ÖLÜM LİSESİ(BİTTİ)

Ö.L.1

İlk hikayem umarım beğenirsiniz. Okunma sayısına göre yeni bölüm paylaşabilirim. İlk bölüm diye kısa oldu giriş bölümü gibi düşünün :) Bir de yorum yaparsanız sevinirim olumsuz yorumlara da açığım..

Telefonumun sesiyle uyanmıştım. Sabah sabah annemden başkası olamazdı herhalde. Her gün üşenmeden arar derslere geç kalmamamı sağlardı. Evet, onlardan ayrı kalıyordum daha doğrusu beni postalamışlardı.

Başlarda ne kadar zor gelse de alışmıştım. On yedi yaşındaydım ve arkadaş çevremde 'Ana Kuzusu' diye anılmak istemezdim bu yüzden yatılı okulu kabul etmiştim.

Arkadaşlarım buraya alışmamı kolaylaştırmışlardı.Bu sene lise son sınıftık ve arkadaşlığımızın dördüncü yılıydı, her koşulda ister istemez insan birbirine alışıyordu.

Komidinin üzerindeki telefonuma uzanmaya çalışmıştım. Zorda olsa almış ve annemle konuşmak üzere açmıştım. Uzatmayacağını umuyordum böylece beş dakika daha uyuyabilirdim.

"Efendim?" dedim uykulu bir sesle. Sabahları ben bile anlayamıyordum sesimi kaldı ki karşıdakinin yanlış numara olarak düşünmesi gayet normaldi.

Uykuya düşkün olduğumu biliyordu sessiz kalarak neden uzatıyordu ki konuşmayıp 'kalk' dese yeterliydi benim için.

Nefes alma seslerini duyuyordum. Acaba en son ne zaman kızdırmıştım annemi belki de trip atıyordu, belli olmazdı. Uzun bir sessizlikten sonra tekrar konuşmuştum.

"Anne konuşacak mısın?" hala ses yoktu.

"Anne!" olabildiğince sessiz bir çığlık atmıştım. Alin'in uyanmasını istemezdim. Bazen çok kötü olabiliyordu ben bile tanıyamıyordum. Son kez şansımı denemek istemiştim.

"Anne ben kalktım, uyarı alınmıştır. Sonra görüşürüz, sizi seviyorum" telefonu kapatacakken hayatımı değiştiren o sesi duymuştum.

"Seni hissediyorum." ses kesinlikle annem değildi. Peki kimdi? Sabah sabah bir psikopatla tartışamazdım.

"Yakında her şey değişecek. Hazır ol!' denildi ve telefon kapandı.

Sesi tanımıyordum okuldan yada arkadaşlarımdan değildi.Erkek..Boğuk sessiz bir ses..

Telefonu iyice kulağıma yaslamama rağmen zor duymuştum. Nefes alış verişlerini de unutmamak gerekirdi.

Ya şakaydı ya da gerçek. Şaka olduğuna inanmak istiyordum.