~*~
Zix's Point of View
Tamad akong bumaba ng kotse saka pumunta ng room.
Alam kong late na ko sa una kong subject at dahil wala naman akong gana ngayon di na lang muna ako papasok. Tss.
Rinig ko pa ang mga hagikgikan ng mga babaeng nadadaanan ko at ang mga pasimpleng nagpapa cute sakin. Tsk. Girls. Pumunta na lang ako sa roof top kung saan walang mang-aabala at walang maiingay na tao.
Madalang lang naman ang mga taong gustong tumambay dun.
Binuksan ko na ang pinto ng roof top saka lumabas. Pumunta ako sa isang sulok at sasandal na sana ako sa railings ng may marinig akong humihikbi.
Napakunot ang noo ko at hinanap ang tunog na yun.
Nakita ko ang isang babae na nakaupo sa isang sulok at nakasubsob ang mukha sa tuhod nya. Kita ko ang pagtaas at baba ng balikat nya at ang pigil nyang hikbi. Napabuntong hininga ako at saka namulsa. "Mag-isa ka na nga dito sa roof top bakit mo pa pinipigil ang hikbi mo?" Huminto sya sa paghikbi at inangat ang ulo nya.
Saglit akong napatitig sa kanya.
Basang-basa ng luha ang mukha nya at medyo gulo na ang buhok nya. Pagod at mugto ang mga mata nya at halatang matagal na syang umiiyak.
Wala syang kahit anong ekspresyon. Ang nakikita ko lang sa mukha nya ay ang nagmamakaawa at parang sumusuko na. Di ko alam kung ano ang ginagawa ko at kusa na lang akong lumapit sa tabi nya at binigyan sya ng panyo. Hindi nya ito tinanggap at tinitigan lang kaya ako na mismo ang nagpunas ng mga luha nya na tuloy parin sa pagbagsak.
Aish.... Paano ko ba patatahanin ang babae na to? Saka bakit ko pa ba pinapahirapan ang sarili ko? Di naman ako ang nagpaiyak dito eh.
Bumuntong hininga na lang ako at tatayo na sana dahil alam kong mas makakabuti na mapag-isa muna sya. Pero bago pa ko makatayo ay hinila nya ang dulo ng polo ko. Nagulat ako at napatingin sa nagmamakaawa nyang mga luhaang mata.
"C-can you please s-stay?" Napasinghap ako ng mas nagtuloy-tuloy ang bagsak ng mga luha nya. "Hush.... Fine. I'll stay. Please, stop crying." Naupo na lang ako sa tabi nya at nag-aalangang hinagod ang likod nya. I didn't know how to comfort a person lalo na kapag di ko naman kilala. Pero parang hahabulin ako ng konsensya ko kapag di ko pa to napatahan.
Nagtaka ako ng biglang tumahimik ang paligid at naramdaman kong humigpit ang hawak nya sa polo ko. Nakahawak pa rin pala sya?
Napatingin ako sa kanya ng bumigat ang balikat ko. Naestatwa ako at di makagalaw dahil nakasandal na pala sya sa balikat ko. Damn! My heart is beating so fast!
Napatingin ulit ako sa kanya ng bumuntong hininga sya at lalong napakunot ang noo ko dahil sa sinabi nya. "Being a UG Princess is a big responsibility."
***
"Sige, una na kami." Mahina akong tumango kay Dylan saka sya pumasok sa kotse nya.
Tinawagan ko na si Dylan dahil lunch na at kailangang magpahinga ni Katniss.
Napakahimbing nga ng tulog nya nung nasa roof top pa lang kami.
Napabuntong hininga na naman ako ng maalala ko ang sinabi nya kanina. Ano bang ibig sabihin nya dun? Tsk!
~*~
Katniss' Point of View
"Hmmm....."
Kailan pa naging kasing lambot ng kama ko ang sahig ng roof top?
Kinapa-kapa ko ang nasa lap ko. Malambot.
Minulat ko ang kanang mata ko at halos malaglag ako sa pinaghihigaan ko ng pabalikwas akong bumangon.
What the.... Paano ako napunta sa kwarto ko? Naka comforter pa ko. Kanina lang nasa roof top ako, umiiyak. Tapos dumating si Cold guy........ *gulp* shit! Y-yung nangyari kanina sa roof top. Pi-nunasan nya yung luha ko, pinigilan ko syang umalis,he comfort me, worse nakatulog pa ko sa balikat nya!
Nagulo ko ang buhok ko habang sumisigaw.
"Bakit kasi ginawa ko yun! Dapat hinayaan ko na lang sya umalis! Aish!" Nagpagulong-gulong ako sa kama ng maramdaman kong namula ang pisngi ko at biglang bumilis ang pintig ng puso ko.
"Aaaahhhh......!!!" Sigaw ko ulit. Nababaliw na ko. Huhu.....
***
Minutes have passed. Nandito lang ako sa isang sulok habang yakap ang tuhod ko.
Kahit papaano nakalimutan ko ang mga problema ko.
*sigh*
Salamat din kay Zix dahil sa pag comfort nya sakin kanina.
Tumayo na ko at pumunta sa banyo para maligo ulit at magbihis. Alam kong di ako yung taong uma-absent sa klase at ito ang unang araw na di ako pumasok. Kahit pumasok ako kanina sa roof top agad ang bagsak ko dahil parang bibigay na ang katawan ko at di ko na mapigilan ang mga luha ko.
Nagbihis na ko at mas gumaan na nag pakiramdam dahil sa ginawa kong pagligo.
Nasa kitchen na ko at nadatnan ko si ate Gia at kuya Logan na nag-aalala ang mga expression.
"What happened?" Inosente kong tanong at pumunta sa ref para manguha ng maiinom.
"Are you ok?" Tumayo si ate Gia at agad akong niyakap. Kunot ang noo kong nakatingin sa kanya ng kumalas sya sa yakap. "I have been hearing you crying since last night when you went home at midnight. Tapos kanina, humihiyaw ka sa room mo. Nag-aalala na ko Katty. Ayos ka na ba? Please, kahit ano pa yan pwede mong sabihin samin."
Pilit akong ngumiti kay ate Gia at tumingin din kay kuya Logan.
"Ayos lang ako. Wala kayong dapat ipag-alala. I can handle myself. You trust me, right?" She sigh and pouted her lips then nod. Lumapit na din si kuya Logan at hinalikan ako sa ulo.
"What ever happens where here for you. And don't hesitate to tell to us your problems. Are we clear?" Mahina akong natawa sa kulit ni kuya saka tumango.
"I'm really lucky that I have this kind of family." Mahina kong wika na alam kong narinig din nila at napangiti. They both hugged me. How I miss my family..... Hayyy.....
I know there's a right time for me to see them.
[][][]
