Dementia (Shqıp) |✔|

part 28 (epilogue)

"Si eshte princesha vogel?" Vendosi doren ne barkun e Nirvanes  teksa u afrua per ti lene nje puthje ne barkun e rrumbullakosur.

"Po ecen mire shtatezia fale zotit Egli" E pa ne fytyre dhe i qeshi lehte.

"Shpresojme te mos na behet si kjo tjetra." Marvini ndiqte nga pas me hapa te vegjel te shpejte vajzen dy vjecare teksa qeshte i lumtur qe ndodhej aty.

"Me behet qejfi per te dy ju." Pasi Egli kishte ulur koken e kishte pranuar ndihmen e Nirvanes e te Marvinit te cilet asokohe shqetesoheshin per pranine e tij ne jeten e tyre , ai kishte paguar me leket qe i kishin dhene borxh personat qe i ishin vene pas. Kishte menduar per dite me rradhe se kishte humbur e ishte bere ajo qe sduhej ama sot ai kuptoi qe te kerkosh ndihme nga dikush qe shqetesohet per ty ste ben ty te ulet e as te dobet. Thjesht te ben nje viktime e gropave te erreta ne te cilat sduhet te qendrosh. Askush nuk duhet e ai kishte gjetur forcen fillimisht brenda vetes e me las ne duart qe i ishin zgjatur per ta ndihmuar. Sot qendronte aty si nje mik i tyre. Kishte qendruar aty edhe diten e dasmes se tyre duke i buzeqeshur Marvinit e duke i thene qe eshte me fat qe e ka.

Sot ishte kthyer ne nje mik te mire te familjes prej ndihmes qe me pas i kishte dhene vellait te Marvinit per te mos u droguar me.

Nirvana qendronte ne kembe duke vezhguar levizjet e Marvinit dhe te bijes se tyre.

"Marvin ja kepute kockat!" Ngrinte zerin sa here shihte te shoqin teksa hidhte ne ajer vogelushen e qeshur  e me pas afrohej drejt tyre duke buzeqeshur. Kishte gjetur qetesi brenda familjes e familjen e kishte ndertuar  me shume mund.

"Mos ma ngre zerin jam burri une!" Shakate e Marvinit qe dita dites shtoheshin jo vetem e benin te qeshte  por e benin te ndihej  me fat qe cdo dite kishte prane dike qe e acaronte, i ngrinte nervat, e merziste me xhelozite e tij qe edhe pas vitesh lidhje nuk ishin zhdukur. E rendesishme ishte qe pavaresisht gjithckaje i shtrengonin doren njeri tjetrit e ne fund te dites binin duke fjetur ne krahet e njeri tjetrit.

Ja kjo eshte jeta ajo vorbulla qe ecen e kjo eshte lumturia. Shtrengimi i dores te personit qe do pasi i ke bere balle veshtiresive te dites.

Pa Marvinin ne sy teksa ai e la vajzen te lire te vraponte ne bahcen e tyre me bar te njome jeshil qe vallezonte nen tingujt e hareshem te eres. Shikim e tyre e shkeputi e qara e vajzes e cila ishte rrezuar e kishte perplasur koken ne nje gur rastesor qe kishte shtypur fijet e shumta te barit.

"Dreqin!" Mallkoi Marvin teksa pa gjak ti dilte nga balli e i tmerruar me duart qe i dridheshin e ngriti nga toka dhe e mori ne perqafim. Nirvana qendronte e ngrire duke fajesuar veten per cdo shenje qe vajza merrte ne trup. Shenja qe tregonin prapesite e saj , tregonin dite te ftohta per te , ama dite te kaluara.

"Ska gje shpirti babit! Eshte vetem nje e gervishtur ja ta puth babi tani e pushon direkt. Mos qaj zemra babit ,mir?" I fshinte lotet qe i rridhnin ne faqe teksa i puthe ballin nderkohe qe Nirvana fshinte ate pak gjak me nje lecke te paster.

Jeta eshte mjegull qe ste le te shohesh cke perpara e njeriu eshte nje trup qe gjithmone do ece perpare duke zbuluar destinacionin e tij qe padyshim eshte vdekja e hidhur. Rendesi kishte udhetimi ne kete bote sepse aty gjeje gjithcka, gjeje lot trishtim, humbje shprese, goditje ama gjeje dhe buzeqeshje te verteta ,lumturi ngrohtesi e dashuri qe ne i vleresojme vetem teorikisht.

Bejeni udhetimin e jetes tuaj te vleje. Udhehiqni trurin e mendjen tuaj drejt shtresave te mjegulles per te zbuluar se cka pas asaj perdjeje. Shtrengoni duart qe ju zgjaten per ndihme e zgjasni nje dore drejt dikujt qe ka nevoje. Ne mund te bejme kaq shume qe e ardhmja jone te jete sa me pak e dhimbshme prandaj mos qendroni duarkryq por dilini zot vetes.

"Opp mu merzit gruaja me shume se vajza." I ferkoi lehte faqen nderkohe qe syte e tij i falnin jete me ane te nje veshtrimi.

"Te dua." Iu drejtua Marvinit te cilin vazhdonte ta shihte ne sy  teksa ferkonte ballin e vogelushes se tyre me duart e ngrohta te nje nene.

"Jam kaq me fat qe te perplasa me dashje per te te rene ne sy ate dite te parkingu." Po i referohej takimit te pare te tyre e teksa Nirvana kerkonte  te gjente nje grimce inati ne fytyre buzeqeshja ishte e vetmja gje qe doli nga shpirti i saj.

"Bije dreka eshte gati."

Rrembeu doren e Marvinit qe mbante ne krahun e tij vogelushen me syte me te bukur ne bote dhe ecen drejt tryezes duke buzeqeshur. Tanime ata ishin nje familje...

__________________________
Maroi dhe ky liber ...dhe ndihem pak bosh kur gjerat qe dua mbarojne ama kjo eshte jeta smund te qendrojme  pengje te asgjeje.

Projekte me te bukura loading ...

Po e mbyll kete pjese te fundit duke falenderuar pa mase te gjithe ata qe e kane votuar e komentuar edhe ata qe vetem lexojne sepse hala sdin me votu e komentu ose ashtu kan zgjedh me ba.

Mbeshtetja juaj means so freaking much.

Pastaj eshte dhe nje person i vecante qe dua ta falenderoj per mbeshtjen qe me jep dita dites jo vtm x shkrimet e mia por  edhe rrugetimit te jetes. Flm 6janarmac (sdi ca emoji tve 😂).

Deri ne projektin e rradhes ndiqni keshillat e vogla qe kam dhene ne kete liber.

Me shume sinqeritet dhe dementia Artiola.