Shpirt I Lire

Pjesa 22 (Fund)

Hapat drejt portes i hidhte me shpejtesi, entuaziaste gati per t'i treguar Kristit se lidhjen e tyre mund ta benin zyrtare perpara te gjitheve. Me nuk do e kishin friken e te zbuluarit, por do te ishin te qete.

Me librat shtrenguar ne kraharor, buzeqeshjen e embel ne fytyre, u emocionua kur vuri re grupin e shokeve te Kristit, rrethuar. Por nuk po e shihte gjekundi Kristin, me vone kuptoi se ishte fshehur diku aty ne ate rreth. Buzeqeshja iu shua, kur vereu silueten e Kristin, krahun hedhur ne shpatullat e nje femre te cilen e mbante mend si sot. Ishte nje nga femrat me simpatike qe kishte njohur. Por kishte menduar se ai kishte perfunduar gjithcka me Klivian. Nuk u merzit. Kur nuk e dinte c'po ndodhte, s'kishte pse te bente ze. Kishte te vene buzeqeshjen e tij te paqte dhe simpatike, drejtuar nje prej shokeve te tij. Ktheu veshtrimin nga porta, iu perplas me te Felit. I shkelqyen syte, i rrihte zemra me fuqi. Syte e saj gjithmone ia gjunjezonin zemren ne toke, por fytyren e tij arrinte ta mbante neutrale.

Ishte krenar si ne fytyren e saj nuk vuri re aspak inat, aspak merzi, dhe me e rendesishmja aspak gjykim. Asaj qe i frikesohej. Sot, i nevojiteshin inatet e saj. Nuk donte te kthente shikimin nga Klivia, do shkaterrohej gjithcka. Feli do e harronte menjehere inatin. Do e kuptonte.

Po i afrohej, jo, po deshtonte. U kishte premtuar qe do e ruante, do e largonte prej vetes, dhe nuk po bente aspak nje pune te mire. A dinte ai te ruante veten pa shkaterruar shpirtera njerezish? Ia kishin mbushur mendjen dhe atij me brockulla.

Kristi ktheu koken menjehere nga Klivia, i pergjerohej me sy te bente ndonje veprim, por Klivia nuk po e kuptonte. Aq mjaftonte per Felin te kuptonte gjithcka, shikimi ne syte e Kristit kur veshtronte Klivian, ia tregonte te gjitha fije per pe. Thjesht nuk mund ta besonte, si i premtonin lumturine, e mbas shpine, perpiqeshin t'ia hiqnin qafe ne menyren qe ajo se priste.

'Krist, flasim pak' sheroi me zerin e saj te embel gjithcka tek ai. Kristi pohoi me koke dhe e ndoqi nga mbrapa, me mendimet te largohej me vrap prej saj apo te degjonte te bertiturat apo fjalet lenduese te saj. Shpresonte te shperthente, te dinte arsyen ,mund te fitonte meshiren e saj.

Gjithmone ajo vajze e habiste, e bente te buzeqeshte me menyrat me te papritura. Feli shtrengoi doren e tij te ngrohte nga ankthi qe i ziente brenda ne trup, ashtu perplasi dhe buzet me vone, tere kenaqesi dhe deshire. Vertete kujtonte se nuk do e kuptonte? E dinte shume mire se cfare sakrificash pranonte ai te bente vetem qe te mos rrezikonte ate.

'Nese degjon dhe nje here te vetme prinderit e mi, te betohem sdo kesh nevoje te marresh Klivian, sepse do te largohem vete' i pershperiti ajo prane buzeve te saj te ngrira, akoma nuk kishte perceptuar ne ishte nje puthje reale apo thjesht frika qe kishte ne endrra se si do dilte perballe Felit.

'Nga e dije?' e vetmja pyetje qe mund te nxirrte prej buzeve.

'Ti tallesh? E shihje Klivian me frike, Klajdin sikur kishe ne rene ne dashuri me te. Dukej ndryshimi'

'Nese kujton se kam rene ne dashuri me Klajdin, duhet te shohesh njehere si te veshtroj ty' i buzeqeshi ai paster, me ate pafajsine e tij te vogel qe i kishte mbetur nga personaliteti i tij teksa rritej. Ai ishte nje shpirt i lire, dhe me ne fund kishte ndihmuar dike te gjente veten. Te kuptonte se te qendronte larg te tjereve, nuk do e bente te ndihej me mire. Te pakten dikush luftoi t'i qendronte prane, i vetmi qe e ndihmoi te njihte veten ne anen e duhur. Ajo ishte nje shpirt i lire.

F U N D

E jalla o zot mbaroi