CreepyPasta ✔

My Car Broke Down (Part 1)

Dit verhaal begon als een normale zomeravond. Het was koud en net het moment tussen avond en nacht. De lucht was helder, geen wolkje aan de lucht. Langzaamaan werd het donker.

Ik kwam net terug van een feestje, uiteraard had ik niets gedronken maar ik was wel ontzettend moe. Het was stil en ik was alleen. Mijn ogen werden zwaar, dus ik besloot daarom om de radio wat aan te zetten om te voorkomen dat ik achter het stuur in slaap viel.

Het was een oude radio, af en toe wat gekraak maar het deed zijn werk en dat was alles dat telde voor mij. De weg voelde eenzaam aan, geen huizen of mensen of zelfs dieren, af en toe wel eens een zwerm kraaien die tientalle meters boven mij vloog.

De weg splitste zich op in twee. Rechts is er een lange weg tussen de velden. Links was er een kortere weg door een bos. De meeste mensen vermijden die laatste weg door de verhalen en geruchten. Voor mij waren deze verhalen en geruchten niets meer dan onzin en achterlijke prietpraat. Ik was moe, ik had een lange dag achter de rug. Ik wou gewoon zo snel mogelijk thuis zijn, daarom koos ik om links af te slaan.

De nacht viel en het werd pikkedonker, het enige dat ik op dat moment nog kon zien was de weg die belicht werd door de lichten van mijn auto....

Na een paar minuten rijden, begon ik opeens enorm veel ruis op de radio te horen. Ik probeerde van zender te switchen, maar op iedere radiopost hoorde ik dezelfde luide ruis. Ik zette de radio gewoon af.

Ik was zo moe. De radio die me heel de weg wakker hield, stond nu af en alleen mijn wilskracht zorgde er voor dat ik niet in slaap viel achter het stuur. Mijn ogen werden zwaar en iedere keer als ik ze sloot, werd het lastiger om ze terug te openen.

Er leek maar geen einde te komen aan de weg....

Ik moest in slaap gevallen zijn voor een paar seconden, maar toen ik wakker werd stond de auto stil. De motor stond af. Ik draaide de sleutel om, maar de motor gaf een geluid dat me duidelijk maakte dat het niet de kracht of zelfs de intensie had om verder te gaan. Dit is niet nieuw, mijn auto doet dit wel vaker als ik er te lang mee rij. Normaal gezien laat ik de motor dan een half uurtje afkoelen en dat was exact wat ik nu ging doen.

Mijn auto stond in het midden van de weg, dit kon gevaarlijk zijn. Ik wou immers niet dat iemand tegen mijn auto reed in de tijd dat ik moest wachten. Tot nu toe had ik nog steeds geen andere auto's gezien, dit was zeer eigenaardig, maar ik wou het risico niet nemen.

Ik zette de handrem af en stapte uit. Het was veel kouder dan dat ik verwacht had. Het zou ook een understatement zijn als ik zou zeggen dat het muisstil was, ik hoorde niets buiten het geluid van mijn eigen ademhaling. Ik duwde met al mijn kracht mijn auto aan de kant. Centimeter per centimeter ging de wagen vooruit, mijn lichaam was moe en ik had gewoon de kracht niet meer om harder te duwen.

Mijn moeite werpte eindelijk zijn vruchten af want mijn auto stond eindelijk aan de kant. Ik had geluk dat de lichten van mijn auto nog werkten, anders had ik dit alles in het donker moeten doen. Ik besloot om nog even een sigaret te roken terwijl ik tegen mijn auto stond om even op adem te komen.

Ik hoorde opeens wat geritsel in de bosjes. Ik keek in de richting van het geritsel, maar het was te donker om te zien wat het was. Ik opende de achterdeur en pakte een zaklamp die onder de bestuurdersstoel lag. Ik scheen de zaklamp in de richting van het geritsel, maar ik zag niets behalve bomen en bosjes. Ik ging wat dichter maar wederom zag ik niets.

In mijn ooghoek, was er iets. Ik draaide mijn hoofd en in het midden van de weg stond er zo'n 20 meter verder een vrouw. De vrouw stond stokstijf in het midden van de weg en droeg een witte jurk en had iets in haar armen...

Mijn ademhaling versnelde. Ik kreeg koude rillingen over heel mijn lichaam, dit was zonder twijfel het meest angstaanjagende dat ik al gezien had. Ze keek me aan, althans dat dacht ik toch, ze stond immers te ver om te zien naar wat ze precies keek.

Dan hoorde ik iets vlak naast me ritselen in de bosjes, onmiddellijk draaide mijn hoofd terug naar de bosjes. Het licht van mijn zaklamp belichte het donkere bos, er was niets. Zo'n twee seconden later draaide ik mij hoofd opnieuw, de vrouw was weg.

Was ze echt? Of was ze een deel van mijn verbeelding?

Ik was zo moe, mijn hoofd liet me dingen zien en horen die er niet waren. Mijn ogen waren zwaar, ik dacht dat het geen kwaad kon om even een snel dutje te doen in mijn auto totdat de motor was afgekoeld. Ik legde me op de achterbank en viel als een blok in slaap....

Wordt vervolgd....

Bedankt voor het lezen, vergeet niet te stemmen en te volgen.

Dit was mijn eigen creepypasta en naar mijn mening is dit mijn beste werk tot nu toe.

Laat jouw mening achter en vergeet niet te stemmen als je deel 2 wilt lezen :)