~*~
I don't know how many minutes that I'm still leaning on this table in our room. Hindi ko din alam kung bakit ako natatawa at the same time ay naiinis.
Siguro nga nababaliw na ko. Hahaha....
Kapang tatawa ako biglang malulungkot, maiinis tapos guguluhin ang buhok. Urrgh.... Napaupo na ko sa sahig at saka tinakpan ang mukha gamit ang dalawang kamay. Talagang malas lang talaga ako sa kaibigan at pamilya. Lahat na lang sila nahihiwalay sakin o kaya naman ay kailangan talagang mahiwalay sa kanila.
Bakit ba ganun? Kahit sandali lang, para may makasama ako, may mag-alaga sakin, para maranasan kong may kasama, may pamilya may nagmamahal at nagbibigay sakin ng suporta.
Pero parang hate na hate ako ni Earth at lagi nyang nilalayo ang mga taong nasa tabi ko.
All of the people, why me? Ginagawa ko lang naman ang dapat kong gawin, marami naman dyan na mas deserve na parusahan kesa sakin eh.
Napahawak ako sa pisngi ko ng maramdaman na may dumaloy na luha dun.
Baka siguro tama ang sinasabi nila, di ba? Everything has a reason ba yun?! Ah basta! Basta ganun ang pagkakaintindi ko. And for the nth time natawa na naman ako sa sarili ko. Nababaliw na nga yata talaga ako. Sarili kong tanong ako din ang sumasagot.
Napapunas ako sa mga luha ko ng marinig kong mag vibrate ang phone ko.
Kinuha ko yun mula sa bulsa ko at tinignan ang nag message.
From: Dylan
Nakauwi ka na ba? Sorry, pala kahapon. Di na ko galit, take care. :)
Napangiti na lang din ako sa message nya saka tumayo. Muntik pa kong madapa kung di lang ako nakahawak sa isang table. Napakamot na lang ako sa batok ko ng maalalang masakit pala ang ankle ko.
Asar na mga Mean Girls yun! Urrgh....
Pinilit kong maglakad kahit na mabagal. Napabuntong hininga na lang ako ng makalabas na ko ng elevator at lumabas ng department building ko.
Nasa corridor na ko at parang mas lalong sumasakit ang akle ko. Nagka sprain na ang ankle ko! Thanks to the Mean Girls.... *note the sarcastic tone*
"What happened?" Muntik na kong mapatalon ng sa kinatatayuan ko ng may magaalita sa isang gilid.
~*~
Zix's Point of View
Papalabas na ko ng Principals Office/Office ni Mom.
Napatingin ako sa wristwatch ko ng mapansin na lumulubog na ang araw. Sabagay, 30 minutes na din ang nakakalipas ng magpauwi na ng mga students.
Naglalakad na ko sa corridor ng may mapansin akong isang babae na dahan-dahang naglalakad at nangunot ang noo ko ng mapahinto sya at saka ko lang napagtanto kung sino sya ng makita ko ang mukha nya na nasisinagan ng papalubog na araw. Sa sobrang puti nya ay nagre-reflect na sa balat nya ang kulay ng sunset.
Aish...
Teka nga.... Ano pang ginagawa ng pusang to dito?
Naglakad pa ko palapit at nagulat na lang ako ng makita kong putok ang kaliwang gilid ng labi nya at halatang-halata ang bakat ng mga daliri sa panga nya.
"What happened?" I unconsciously ask and look at her with creased forehead. Napatigil sya at tumingin sa direksyon ko. Mas lumapit pa ko at nakita ko ang gulat sa mga mata nya ng hawakan ko ang baba nya at tignan ang sugat at mga pasa nya.
"A-ah..." Napabuntong hininga ako dahilan para di na nya matuloy ang sasabihin.
"Wala lang yan." Agad nyang sambit saka umiwas ng tingin. Maglalakad na sana sya paalis ng higitin ko sya sa braso.
"Ihahatid na kita." Umiling lang sya. "Kaya ko naman, may sasakyan ako." Bumuntong hininga ako ng pilit nyang inaagaw pabalik ang braso nya. "Hindi mo na kayang maglakad, aalalayan na kita." Umiling na naman sya at nahigit na nya pabalik ang braso.
"Sabi ko naman, kaya ko na. Sige, una na ko." Napaismid ako ng subukan nyang humakbang pero di na kinaya ng ankle nya at napakapit pa sya sa braso ng muntik na syang matumba.
"Tss. Stupid kitty." Napabusangot pa sya sa sinabi ko at biglang inalis ang pagkakahawak sakin. Nagulat na lang ako ng muntik na talaga syang bumagsak at buti na lang nasalo ko ang bewang nya. "Shit." I was surprised when she cussed and bit her lip. I gulp and look away.
Huminga na lang ako ng malalim at saka ko sya tuluyang binuhat.
"H-hoy, anong ginagawa mo? I-ibaba mo nga ako. Zix!" Napangisi na lang ako ng mautal sya.
"Why are you stuttering?" I saw her gulp and look away humigpit din ang kapit nya sa balikat ko. Napahinto ako dahil sa ginawa nya, I don't even know why. I just can hear my heartbeats fast. "Is there any problem?" Napatingin ako sa kanya ng magsalita sya saka umiling at maglakad ulit.
This girl always makes me crazy. Napangisi na lang ako habang naiiling dahil sa naisip ko. Pansin ko din na nangunot ang noo nya dahil sa ginawa ko.
"Mind to share what happened to your wound and bruises?"
I sincerely ask and stop on the front of my car. Binuksan ko ang passenger seat at pinasok sya dun, di naman sya umangal at bumuntong hininga lang. Tumingin sya sakin, specifically sa mga mata ko saka tumango. She made her genuine smile at me before I closed the door and get inside the car and sit in the driver seat.
I don't have any idea what am I doing and why am I doing this. Haha.... I think I'm losing my sanity just by seeing this silly cat.
Yeah, it's freaking crazy that I admit it. I don't know. *shoulder shrugs*
I made my way to the mansion where she lives pero napatingin ako sa kanya ng may sinabi supyang ibang address kahit di ko naman sya tinatanong. "May iba ka pang pupuntahan?" Napalingon na din sya sakin at ngumiti. "It's the address of my house." Nangunot ang noo ko sa sinabi nya. "Umalis ka na sa mansion nila ate Gia." Simple lang syang tumango at sinandal ang ulo sa bintana.
"I need too. I'm thankful dahil pinatuloy nila ako dun pero nakakahiya na din lalo pa at mag-asawa na sila." Tumango na lang ako sa sinabi nya. I understand.
Though, until now I don't know why she's living in the mansion.
Alam kong sinabi na ng pusa na to ang dahilan pero di ako kumbinsido. I know there is something I need to find out.
[][][]
