perplaste ne muret e bardha te psikiatrise.

Ja ky ishte nje rast i humbur. Nje person me te meta mendore qe i mungonte lucita intervalla ndryshe nga marrezia qe gjendet brenda nesh. Dementia eshte kaq njerezore sepse marrezi bejme te gjithe ama kuptimi i vertete i dementias eshte rikthimi ne shendetin e plote mendor. Eshte si nje pus i thelle ne te cilin futesh, ka erresire nuk sheh asgje e terbohesh teksa flet me vete. Humbje vetedije ama kur zgjohesh ndihesh si i rilindur me i fuqishem se kurre per te jetuar.

Nuk e zgjati shume terapine me te. I dha leje te largohej teksa ngjiste shkallet per ne zyren e drejtorit , trokiti dy here pasi pershendeti me koke sekretaren qe gjendej  jashte deres e me nje furi perplasi dy raporte mbi tryeze.

"Cjane keto?" Vetullngrysuri kerkoi shpjegim teksa mori njeren nga dosjet ne duar.

"Njera dosje eshte e Arber Gjokaj. Te burgosurit per vrasje. Ka vrare nipin e tij , nuk shfaq pendese nuk ka asnje lloj ndjenje brenda atij personi. Ka nje reezikshmeri te larte e i duhet ndihma e nje psikiatri. Ajo dosje eshte shqyrtuar dhe nga nje profesor dhe rezultati eshte i njejte. Ai ka lindur i tille nuk eshte shnderruar."

"E cfare e ben ate ndryshe?"

"Te tjeret jane viktima te shoqerise, te vete botes qe kemi ndertuar. Te gjithe kane bere gabime te renda ama te gjithe jane persona qe bien ne gropat e egoizmit qe ne kemi ndertuar me vite. Gjakmarrja per shembull...eshte thjesht nje ligj i vjeteruar ne kohen kur mendimet rreth sanksioneve ishin te pakta e kishte vetem sanksione primitive. Me pas dolen ligje te reja ama shoqeria e pabindur kerkonte per marrjen gjak pa menduar per pasojat qe ajo kembengulje do prishte te ardhmen e do i fuste niperit e tyre ne gropa te errta.
Nje shembull tjeter eshte varferia. Mjerimi i detyron te kryejne vepra te jashtligjshme sepse duhet te mbijetojne ne kete bote qe serish i forti mund te dobetin. Rrahjet e shumta behen ose sepse jane te ngopur me drogera te allasojshme te shoqerise ose sepse kane marre ndonje doze adoleshence. Nese do te flas per arsye qe jane kaq shume per dite me rradhe."

"Po dosja tjeter?" Nje dosje qe qendronte mbi tryeze me nje person te veshur me uniforme polici.

"Ai eshte njeri nga punonjesit ketu. Me kujtohet dita e pare qe shkela ketu dhe veprimi i pare qe ai beri ishte i jashteligjshem. " kujtoi ketu momentin qe ai polic pervers e ngjeshi pas dere. "Kam deklarata nga te burgosurit qe vertetojne se veprimet e tij jane shume te jashtligjshme dhe..."

"Cdreqin po thua?"
U dallua inat ne zerin e tij ama Nirvana skishte ndermend te ndalonte.

"Ai punojnes i drejtesise  nuk eshte vecse nje llum i deshirave te tij. Deklaratat e meparshme qe po te thoja vertetojne qe ai ka asistuar ne abuzime seksuale, dhune, fshehje te rregjistrimeve te kamerave te sigurise per te mos vertetuar fajesine e tij ama fatmiresisht ai nuk i shpetoi kameres se vogel qe vendosa tek nje i burgosur. Gjithcka eshte ne dosje."

U largua nga aty duke lene drejtorin mjeker bardhe te burgut duke kruar koken . U largua me nje vetbesim e ndjenje trumfi sepse ia kishte dale. Kishte arritur te sillte ne vete nje pjese te mire te atyre pacienteve nderkohe qe pjesa tjeter qe kishte refuzuar te sherohej o ishte vetevrare o do perfundonte aty ku meritonte , aty ku duhej.

Thuhet qe kurre sduhet te premtosh kur je i luntur ose te marresh vendime kur je i trishtuar ama Nirvana ate bente e kurre nuk ishte bere pishman sepse brenda saj ekzistonte nje dementia. Nje demntia qe arriti te sheronte aq shume te tilla.

Fund...

There is no real ending its  just the place you stop the story...

Pjesa e fundit pastaj epilogggguu.