Till the End

121K 6.4K 3.3K
                                    

Ria's POV

I sighed while I look at the sky darken in a quick pace. Kasingkulay na rin ng dugo ang mga ulap. From above, the constellation of Virgo replaced the sun.

Cronus is opening his eyes again.

Tumigil na naman ang daloy ng oras sa pangalawang pagkakataon.

Kailangan naming pumunta sa lair ng gigantes kung saan nakalaban namin si Gaia dahil doon daw magpapakita ang portals ayon kay Art.

Portals na nakalaan para sa'ming mga demigods na itinadhanang magwawakas ng rebellion.

We really don't have any idea what we're supposed to do in the six realms. But I'm sure we'll figure it out.

Tumabi sa'kin si Kara. Nakatayo kaming dalawa dito sa veranda para makita ang pagbabago ng mortal realms.

"How's Galatea?" tanong ko kay Kara na nakatingin sa mga ulap.

"She's in Aphrodite's temple. Still crying non-stop." sagot niya.

Meanwhile, Persephone locked herself in Demeter's temple again to grieve for her favorite demigod. Sino ba namang makakatulog pagkatapos ng mga pangyayari?

Namamaga na nga yung mga mata ko.

Every night, I cry myself to sleep. At alam kong hindi lang ako ang nakakaramdam ng matinding kalungkutan dahil malaki ang pinagbago namin ever since we arrived without Cesia.

Pati na rin sina Matilda at Kaye. They were informed about everything we knew.

Kahapon lang, nadatnan ko si Thea na umiiyak sa balikat ni Seht sa mechanical room. Si Art.. ngumingiti pa rin. But it's far from her vibrant smiles.

Every one of us is coping with it in our own ways.

"We're not going to lose each other right?" tanong ko sa kanya. My tears were already threatening to spill.

"This is our destiny, Ria." tinignan ako ni Kara. "This is what we should follow."

Mahirap tanggapin na magkakahiwa-hiwalay kami. We all have to go to the different ends of the world... we need to be in different realms.

"I'm not ready." my voice broke. "I'm not ready Kara."

Nagbuntong-hininga siya. "So am I.. but we have to."

Gusto ko siyang tanungin kung bakit parang ang kalma niya lang. Humahanga ako sa kanya sa mga panahong to. She manages to stay calm at time like this.

She doesn't know what our future will hold. She doesn't know how we will end it.

But she never loses herself.

"Thank you.." nginitian ko siya. "Thank you for staying strong for us."

Pinunasan niya ang isang luha na di ko namalayan ay nakatakas pala.

"You don't know... I'm just forcing myself to be strong." she whispered. "Someone has to look strong and composed right?"

Natawa ako sa sinabi niya. Saka ko pinunasan ang aking pisngi. I'm starting to cry again.

Tumango ako. "Still, thank you."

"Let's just hope that Cesia finds her strength even when alone." napatingin siya sa kawalan.

"Ria. Kara."

Napalingon kami kay Dio na naghihintay sa loob. Sinenyasan niya kami na pumasok. Pagpasok namin, nakita ko ang Alphas na walang ibang dala kundi weapons lamang nila.

Song of The RebellionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon